Γραφούν οι:
Αντωνίου Παναγιώτης, Δημοτικός Σύμβουλος Αγίας Παρασκευής, μέλος του Αντιφασιστικού Συντονισμού Αθήνας-Πειραιά
Καμπά Ζαμίλε, Δικηγόρος Πειραιά, μέλος του Αντιφασιστικού Συντονισμού Αθήνας-Πειραιά
Δημοσιεύτηκε στην KontraNews
Η ανάλυση της ακροδεξιάς στην Ελλάδα χρειάζεται πάντα μια καλή βουτιά στην πρόσφατη ιστορία, ξεκινώντας από τις κατοχικές κυβερνήσεις και τα τάγματα ασφαλείας, την ενσωμάτωση αυτών των δυνάμεων στον μετεμφυλιακό (παρα)κρατικό μηχανισμό, με προμετωπίδα το αντικομμουνιστικό μένος, για να φτάσεις στους δολοφόνους του Λαμπράκη, τις διασυνδέσεις στο στράτευμα ως και τη δικτατορία. Μπορείς να ξεκινήσεις και από τη μεταπολίτευση, τις σχέσεις με τις ομάδες κρούσης της ΝΔ για να καταλήξεις στο πως η ΧΑ από περιθωριακή ναζιστική συμμορία τη δεκαετία του 1980 έφτασε να γίνει το τρίτο σε δύναμη κοινοβουλευτικό κόμμα σε μια περίοδο κρίσης του πολιτικού συστήματος και φτωχοποίησης των λαϊκών στρωμάτων, με τη βοήθεια μέρους του εφοπλιστικού κεφαλαίου και την προώθηση από τα συστημικά ΜΜΕ.
‘Ομως αυτή τη φορά η βουτιά θα γίνει περισσότερο όχι στο χρόνο αλλά στο διεθνές περιβάλλον. Δεν είναι παράταιρο να προσπαθεί η ελληνική ακροδεξιά να ανασυγκροτηθεί σε επίπεδο τόσο πολιτικό όσο και κοινωνικό, αν δει κανείς τις συνθήκες ακρίβειας της εποχής μας αλλά κι αν απλώς παρατηρήσει ότι το ανεμόμετρο σε όλη την Ευρώπη δείχνει τον ούριο άνεμο που έχουν στα πανιά τους. Η πρόσφατη εκλογική νίκη της Μελόνι στην Ιταλία είναι μάλλον ο απόλυτος οδηγός τους, τόσο σε επίπεδο ατζέντας όσο και σε επίπεδο φυσιογνωμίας. Αποκήρυξη του παρελθόντος, αναφορά σε μια βεντάλια θεμάτων που απασχολούν το νέο κόσμο, όπως η άμβλωση, τα δικαιώματα της LGBTQI+ κοινότητας και το μεταναστευτικό, με τη ρατσιστική θεωρία της μεγάλης αντικατάστασης πληθυσμών, είναι πια στο επίκεντρο της ακροδεξιάς ρητορικής. Και όλα αυτά με σύγχρονο, κοινωνικό λόγο και με γραβάτα (ή ταγέρ) αντί για το μαχαίρι του Ρουπακιά και το τσεκούρι του Βορίδη.
Στην ελληνική πολιτική σκηνή, λοιπόν, η ακροδεξιά, μετά το χαστούκι της 7ης Οκτώβρη 2020 με την καταδίκη της ΧΑ μπροστά σε δεκάδες χιλιάδες αντιφασίστες/τριες, κινείται σε δύο μέτωπα. Προσπαθεί αφενός να ενισχυθεί εκλογικά και πολιτικά μέσα από νέα μορφώματα (Σπαρτιάτες,Νίκη), ενώ βρίσκει σαφώς τον επόμενο ηγέτη της στο πρόσωπο του Κασιδιάρη (8,3 στο Δήμο της Αθήνας). Αφετέρου αποπειράται να ξανακερδίσει δημόσιο χώρο και να στρατολογήσει νέους ανθρώπους ώστε να χτίσει τα τάγματα εφόδου του μέλλοντος, ενώ ταυτόχρονα θα είναι το μακρύ χέρι του συστήματος και θα σπέρνει το φόβο και το μίσος σε ολόκληρες γειτονιές.
Κόμβος στην ένταση της φασιστικής παρουσίας είναι και η διοργάνωση της πανευρωπαϊκής φασιστικής φιέστας την 1η Νοέμβρη. Το 2013 δολοφονούνται έξω από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής ο Φουντούλης και ο Καπελώνης. Μέχρι σήμερα, οι φασίστες πραγματοποιούσαν μικρές συγκεντρώσεις εν είδη μνημόσυνου. Φέτος, τα πράγματα αλλάζουν και ήδη από τις αρχές του καλοκαιριού κυκλοφορούν κάλεσμα για πανευρωπαϊκή κινητοποίηση, αποκτώντας έτσι η 1η Νοέμβρη αναβαθμισμένη σημασία ως μια απόπειρα περαιτέρω διεκδίκησης του Νέου Ηρακλείου, έπειτα από μια σειρά επιθέσεων στην περιοχή.
Ως Αντιφασιστικός Συντονισμός Αθήνας- Πειραιά, από τότε που λάβαμε γνώση της φασιστικής φιέστας προχωρήσαμε σε συγκεκριμένα βήματα με έναν μόνο στόχο: να την ακυρώσουμε. Σε συνεννόηση και επικοινωνία με τοπικούς μαζικούς φορείς, φοιτητικούς συλλόγους και σωματεία, οργανώσεις και μέτωπα της αριστεράς, αντιφασιστικές ομάδες, συλλογικότητες του ανταγωνιστικού κινήματος, διοργανώνουμε όλο αυτό το χρονικό διάστημα παρεμβάσεις σε γειτονιές και σχολεία, τη μεγάλη αντιφασιστική συναυλία στις 28/10 και φυσικά στην διοργάνωση της αντι-συγκέντρωσης της 1ης Νοέμβρη, πάντα με προμετωπίδα τον κοινό και ενωτικό αγώνα.
Η 1η Νοέμβρη φέτος ήρθε να μας υπενθυμίσει πώς ο αντιφασιστικός αγώνας πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα πολιτικής δράσης. Έχοντας ως βασικό στόχο τη συλλογική επαγρύπνηση και αναγνωρίζοντας ότι για την κοινωνική περιθωριοποίηση των φασιστών απαιτείται να ηγεμονεύουν αντιφασιστικά αντανακλαστικά, αντιλαμβανόμαστε την ανάγκη για παρέμβαση σε μαζικά ακροατήρια, μέσα από σωματεία, φοιτητικούς συλλόγους, επιτροπές κατοίκων, στις γειτονιές και τους χώρους δουλειάς. Παράλληλα, ακολουθώντας μια κουλτούρα πολύμορφου αντιφασιστικού αγώνα, θεωρούμε πως το επόμενο χρονικό διάστημα το αντιφασιστικό κίνημα θα πρέπει να ψηλαφίσει τα εργαλεία εκείνα που θα του επιτρέψουν να περιφρουρήσει το ίδιο, τις δομές, τις διαδικασίες, τους χώρους του.
Η πάλη ενάντια στον φασισμό είναι συλλογική. Η διαμόρφωση ενός αντιφασιστικού μετώπου που θα εγκολπώνει τις αξίες της ενωτικής δράσης, της αλληλεγγύης και της συντροφικότητας και θα μιλάει για τη σχέση του φασισμού με το οικονομικό σύστημα που τον γεννά είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να δοθεί αποτελεσματικά αυτός ο αγώνας.
Καλούμε την 1η Νοέμβρη, στις 6μμ στην Πλατεία Νέου Ηρακλείου σε αντιφασιστική συγκέντρωση όλες και όλους εκείνες/ους που δεν επιθυμούν να αφήσουν το τέρας του φασισμού να θεριέψει.
