«Το αποτέλεσμα που ανακοινώθηκε δεν αντανακλά τη βούληση ούτε την ψήφο του λαού της Βενεζουέλας». Με τη δήλωση αυτή, ο υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ, Άντονι Μπλίνκεν ανακοίνωσε επίσημα την αμφισβήτηση του αποτελέσματος των προεδρικών εκλογών στη Βενεζουέλα. Με τον τρόπο αυτό, ανακοινώθηκε η εκκίνηση μιας ακόμα πραξικοπηματικής προσπάθειας των ΗΠΑ να «διορθώσουν» τα εκλογικά αποτελέσματα και να τα εναρμονίσουν με την πραγματική λαϊκή βούληση, όπως αυτή έχει αποφασιστεί στον Λευκό Οίκο.
Έχουν ήδη βρει συνεργάτες σε αυτή την προσπάθεια τη δεξιά αντιπολίτευση στη Βενεζουέλα και τους ηγέτες της, Εντμούντο Γκονζάλες και Μαρία Κορίνα Ματσάδο που ήδη αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν το αποτέλεσμα, καλώντας (εις μάτην) τον στρατό να παρέμβει για να επιβάλλει τη νίκη τους. Η δεξιά αντιπολίτευση, με τη συνεργασία των συστημικών ΜΜΕ διεθνώς, έστησε μία παραφιλολογία τις τελευταίες εβδομάδες γύρω από ένα υποτιθέμενο μεγάλο προβάδισμα έναντι του Μαδούρο και του Μεγάλου Πατριωτικού Πόλου Σιμόν Μπολιβάρ. Την ημέρα των εκλογών, στηριζόμενοι σε exit poll εταιρειών που δεν εδράζονται καν στη Βενεζουέλα, συνέχισαν να υποστηρίζουν την αφήγηση αυτή μέχρι που αντικαταστάθηκε με τις κραυγές για νοθεία. Οι εκατοντάδες διεθνείς παρατηρητές που επιτηρούσαν την εκλογική διαδικασία δεν συναινούν σε αυτές τις εκτιμήσεις, οι οποίες είναι εμφανές ότι υποκινούνται από το διακαές άγχος της αντιπολίτευσης για ανατροπή της κυβέρνησης.
Προφανώς, ο λόγος για τον οποίο η ΗΠΑ καίγονται για τη Βενεζουέλα και δεν έχει καθόλου να κάνει με τις ίδιες τις εκλογές. Τα ζητήματα δημοκρατίας και απολυταρχίας εγείρονται κάθε φορά για να δικαιολογήσουν ένα ακόμη πραξικόπημα και ωμή παρέμβαση στα εσωτερικά μιας άλλης χώρας, μια πρακτική, εξάλλου, ιδιαίτερα προσφιλή σε όλες τις αμερικανικές κυβερνήσεις μεταπολεμικά (βλ. Ιράν, Ελλάδα, Τουρκία, Κούβα,, Χιλή, Γουατεμάλα, Κονγκό κλπ) που ανεβάζει την ένταση της και σήμερα, σε μια περίοδο όξυνσης των γεωπολιτικών ανταγωνισμών.
Η αμερικανική επέμβαση σχετίζεται με την επιδίωξη ελέγχου των τεράστιων πετρελαϊκών αποθεμάτων της Βενεζουέλας από αμερικανικές πετρελαϊκές εταιρείες –έναν έλεγχο που έχασαν το 2007– καθώς και με την ευθυγράμμιση της Βενεζουέλας στην αμερικανική σφαίρα επιρροής. Παράλληλα, επιχειρείται η πάταξη ενός παλιού εχθρού των ΗΠΑ, η παύση της Μπολιβαριανής Διαδικασίας που εξελίσσεται στην «πίσω αυλή» της Αμερικής, επιδιώκει ανεξαρτησία και είναι σε σοσιαλιστική κατεύθυνση.
Λίγες μέρες μετά τις εκλογές στη Βενεζουέλα, μέσα σε ένα κλίμα ταραχών και αποσταθεροποίησης, ο λαός της Βενεζουέλας βρίσκεται για πολλοστή φορά μπροστά στην απειλή πραξικοπήματος που έρχεται να προστεθεί στις κυρώσεις, το οικονομικό εμπάργκο και μια σειρά από πιέσεις του δυτικού ιμπεριαλισμού τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Για ακόμα μια φορά, θα αντέξει, συνεχίζοντας τη διαδικασία κοινωνικού μετασχηματισμού.
Για την Αριστερά στις χώρες της Δύσης και του ΝΑΤΟ, η στάση των «ίσων αποστάσεων» δεν αποτελεί επιλογή που σέβεται τις διεθνιστικές και αντι-ιμπεριαλιστικές παραδόσεις. Χρειάζεται να σταθούμε ολόψυχα ενάντια στο επαπειλούμενο πραξικόπημα, δίπλα στον λαό της Βενεζουέλας και της Λατινικής Αμερικής που αγωνίζεται εδώ και δεκαετίες ενάντια στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και τους τοπικούς δεξιούς και ακροδεξιούς συμμάχους τους.
