Οι φοιτητικές εκλογές, που θα διεξαχθούν αύριο Τετάρτη 18 Μαΐου, καλούνται να στείλουν ένα ηχηρό μήνυμα ενάντια στη κυβέρνηση που έχει επιλέξει να επιτεθεί ευθέως στους Φοιτητικούς Συλλόγους και στις συλλογικές και κοινωνικές κατακτήσεις, με το νόμο Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη και τη γενικότερη υπονόμευση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστήμιου.
H κυβέρνηση της ΝΔ – τα τελευταία χρόνια εν μέσω πανδημίας και με κλειστά τα πανεπιστήμια για 1.5 χρόνο – έχει επιλέξει να εξαγγείλει και να επιχειρήσει τεράστιες αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Από την αλλαγή του τρόπου εισαγωγής στην τριτοβάθμια και την θέσπιση προκαθορισμένης βάσης εισαγωγής, που οδήγησε εκτός ΑΕΙ 40.000 μαθήτριες, έως την ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας, τα πειθαρχικά και τις διαγραφές. Όλα αυτά τα νέα μέτρα, βέβαια, δεν έρχονται σε κενό και τυχαίο χρόνο αλλά συνδέονται με μία ολική νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση στον χώρο της παιδείας, η οποία φέρνει κάθε αποτυχημένο μέτρο που έχει εφαρμοστεί σε πανεπιστήμια του εξωτερικού.
Πρόκειται για μία ξεκάθαρη στόχευση απέναντι στις φοιτητικές διεκδικήσεις και το φοιτητικό κίνημα, το οποίο η κυβέρνηση θέλει να καταστείλει με κάθε τρόπο, φοβούμενη τη δυναμική του αλλά και τα αντανακλαστικά του. Ο νόμος Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη στοχεύει συνολικά στην πειθάρχηση των φοιτητριών, μέσω της εντατικοποίησης, του ελέγχου, της καταστολής.
Οι εκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις που επιχειρούνται ανά τα χρόνια στοχεύουν στην αλλαγή του πανεπιστημίου, όπως διαμορφώθηκε από την μεταπολίτευση και έπειτα. Στοχεύουν στη διαμόρφωση ενός πανεπιστημίου ελεγχόμενου και αυταρχικοποιημένου, αποστειρωμένου και κλειστού στην κοινωνία, όπου οι συλλογικές διεκδικήσεις και οι κοινωνικοί αγώνες θα περιττεύουν. Παράλληλα, διαχρονικά επιχειρείται η πλήρης σύμπλευση του με τις ανάγκες της αγοράς και του κεφαλαίου και η καθολική απομάκρυνση του από τις κοινωνικές ανάγκες.
Ως Αναμέτρηση πιστεύουμε ότι η συγκρότηση ενός συνολικού σχεδίου υπεράσπισης του δημοσίου και δωρεάν πανεπιστημίου είναι παραπάνω από αναγκαία. Κυρίως όμως, ο αγώνας για την υπεράσπιση των παραπάνω περνά μέσα από την διασφάλιση της ύπαρξης και της δημοκρατικής λειτουργίας των συλλογικών μας δομών. Αγώνας που μόνο μέσα από την συγκρότηση ενός δυνατού ενωτικού ριζοσπαστικού πόλου εντός των σχολών μπορεί να επιτευχθεί.
Οι αγώνες του φοιτητικού κινήματος απέδειξαν ότι μπορούν να αποφέρουν νίκες. Ακόμα και στη δύσκολη περίοδο των lockdown και της πανδημίας, με μαζικές κινητοποιήσεις, συνελεύσεις, εκδηλώσεις και λοιπές δράσεις οι Φοιτητικοί Σύλλογοι καταδίκασαν το νόμο Κεραμέως και Χρυσοχοΐδη και ανάγκασαν το υπουργείο να να αναβάλλει δύο φορές την είσοδο της πανεπιστημιακής αστυνομίας.
Σε αυτή τη κατεύθυνση, στηρίζουμε και ενισχύουμε τα ενωτικά και ριζοσπαστικά ψηφοδέλτια και τη σύμπραξη των δυνάμεων της Αριστερής Ενότητας και της ΕΑΑΚ:
Τα πανεπιστήμια ήταν, είναι και πρέπει να παραμείνουν κοινωνικοί χώροι, ζωντανοί, με συλλογικές διαδικασίες και μαζικούς, ενεργούς, φοιτητικούς συλλόγους, εστίες κοινωνικών κινημάτων και αγώνων και σε αυτά η αστυνομία δεν έχει καμία θέση!
Στις φοιτητικές εκλογές, διαλέγουμε πλευρά.
Ή με την πανεπιστημιακή αστυνομία, ή με τα ελεύθερα πανεπιστήμια.
Ή με τη κυβερνητική νεολαία της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και τις λοιπές καθεστωτικές δυνάμεις (ΠΑΣΠ, “ανεξάρτητους”, bloco) ή με την μαχόμενη αριστερά.
Στις 18 Μαΐου ψηφίζουμε ΑΡ.ΕΝ.-ΕΑΑΚ
