Ας κοιτάξουμε λίγο γύρω μας! Βρισκόμαστε σε μια στιγμή διεθνώς και εσωτερικά όπου το κεφάλαιο επιτίθεται σε όλα τα μέτωπα διαρρηγνύοντας κάθε προηγούμενη συνθήκη κοινωνικής συμφωνίας.
Στην Ελλάδα, η ακρίβεια και τα νέα αντεργατικά μέτρα διαλύουν ό,τι έμεινε όρθιο από την πολυετή κρίση και τα Μνημόνια και η κυβέρνηση της ΝΔ, ενισχυμένη από την κυριαρχία της στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές, εξαπολύει ένα νέο γύρο επίθεσης στα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα. Με την πλήρη ενσωμάτωση του ΣΥΡΙΖΑ στην κυρίαρχη πολιτική, η κοινοβουλευτική αντιπότευση είναι ιδιαίτερα αναιμική και επιτείενι την αίσθηση κυριαρχίας της κυβέρνησης. Παρά τις κατά καιρούς εξάρσεις των αγώνων, το κίνημα έχει μέχρι σήμερα φανεί ανεπαρκές να συγκρουστεί και ανακόψει την αντιλαϊκή πολιτική.
Σε διεθνές επίπεδο, τα διαρκή κρισιακά φαινόμενα στην οικονομία (πληθωρισμός, ύφεση), το περιβάλλον (κλιματική κατάρρευση, πανδημική κρίση) και τις διεθνείς σχέσεις (πόλεμος), κλονίζουν σχεδόν το σύνολο των δυτικών κοινωνιών.
Τα παραπάνω συνηγορούν στην εκτίμηση ότι βρισκόμαστε σε ένα σημείο καμπής με ιστορική σημασία. Οι διαρκείς κρίσεις που συνδέονται με την αξεπέραστη γενική κρίση του του καθεστώτος συσσώρευσης κεφαλαίου, αναδεικνύουν την αδυναμία του σύγχρονου καπιταλισμού να λύσει πειστικά τόσο επιμέρους μεγάλα προβλήματα όσο ακόμα περισσότερο την κλιματική κρίση που απειλεί τις μακροπρόθεσμές προοπτικές του και την ίδια τη ζωή στον πλανήτη. Η άνοδος ακροδεξιών, ρατσιστικών, ακόμα και νεο-φασιστικών ιδεών και πολιτικών δυνάμεων εντείνουν την απειλή για ένα εφιαλτικότερο μέλλον.
Απέναντι σε αυτή την εικόνα, η μεγάλη πλειοψηφία του πληττόμενου κόσμου παραμένει αμήχανη. Θυμός και φόβος μετασχηματίζονται πιο εύκολα σε παραίτηση ή ακραίο κοινωνικό ανταγωνισμό παρά σε μια μαχητική διάθεση αλλαγής. Κρίσιμος παράγοντας στη διαμόρφωση αυτής της πραγματικότητας είναι και η ανυπαρξία μιας πειστικής εναλλακτικής πρότασης που να συνέχει τον κόσμο των κινημάτων αλλά και των πολιτικών δυνάμεων που δεν έχουν αποδεχτεί τη λογική του ΤΙΝΑ. Το ερώτημα είναι επιτακτικό. Μπορεί ο κόσμος της εργασίας, τα κινήματα ενάντια στις ανισότητες, την πατριαρχία, την κλιματική κατάρρευση και τον πόλεμο, οι αριστερές, αντικαπιταλιστικές και κομμουνιστικές δυνάμεις να διαμορφώσουν μια εναλλακτική αγώνα και διαφορετικής προοπτικής; Μπορούν να «πάρουν προβάδισμα» από τον σκοταδισμό, τη μισαλλοδοξία, τον «εμφύλιο των φτωχών» και την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα και την φασιστική απειλή, ανοίγοντας τον δρόμο για ένα μέλλον ισότητας, ελευθερίας, ειρήνης και προστασίας του περιβάλλοντος;
Η Αναμέτρηση, από την ιδρυτική της διακήρυξη, θέτει αυτή τη συζήτηση στις προτεραιότητές της, καταθέτοντας το πολιτικό της πλαίσιο ανοιχτά σε έναν ουσιαστικό διάλογο συνδιαμόρφωσης. Για αυτό και κάθε πρωτοβουλία προς αυτή την κατεύθυνση θεωρούμε ότι μας αφορά. Αυτός ο διάλογος μπορεί να είναι ελπιδοφόρος όταν χαρακτηρίζεται από την ειλικρινή πρόθεση υπερβάσεων και από την ευρύτητα της απεύθυνσης και το μπόλιασμα από την δυναμική των κινημάτων. Παράλληλα πιστεύουμε ότι αυτός ο διάλογος αποκτά άλλη δυναμική και εξέλιξη αν δοκιμάζεται στην πράξη μέσα στις προκλήσεις της περιόδου. Τα ιδιαίτερα θετικά αποτελέσματα των ριζοσπαστικών αριστερών δημοτικών ψηφοδελτίων, όπου συνδύασαν την ενωτική παρέμβαση με την κοινωνική γείωση και την προβολή επεξεργασμένων ανατρεπτικών αιτημάτων πάνω σε κρίσιμα επίδικα (π.χ. κατοικία, δημόσιος χώρος, δημοκρατία, κοινωνικές υπηρεσίες, ακρίβεια) αποτελούν σημαντική συμβολή σε αυτό τον διάλογο και μαρτυρούν πως υπάρχει ένας διαφορετικός δρόμος.
Σε αυτό το πλαίσιο, πήραμε πρωτοβουλία ενός ανοιχτού καλέσματος για τη συγκρότηση μιας αριστερής εναλλακτικής απάντηση στις ευρωεκλογές και τη διαμόρφωση μιας πολιτικής πρότασης που επιδιώκει να εκφράσει τις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας που απουσιάζουν συστηματικά από τον δημόσιο διάλογο. Στόχος της είναι η πολιτική συγκρότηση του κόσμου του αγώνα και η ευρύτερη απεύθυνση στην κοινωνία μέσα από βασικές αιχμές που συνδέονται με την καθημερινότητα, αλλά ταυτόχρονα ανοίγουν μια συνολικότερη- προγραμματική συζήτηση για το κράτος, την κυβέρνηση, την Ε.Ε. και τον ίδιο τον καπιταλισμό. Αντιλαμβανόμαστε ότι η σύγκρουση και η ρήξη με την ΕΕ, μόνο μέσα από την πάλη ενάντια στις αντιλαϊκές πολιτικές της μπορεί να αναγνωριστεί από πλατιά κοινωνικά στρώματα ως αναγκαιότητα. Κατανοώντας τις σημερινές συνθήκες του κινήματος στην Ελλάδα, επιδιώκουμε μέσα από τη συνολικοποίηση των κεντρικών αιχμών να σχηματοποιήσουμε ένα θετικό και διεθνιστικό αφήγημα για τη ρήξη με την ΕΕ.
Οι πολιτικές λιτότητας, η επίθεση στα δημόσια αγαθά, η υποκριτική διαχείριση της κλιματικής κρίσης μέσα από τις αγορές του green deal, η αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης και ο ρατσισμός και η ξενοφοβία που παράγονται μέσα σε αυτήν, η μη αντιμετώπιση της έμφυλης καταπίεσης είναι μερικές μόνο από τις πλευρές των ευρωπαϊκών πολιτικών με τις οποίες ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωπες. Η ιμπεριαλιστική εκμετάλλευση μεγάλου μέρους του πλανήτη και η στήριξη και συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους, σήμερα δυστυχώς ακόμα πιο ορατές , οφείλουμε να αποτελούν σημαντικό μέρος της πάλης μας.
Έχουμε μια ευκαιρία λοιπόν να μιλήσουμε για όλα τα παραπάνω. Όμως δεν αρκεί να διατυπώσουμε κάποιες ενδιαφέρουσες ιδέες. Πρέπει και η μεθοδολογία μας, οι τρόποι με τους οποίους συνομιλούμε, οι δυνατότητες ουσιαστικής συμμετοχής που δίνουμε στους ανθρώπους να συμβαδίζουν με τα προτάγματά μας για δημοκρατία, αλληλεγγύη και συμπερίληψη. Απαιτείται η νέα ταυτότητα και το στίγμα που θα δώσουμε με αυτό το εγχείρημα να αποτυπώνεται με νέο όνομα, νέες πρακτικές δημοκρατικής διαχείρισης, ισότιμη συμμετοχή των μη οργανωμένων ανθρώπων που θα ενεργοποιηθούν σε αυτό, εναλλαγή στους ρόλους, διαφάνεια στην οργανωτική λειτουργία.
Η μεγάλη αποχή στις τελευταίες εκλογές αποτελεί ένα μεγάλο ερώτημα και η ανατροπή αυτής της συνθήκης απαξίωσης της συλλογικής πολιτικής έκφρασης αποτελεί ένα ακόμα στοίχημα. Ένα στοίχημα που έχει μεγάλη πολιτική αξία καθώς είναι διακύβευμα αν όλος αυτός ο πληττόμενος κόσμος θα μπορέσει να δώσει μια ριζοσπαστική απάντηση ή θα γίνει θύμα του ακροδεξιού λαϊκισμού.
Πιστεύουμε ότι παρά τους αρνητικούς συσχετισμούς, υπάρχουν δυνατότητες για μια ελπιδοφόρα τέτοια προσπάθεια στην Αριστερά. Υπό κάποιες προϋποθέσεις, θα μπορούσε αυτή η προσπάθεια να αποτελέσει αντίπαλο δέος στην κυβερνητική πολιτική και εν δυνάμει πλειοψηφικό ρεύμα στην κοινωνία. Κάτι τέτοιο θα προϋπέθετε ένα ευρύτερο αριστερό μέτωπο και ένα κοινωνικό και πολιτικό μπλοκ της ρήξης.
Βρισκόμαστε εδώ γιατί πιστεύουμε ότι η σημερινή συνάντηση μπορεί να συμβάλλει ουσιαστικά στο προχώρημα όλων αυτών των αναγκαίων για την περίοδο επεξεργασιών και αποφάσεων. Γιατί πιστεύουμε ότι η ελπίδα βρίσκεται στις σύγχρονες, πληθυντικές αλλά και με ανατρεπτικό περιεχόμενο προσπάθειες της Αριστεράς και όχι στις διαφορετικές εκδοχές αναδιατύπωσης των μνημονιακών «προοδευτικών» πολιτικών.
Καταθέτουμε τις σκέψεις, την αγωνία και την δέσμευσή μας για μια συστηματική δουλειά που θα κάνει ένα ακόμα βήμα στον μακρύ δρόμο της κοινωνικής απελευθέρωσης ξεκινώντας από σήμερα.
ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ Οργάνωση για μια ΝΕΑ Κομμουνιστική Αριστερά
