Oμάδα Εργασιακών Συνάντησης
Το πόρισμα Πισσαρίδη δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια κατ’ εντολή – από τον ΣΕΒ και την κυβέρνηση – συγγραφή κοινότοπων επιστημονικοφανών αναλύσεων. Ωστόσο, οι προτάσεις του είναι άκρως νεοφιλελεύθερες και μας δείχνουν τον πολιτικό σχεδιασμό της κυβέρνησης. Άλλωστε, ήδη κάποιες προτάσεις του νομοθετήθηκαν.
Τι μας λέει λοιπόν, το εν λόγω πόρισμα σε ό,τι αφορά την εργασία και την φορολόγησή της:
Εκκινεί από μια παραδοχή ότι υπάρχει υπέρμετρη φορολόγηση της εργασίας. Η επιβάρυνση της εργασίας από φόρους, εισφορές, συμπεριλαμβανομένης και της εισφοράς αλληλεγγύης, επιβαρύνει τον εργοδότη και τον εργαζόμενο και μάλιστα αυτό γίνεται εντονότερα ήδη από τα μεσαία στρώματα. Ενδεικτικά αναφέρει το πόρισμα: «μισθωτός που λαμβάνει καθαρό μισθό 1.000 ευρώ το μήνα (δηλαδή 14.000 ευρώ ετησίως, καθώς δίνονται 14 μισθοί) κοστίζει περίπου 23.000 ευρώ ετησίως στον εργοδότη του. Αν ο εργοδότης θέλει να δώσει καθαρή αύξηση στον εργαζόμενο 1.000 ευρώ ετησίως, αυτό θα του κοστίσει περίπου 2.000 ευρώ (με τα υπόλοιπα 1.000 ευρώ να πηγαίνουν στο κράτος).
Η υπέρμετρη φορολόγηση κατά τον Πισσαρίδη βλάπτει σοβαρά την διεθνή ανταγωνιστικότητα, την παραμονή εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού στη χώρα, και τα κίνητρα για επίσημη εργασία. Οι εργοδότες αδυνατούν να προσελκύσουν εργαζόμενους με ιδιαίτερες δεξιότητες, καθώς το μισθολογικό κόστος για να προσφέρουν έναν καθαρό μισθό που είναι ανταγωνιστικός διεθνώς είναι πολύ υψηλό.
Τι προτείνει:
- Μείωση του ανώτατου ορίου εισοδήματος (πλαφόν ασφαλιστέων αποδοχών) επί του οποίου επιβάλλονται αναλογικές ασφαλιστικές εισφορές για τους μισθωτούς εργαζόμενους, ώστε να προσεγγίσει τους μέσους όρους στην ΕΕ.
- Αντικατάσταση της ποσοστιαίας εισφοράς υγείας των μισθωτών με ένα σταθερό ποσό ή ένα σύστημα λίγων κλάσεων, όπως ισχύει και με τους αυτοαπασχολούμενους. Εναλλακτικά, διατήρηση του ισχύοντος καθεστώτος αναλογικών εισφορών αλλά με ακόμα χαμηλότερο πλαφόν ασφαλιστέων αποδοχών υγείας. Το σχετικό κενό θα μπορεί να καλυφθεί από γενικά φορολογικά έσοδα.
Όλα αυτά εντάσσονται σε μια συνολικότερη πρόταση του για την φορολογία.
Τι δεν μας λέει το πόρισμα:
Ότι με τις μέχρι και σήμερα ασκούμενες πολιτικές, το 50% των μισθωτών έχει ταβάνι στο μισθό τα 700 ευρώ μεικτά – προ πανδημίας και δεν έχουμε ακόμα δει τις επιπτώσεις της πανδημίας, πάνω από 20% αμείβονται με κάτω από 500 ευρώ και μόλις 7% με μισθούς από 900-1000. Έχουμε λοιπόν, αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργασίας βασιζόμενη στην μείωση των αμοιβών. Οι εργαζόμενοι/ες που μπορούν να ωφεληθούν από την μείωση των εισφορών είναι μόνο τα ανώτατα στελέχη του ιδιωτικού τομέα και φυσικά οι επιχειρήσεις.
Επιπλέον, η ελληνική αγορά εργασίας έχει μεγάλο ποσοστό ημι-δηλωμένης εργασίας που μεταφράζεται σε μεγάλη εισφοροδιαφυγή και φοροδιαφυγή των επιχειρηματιών , ιδίως σε κλάδους όπως ο επισιτισμός και ο τουρισμός.
Η κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν μπορεί να προχωρήσει σε περαιτέρω μείωση του ονομαστικού μισθού. Γι’ αυτό το λόγο έχει ως στόχο την μείωση αφενός της φορολογίας και αφετέρου του κοινωνικού μισθού. Αυτό μάλιστα, προβάλλεται και ως κέρδος για τους εργαζόμενους, αφού θα δουν έτσι «αυξήσεις» στους μισθούς τους.
Όμως, οι μειώσεις των κοινωνικών εισφορών σημαίνουν πρακτικά απαλλοτρίωση της συλλογικής ιδιοκτησίας των εργαζόμενων τάξεων. Σημαίνει απαλλοτρίωση των κοινωνικών δικαιωμάτων .
Πιο συγκεκριμένα θα υποστούν μεγάλο «ψαλίδι» τα έσοδα του ΟΑΕΔ (μείωση κατά 1,85 ποσοστιαίες μονάδες των ασφαλίστρων υπέρ κλάδου ανεργίας). Να σημειώσουμε ότι χωρίς επίδομα ανεργίας έχουν μείνει 870.000 άνεργοι στο σύνολο του 1 εκ. περίπου.
Αντίστοιχη μείωση θα υπάρξει και στον κλάδο υπέρ υγείας. Το σχέδιο προϋπολογισμού που κατέθεσε η κυβέρνηση για το 2021 προβλέπει ότι οι δαπάνες για την Υγεία θα μειωθούν κατά 572 εκατομμύρια ευρώ.
Να πούμε δε ότι το σύστημα της κοινωνικής ασφάλισης δεν είναι απλά ένα ένσημο που κάποια στιγμή οδηγεί στη σύνταξη, αλλά καλύπτει μια σειρά ασφαλιστικών κινδύνων όπως η ασθένεια, η αναπηρία, το εργατικό ατύχημα, η εγκυμοσύνη κλπ. Όλα αυτά οδηγούν σε επιδόματα προς τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες τα οποία είτε θα μειωθούν είτε θα τα χάσουν.
Μια μηδαμινή αύξηση στον μισθό των κατώτερων εργαζόμενων τάξεων που θα επιφέρει μια τεράστια απώλεια, την απώλεια των κοινωνικών τους δικαιωμάτων, της κοινωνικής τους ιδιοκτησίας. Πρωτίστως όμως, θα χάσουν κάθε μορφή ασφάλειας. Οι εργαζόμενες τάξεις πρέπει να ζουν επισφαλώς γιατί αυτό αποτελεί κίνητρο για εργασία, σύμφωνα με τις προτάσεις Πισσαρίδη.
Όπως είδαμε, το πόρισμα είναι ο πολιτικός σχεδιασμός της κυβέρνησης, η συνέχεια των “διαρθρωτικών αλλαγών” που έχουν γίνει με τα τρία μνημόνια. Αφορά εκπαίδευση, πολιτισμό, φορολογία, δικαιοσύνη, πτωχευτικό νόμο, εργασία, κοινωνικές δαπάνες, οικονομία, κλιματική αλλαγή κλπ. Είναι μια ολομέτωπη επίθεση.
