Η κυβέρνηση της ΝΔ έβγαλε σε «διαβούλευση», το σχέδιο νόμου με τίτλο: «Ενσωμάτωση της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/1152 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 20ής Ιουνίου 2019 για διαφανείς και προβλέψιμους όρους εργασίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Απλοποίηση ψηφιακών διαδικασιών και ενίσχυση της Κάρτας Εργασίας – Ρυθμίσεις για την αναβάθμιση της επιχειρησιακής λειτουργίας του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης και της Επιθεώρησης Εργασίας». Με αφορμή την ενσωμάτωση της κοινοτική οδηγίας, η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει την πολιτική υποτίμησης της εργασίας εισάγοντας νέες μορφές ευέλικτης εργασίας, παρά το γεγονός ότι η οδηγία ρητά αναφέρει ότι αυτή δεν «θα πρέπει να χρησιμοποιείται ως βάση για την καθιέρωση συμβάσεων μηδενικών ωρών εργασίας ή άλλων παρόμοιων συμβάσεων εργασίας».
Με επιχειρήματα όπως η «επιθυμία των εργαζομένων», η αντιμετώπιση της «μαύρης» εργασίας και της ανεργίας, το νομοσχέδιο θεσμοθετεί:
- Την επαναφορά της 6ήμερης εργασίας στις βιομηχανίες/επιχειρήσεις με εναλλασσόμενες βάρδιες. Η 6ήμερη απασχόληση είναι μέτρο απορρύθμισης της εργασίας, της μνημονιακής περιόδου και ισχύει από το 2010 . Η νέα διάταξη ουσιαστικά καταργεί το 40ωρο. Με πιλότο την κάλυψη των επιθυμιών των βιομηχανιών ανοίγει ο δρόμος για την περαιτέρω υπονόμευση της πενθήμερης εργασίας. Πρόκειται για μέτρο που σύμφωνα με την κρατική αφήγηση αντιμετωπίζει την ανευθυνότητα των εργαζομένων να καταπατούν την 5ήμερη εργασία και να δουλεύουν «μαύρα». Τώρα όλα θα γίνονται νόμιμα και «άσπρα». Ταυτόχρονα όποιος εργαζόμενος επιθυμεί σφόδρα να εργαστεί 6ήμερο, η επιθυμία του θα προστατεύεται απολύτως.
- Τη δυνατότητα “πολλαπλής απασχόλησης”. Με την ισχύουσα νομοθεσία μόνο οι μερικώς απασχολούμενοι/ες, μπορούσαν να εργαστούν σε άλλον εργοδότη, μέχρι την συμπλήρωση του νομίμου ωραρίου. Με το νέο νομοσχέδιο θα επιτρέπεται να δουλεύει σε έναν εργοδότη με πλήρη απασχόληση και σε δεύτερο με μερική απασχόληση. Ουσιαστικά καταργείται το εβδομαδιαίο 40ωρο, αυξάνεται το σύνολο των εργάσιμων ωρών έως 13 ώρες τη μέρα. Μοναδικό όριο στην εργοδοτική αυθαιρεσία η 11ωρη ανάπαυση. Επιπλέον, η διάταξη αυτή μπορεί να αξιοποιηθεί από ομίλους επιχειρήσεων, ώστε οι εργαζόμενοι/ες να εμφανίζονται ότι εργάζονται σε 2 εργοδότες, και να μην πληρώνονται υπερωρίες.
- Τις συμβάσεις μηδενικών ορών/κατά παραγγελία για να αντιμετωπιστούν «έκτακτες ανάγκες εργασίας που δεν μπορούν να προγραμματιστούν». Κατά παράβαση ακόμα και της οδηγίας, θεσμοθετείται η πλήρης προσαρμοστικότητα των εργαζομένων στις ανάγκες των επιχειρήσεων. Πρόκειται για συμβάσεις εργασίας, με τις οποίες ο εργοδότης αναθέτει εργασίες στον εργαζόμενο, σε χρόνο κατά βούληση και κατά την κρίση του. Ο εργαζόμενος μπορεί να είναι διαθέσιμος για πολλές ώρες τη βδομάδα -που το νομοσχέδιο αποκαλεί «Ημέρες αναφοράς και ώρες αναφοράς»-, και τελικά να μην εργαστεί καμία.
Μοναδική «προστασία» των εργαζομένων η γνωστοποίηση της επιθυμίας του εργοδότη λίγες ώρες πριν, με sms ή με μήνυμα στον υπολογιστή τους! Οι συμβάσεις μηδενικών ωρών, μηδενίζουν ουσιώδεις όρους της ατομικής σύμβασης εργασίας και θέτουν τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες σε διαρκή ετοιμότητα.
- Ενώ το υπουργείο εμφανίζεται ότι μειώνει τη δοκιμαστική περίοδο από τους 6 μήνες στους 12, παραμένει η ουσία: Για το πρώτο 12μηνο εργασίας σε έναν εργοδότη, συνεχίζει να μην προβλέπεται αποζημίωση απόλυσης.
- Την παραπέρα ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης και της περιφρούρησης της απεργίας. Για όποιον/α καταλαμβάνει τις εισόδους ή χώρους της επιχείρησης, εμποδίζει ή «ασκεί ψυχολογική βία»(!) υπερασπιζόμενος/η εργασιακά δικαιώματα, προβλέπεται 6μηνη φυλάκιση και πρόστιμο 5000 ευρώ.
- Την περαιτέρω ενίσχυση της εξουσία του εργοδότη στην διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Θυμίζουμε ότι μέσα στη γενική κατακραυγή, στο νόμο Χατζηδάκη προβλέφθηκε τελικά ότι για να γίνει “διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου”, έπρεπε να υπάρχει έγγραφο αίτημα της εργαζόμενης. Αυτό ήταν το φύλο συκής πίσω από το οποίο προσπάθησε να κρυφτεί το 2021 η κυβέρνηση, όταν υποστήριζε ότι το μέτρο αυτό είναι προς όφελος των εργαζομένων για να αποφασίζουν οι ίδιοι πότε θα εργάζονται. Σήμερα, 2 χρόνια μετά, το καταργεί, και απαιτείται μόνο η “συναίνεση”.
- Την περαιτέρω υποβάθμιση του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας με την κατάργηση της προδήλωσης των υπερωριών και της τροποποίησης του ωραρίου, από τις επιχειρήσεις που έχουν ενταχθεί στη ψηφιακή κάρτα. Σε συνέχεια του επικοινωνιακού παιχνιδιού της κυβέρνησης της ΝΔ για την προστασία της εργασίας, με όπλο την ψηφιακή κάρτα, ο εργοδότης απαλλάσσεται από την υποχρέωση αναγγελίας τροποποίησης του ωραρίου ή των υπερωριών, πριν από την ανάληψη της εργασίας του εργαζόμενου. Το ωράριο των εργαζομένων όχι μόνο γίνεται υπερευέλικτο αλλά και ανεξέλεγκτο.
- Την κατάργηση της υπογραφής του εργαζόμενου στην οικειοθελή αποχώρηση. Όπως αναφέρει το σχέδιο νόμου, αδικαιολόγητη απουσία του/της εργαζόμενου/ης, για διάστημα μεγαλύτερο των πέντε (5) συναπτών εργάσιμων ημερών, μπορεί να θεωρηθεί καταγγελία της σύμβασης από τη μεριά του, και ο εργοδότης μπορεί να αναγγείλει την οικειοθελή αποχώρηση χωρίς την υπογραφή του.
Το νομοσχέδιο, όπως αναφέρει και ο Υπουργός Εργασίας Α. Γεωργιάδης, κλείνει εκκρεμότητες. Εκκρεμότητες της μνημονιακής περιόδου αλλά και του ν. Χατζηδάκη. Θεσμοθετεί την πλήρη προσαρμοστικότητα των εργαζομένων στις ανάγκες –έκτακτες και μη- των επιχειρηματιών. Προτάσσει την υπερευελιξία των χρονικών ορίων, των αμοιβών και των συνθηκών εργασίας, με ελάχιστη προστασία την γνωστοποίηση των επιθυμιών του εργοδότη. Η κρατική αφήγηση δίνει καινούριο νόημα στο περιεχόμενο της εργασίας, αλλά και στα δικαιώματα των εργαζομένων. Δικαίωμα και επιθυμία των εργαζομένων θεωρείται το να εργάζονται περισσότερο για να αυξήσουν το εισόδημά τους, να εργάζονται πιο ευέλικτα. Δικαίωμα τους να μην απεργούν. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση της ΝΔ μας λέει πως βάζει τάξη στην αδήλωτη και «μαύρη» εργασία και στην ανευθυνότητα του εργαζόμενου. Οι χώροι εργασίας αυταρχικοποιούνται, με την συνεχή ενίσχυση της εξουσία του εργοδότη.
Απάντηση στην επίθεση της κυβέρνησης και των εργοδοτών στις ζωές των εργαζομένων είναι η οργάνωσή μας στα σωματεία. Όχι μόνο για να αποκρούσουμε την νέα επίθεση. Αλλά για να διεκδικήσουμε, τώρα, συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Για να δουλεύουμε λιγότερες ώρες, και όχι περισσότερες. Για να έχουμε αξιοπρεπείς αμοιβές και συνθήκες εργασίας. Γιατί δεν πρόκειται να ζούμε για να δουλεύουμε, ή -χειρότερα- περιμένοντας το sms του εργοδότη μήπως δουλέψουμε καμιά ώρα για ελάχιστα χρήματα. Θα ζήσουμε αλλιώς!
