Χαιρετισμοί στην 2η Τατική Συνδιάσκεψη της Αναμέτρησης 28-30/3 στην Νομική Αθήνας
Διεθνιστική Εργατική Αριστερά
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Εκ μέρους των μελών της ΔΕΑ, σας ευχόμαστε ολόψυχα καλή επιτυχία στις εργασίες του συνεδρίου σας. Στη βάση των συντροφικών σχέσεων μεταξύ μας, θεωρούμε ότι οι αποφάσεις σας θα αφορούν άμεσα και τις δικές μας προοπτικές.
Το συνέδριό σας συγκαλείται σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη «στιγμή».
Η διαπραγμάτευση μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας για το μέλλον της Ουκρανίας, οι απειλές του Τραμπ και του Νετανιάχου για τον εκτοπισμό των Παλαιστινίων από την Παλαιστίνη, η πρωτοφανής ενίσχυση του μιλιταρισμού στο εσωτερικό της ΕΕ, δείχνουν μια ιδιαίτερα επικίνδυνη στροφή στη διεθνή πολιτική των ανταγωνισμών. Στο έδαφος της κρίσης της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, δεν αναδύεται ένας πιο δίκαιος και ασφαλής «πολύ-πολισμός» αλλά η τάση της ένοπλης παγκοσμιοποίησης, όπου κάθε ισχυρός «πόλος» θα θεωρεί δίκαιο και επιβεβλημένο να διεκδικήσει, να κατοχυρώσει, να αρπάξει το δικό του «ζωτικό χώρο». Η αναζήτηση γεωγραφικού χώρου για τον βίαιο εκτοπισμό των Παλαιστινίων προειδοποιεί για το μέγεθος των προκλήσεων που θα έχει να αντιμετωπίσει η παρούσα βάρδια της διεθνούς αντικαπιταλιστικής/ριζοσπαστικής Αριστεράς. Το πόσοι έτοιμοι είμαστε για ανάλογες αναμετρήσεις, είναι μια σκέψη που θα πρέπει να αρχίσει να αποκτά βάρος μέσα στη συζήτηση των οργανώσεών μας, αλλά και στις τακτικές αποφάσεις μας.
Σημαντικές προκλήσεις αντιμετωπίζουμε και στο εσωτερικό της χώρας.
Το μέγεθος και η οργή των εργατικών, λαϊκών και νεολαιίστικων κινητοποιήσεων για το έγκλημα στα Τέμπη εκτιμήθηκε από όλους μας σαν ένα σημείο καμπής των εξελίξεων.
Ασφαλώς ο Μητσοτάκης δεν πρόκειται να παραδοθεί αμαχητί. Αρχίζοντας με τον ανασχηματισμό και με εκλογικό ορίζοντα ως το 2027, θα επιχειρήσει να αποκαταστήσει τη μεγάλη φθορά της ΝΔ και να αναστήσει τη (σήμερα ανέφικτη) «στρατηγική αυτοδυναμίας» της Δεξιάς. Στο πιθανότατο σενάριο αποτυχίας αυτού του ελιγμού, μια νέα σημαντική πολιτική κρίση χτυπά την πόρτα του ελληνικού καπιταλισμού. Με μοναδική διέξοδο τις κυβερνήσεις «ευρύτερων συναινέσεων». Αξίζει να σημειωθεί ότι κανείς δεν είναι πολιτικά έτοιμος για τέτοιες δοκιμασίες και τέτοιες «λύσεις», ούτε μέσα στην κυρίαρχη τάξη, ούτε μέσα στο στρατόπεδο της Δεξιάς, ούτε μέσα στα κόμματα της κεντροαριστερής αντιπολίτευσης.
Η γνώμη μας είναι ότι μέσα σε αυτές τις συνθήκες αστάθειας του κόσμου των «από πάνω», αστάθειας που δημιουργήθηκε από τη μεγάλη και επίμονη κινητοποίηση της κοινωνικής πλειοψηφίας, θα πρέπει να αναμετρηθούμε με το καθήκον να ανατρέψουμε το πρόγραμμα των αντιμεταρρυθμίσεων που επιβλήθηκε με συνοχή και συνέχεια στα τελευταία 15 χρόνια.
Πρέπει να μετατρέψουμε την οργή για τα Τέμπη σε συγκροτημένη διεκδίκηση ανατροπής των ιδιωτικοποιήσεων που δολοφονούν. Αρχίζοντας από το σιδηρόδρομο και περνώντας στην εκπαίδευση, στην υγεία, στην ενέργεια, στο νερό κ.ο.κ. Πρέπει να μετατρέψουμε τη φθορά του Μητσοτάκη σε οργανωμένη διεκδίκηση για ανατροπή της βάρβαρης λιτότητας που διαβρώνει τη ζωή του κόσμου μας. Πρέπει να επαναφέρουμε το «δίκαιο» των κοινωνικών δαπανών, απαιτώντας τη χρηματοδότησή τους από τη φορολόγηση των κερδών και του πλούτου, αλλά και το σταμάτημα του παραλογισμού των εξοπλισμών. Είναι εμπειρία όλων των μελών μας ότι μια τέτοια εργατική-λαϊκή αντεπίθεση στο κεντρικό κοινωνικό ζήτημα, συμβαδίζει με την κλιμάκωση των δυνατοτήτων δράσης στα ιδιαίτερης σημασίας μέτωπα όπως ο αντιρατσισμός, ο αντισεξισμός, η αντιμετώπιση των φασιστικών και ακροδεξιών προκλήσεων κ.ά.
Στην μετά την 28η Φλεβάρη συγκυρία, οι αυξημένες δυνατότητες κινηματικής δράσης πάνε χέρι-χέρι με τις αυξημένες υποχρεώσεις στο πολιτικό πεδίο. Όπου ο στόχος δεν μπορεί να είναι άλλος από την ανασυγκρότηση μιας μαζικής και αποτελεσματικής ριζοσπαστικής/αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Πρόκειται για αναντικατάστατη προϋπόθεση προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι μεγάλες πολιτικές μάχες που έρχονται, συμπεριλαμβανομένων των εκλογικών αναμετρήσεων.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Οι οργανώσεις μας έχουν κοινές εμπειρίες. Έχουν επιχειρήσει να συμβάλουν στο να ανοίξει ένας νέος δρόμος, ανάμεσα στη Σκύλλα του πολιτικού καιροσκοπισμού που οδηγεί σε διαλυτισμό και στη Χάρυβδη του σεχταρισμού που, στις σημερινές συνθήκες, οδηγεί σε παθητικότητα.
Δεν είναι εύκολο και απασχολεί όλες τις ομόλογες και αδελφικές δυνάμεις μας, διεθνώς. Η κοινή συζήτηση μεταξύ μας, αλλά και η καλύτερη αξιοποίηση απ’ όλους μας της διεθνούς εμπειρίας, είναι μια χρήσιμη βοήθεια.
Με αυτές τις σκέψεις χαιρετίζουμε το συνέδριό σας και ευχόμαστε, με τον πιο ειλικρινή τρόπο, να καταλήξετε σε θετικές και προωθητικές (για όλους μας) αποφάσεις.
Η ΚΕ της ΔΕΑ
Δίκτυο για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα
Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι,
Εκ μέρους του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, θα ‘θελα να μοιραστώ μαζί σας ορισμένες σκέψεις – μαζί με τις αυτονόητες ευχές μας η συνδιάσκεψή σας να ‘ναι πετυχημένη.
Στα τρία χρόνια από την ίδρυσή σας, έχετε καταφέρει δύο δύσκολα πράγματα: να είστε μια οργάνωση κοινωνικά χρήσιμη και μαζί πολιτικά ενδιαφέρουσα.
Κοινωνικά χρήσιμη, πάει να πει ενεργά παρούσα, με κόπο και χρόνο χαρισμένο γενναιόδωρα: στα σωματεία (ξεχωρίζω το ΣΕΡΕΤΕ, μόνο γιατί γι’ αυτό μπορώ να πω λίγα περισσότερα)· στους αγώνες για ελεύθερο δημόσιο πανεπιστήμιο και στα τοπικά σχήματα (από τοπικισμό αναφέρω μόνο την Πόλη Αλλιώς και την Πόλη Ανάποδα)· στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ και στην πρωτοβουλία για να έχουν δημόσιες βρύσες οι Ρομά στον Ασπρόπυργο· νωρίτερα στην απεργία πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα, στην αρχή απέναντι σε όλους· στον Αντιφασιστικό Συντονισμό και στο Εφετείο για τη δίκη του alterthess και της Σταυρούλας· στο Στέκι και στα πάρτυ για την έμπρακτη αλληλεγγύη σε συντρόφους και συντρόφισσες.
Πολιτικά ενδιαφέρουσα, σημαίνει ότι μας ενδιαφέρει –ενδιαφέρει τον κόσμο της Αριστεράς– αυτό που λέτε και αυτό που κάνετε – και, καμιά φορά, αυτό που δεν λέτε και που δεν κάνετε: η συμβολή σας στη σύγκλιση των οργανώσεων της «εξωστρεφούς» αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, οι επεξεργασίες σας για το ζήτημα της στέγης και των ενοικίων, η ανοιχτότητά σας ή οι επιφυλάξεις σας σε ό,τι αφορά τα πολιτικά και κοινωνικά μέτωπα ή τις εκλογές.
Τα τρία χρόνια της διαδρομής σας συμπίπτουν με την πιο επικίνδυνη πολεμική σύρραξη στην Ευρώπη από το 1945. Μια σύρραξη που φαινόταν να ενοποιεί τη Δύση απέναντι στον «ρωσικό κίνδυνο», θυμίζοντας Ψυχρό Πόλεμο. Μια σύρραξη που σήμερα χωρίζει τη Δύση, δίνοντας νόημα σε ό,τι η παλιά καλή κομμουνιστική γλώσσα έλεγε όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών: απ’ τη μια οι ΗΠΑ με τον Πούτιν και το Ισραήλ, απ’ την άλλη η Ευρωπαϊκή Ένωση, σε εμπορικό πόλεμο με τις ΗΠΑ και σε αντικοινωνικό μιλιταριστικό ντελίριο. Νεοφιλελεύθερος εθνικισμός εναντίον νεοφιλελεύθερου «διεθνισμού». Και στις δύο περιπτώσεις, με ηγετικό ρόλο της Ακροδεξιάς στα υπό διαμόρφωση μπλοκ, με πόλεμο στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, με κανονικοποιημένο αυταρχισμό. Οι παλιότεροι κάνουν αναλογίες με το 1914. Κι οι αναλογίες αυτές, με όλους τους περιορισμούς που μπορεί να έχουν οι αναλογίες, κάνουν πολύ κρίσιμο αυτό που λέει και κάνει, που δεν λέει και που δεν κάνει, η Αριστερά – ή τουλάχιστον η Αριστερά που, ακόμα κι αν σήμερα δείχνει «κοντή», μπορεί να φανταστεί τον εαυτό της λίγο ψηλότερα.
Η κοσμογονία των κινητοποιήσεων για τα Τέμπη μας αφήνει, έπειτα από καιρό, να σκεφτούμε τον εαυτό μας (πολιτικά μιλώντας!) λίγο ψηλότερα. Μας υποχρεώνει να αναδείξουμε την τραγωδία, όχι μόνο ως όργιο συγκάλυψης με ποινικές διαστάσεις, αλλά και ως εγκληματική αποτυχία της αγοράς, που μπορεί να επαναληφθεί και στον εναέριο χώρο, και που γι’ αυτό επιβάλλει να φύγει η Hellenic Train. Και την ίδια στιγμή μας υποχρεώνει να επινοήσουμε, και να φτιάξουμε μαζί, έναν χώρο πέρα από την Κεντροαριστερά που αφομοιώθηκε στην κρατική γραφειοκρατία και τον νεοφιλελευθερισμό – πέρα, όμως, και από την εσωστρέφεια, την εχθροπάθεια και την αυτοαναφορικότητα μιας ορισμένης Αριστεράς, που βλέπει παντού κινδύνους και αντιπάλους.
Καλή επιτυχία!
Κομμουνιστική Απελευθέρωση
Συν/ες, οι
Εκ μέρους της Κομμουνιστικής Απελευθέρωσης χαιρετίζουμε την Συνδιάσκεψή σας.
Συντρόφισες/οι
Είμαστε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι τόσο της παγκόσμιας κατάστασης όσο και στην χώρα μας.
Η κυβέρνηση Τραμπ οξύνει στο έπακρο τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, η ΕΕ στρέφεται ραγδαία στην πολεμική οικονομία επιλέγοντας τα «κανόνια αντί για το βούτυρο», νέα Προγράμματα Σταθερότητας πνίγουν τους λαούς της Ευρώπης.
Στην χώρα μας, η απεργία της 28 του Φλεβάρη και οι μεγαλειώδεις ιστορικές κινητοποιήσεις της 26.01 και 28.02, στις οποίες πήραν μέρος σχεδόν 2 εκ. άνθρωποι έδειξαν καθαρά ότι η κυβέρνηση της ΝΔ δεν έχει πλέον καμία λαϊκή νομιμοποίηση, ανέδειξαν την πλήρη ανεπάρκεια της συναινετικής «δημοκρατικής αντιπολίτευσης» και τον αντιδραστγικό,συστημικό ρόλο της ακροδεξιάς, γεννούν ελπίδες, και δυναμώνουν τα ερωτήματα της επόμενης μέρας.
Το ερώτημα που μπαίνει μροστά στην αριστερά και το κίνημα είναι αν θα καταφέρουν οι κυρίαρχες τάξεις να ανακόψουν την άνοδο της λαικής παρέμβασης και να ανασυγκροτήσουν σε αντιδραστική βάση το αστικό πολιτικό και οικονομικό σύστημα ή θα υπάρξει ένα σημαντικό ρήγμα στην κυρίαρχη πολιτική, θα ανασυγκροτηθεί το εργατικό λαικό κίνημα και η ανατρεπτική-αντικαπιταλιστική αριστερά, θα αλλάξει ο συσχετισμός σε όφελος του λαού.
Σήμερα καθήκον για την αριστερά της ανατροπής είναι η συμβολή με όλες της τις δυνάμεις σε ένα κίνημα, που θα βάλει στην προμετωπίδα του την απόδοση δικαιοσύνης και την καταδίκη των ενόχων για τα Τέμπη. Θα συνδέει τον μεγάλο αυτό αγώνα με την πάλη για την ικανοποίηση των λαϊκών εργατικών αναγκών, με την υπεράσπιση των δημόσιων κοινωνικών αγαθών, πρώτα απ όλα μέσα απ την διακοπή της Σύμβασης και την κρατικοποίηση χωρίς αποζημίωση με εργατικό κοινωνικό έλεγχο της Hellenic Train, κόντρα στα αντιλαϊκά Προγράμματα Σταθερότητας και την πολεμική οικονομία της ΕΕ, για απειθαρχία ρήξη και αποδέσμευση από αυτή.
Θα παλεύει για την ειρήνη με απεμπλοκή της Ελλάδας από τους πολέμους, το διώξιμο των βάσεων, την μείωση των εξοπλισμών και την αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ.
Θα παλεύει για την υπεράσπιση της επιβίωσης του πλανήτη ενάντια στην καπιταλιστική ανάπτυξη.
Θα βάλει στο στόχαστρο την σημερινή πολιτική και πολιτισμική βαρβαρότητα, την σαπίλα, την διαφθορά, τον σεξισμό, τον ρατσισμό.
Θα παλεύει σήμερα με το βλέμμα στραμμένο στο αύριο της κατάργησης της εκμετάλλευσης και της εξουσίας του κεφαλαίου, στον σοσιαλισμό/κομμουνισμίο της εποχής μας.
Αξιοποιούμε την εμπειρία από το προηγούμενο μεγάλο κύμα αγώνων, τους μεγάλους αντιμνημονιακούς αγώνες του 10-12 και το «κίνημα των πλατειών».
Η λαϊκή δυναμική δεν πρέπει να ξοδευτεί ξανά σε νέες αυταπάτες μιας «κυβερνητικής λύσης» με ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Νέα Αριστερά, Πλεύση Ελευθερίας απλά και μόνο για να αλλάξει η κυβέρνηση μέσα στο πλαίσιο της ίδιας πολιτικής, αλλά να γίνει αφετηρία πραγματικής αντεπίθεσης,.
Δεν καλύπτουν αυτή την ανάγκη λογικές «ρεαλιστιικής ανυπακοής» όπως του ΜΕΡΑ25 ή σαν του ΚΚΕ που παραπέμπουν την ρήξη με την κυρίαρχη πολιτική στην «λαϊκή εξουσία» και αρνείται ακόμα και το αίτημα για «δημόσιο σιδηρόδρομο» εδώ και τώρα..
Αυτό που απαιτείται είναι ένα μεγάλο ρεύμα, ένα ενωτικό, προωθητικό κάλεσμα για την λαϊκή αντεπίθεση και την παρέμβαση και ανασυγκρότηση της κοινωνικής και πολιτικής ανατρεπτικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς.
Ένα κάλεσμα που θα απευθύνεται στον πλατύ μαχόμενο κόσμο και τις δυνάμεις που κατανοούν την ανάγκη ευρύτερων αλλαγών σε ρήξη με αυτό το σύστημα, την πολιτική, την ιδεολογία και τις αξίες του, και τις δυνάμεις που το στηρίζουν. Για να συμβάλουμε από κοινού ώστε να συγκροτηθεί η κοινωνική και πολιτική αντιπολίτευση και η αριστερά της ανατροπής της εποχής μας.
Με αυτές τις σκέψεις ως Κομμουνιστική Απελευθέρωση χαιρετίζουμε το Συνέδριό σας και σας ευχόμαστε κάθε επιτυχία
Λαϊκή Δράση – Ομάδα Κομμουνιστών/Αγωνιστών
Ως Λαϊκή Δράση – Ομάδα Κομμουνιστών/Αγωνιστών, χαιρετίζουμε την 2η τακτική συνδιάσκεψη της Αναμέτρησης – Οργάνωση για μία νέα κομμουνιστική αριστερά, ευχόμαστε κάθε επιτυχία στις διαδικασίες σας, ως αποτέλεσμα των δεσμών που έχουμε οικοδομήσει μέσα στους αγώνες και τις μάχες του λαϊκού κινήματος του προηγούμενου διαστήματος.
Το αναγκαίο ερώτημα που καλούμαστε να απαντήσουμε ξανά και ξανά είναι αν κομμουνισμός παραμένει η νιότη του κόσμου και υπό ποιο πρίσμα πραγματώνεται αυτό.
Κατά την δική μας γνώμη, το συγκεκριμένο ερώτημα, απαιτεί να πετάξουμε από πάνω μας την σκουριά μίας «αριστεράς» βουτηγμένης στην αστική νομιμότητα και να παλέψουμε για την ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος και ενός Κομμουνιστικού Κόμματος Νέου Τύπου, με βάσει τις αρχές του μαρξισμού – λενινισμού.
Οφείλουμε να μελετήσουμε την τεράστια κληρονομιά του κομμουνιστικού κινήματος του τόπου μας και ιδιαίτερα της εποχής της φωτιάς (40-49), του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος και των επαναστάσεών του (Ρωσία, Κίνα, Βιετνάμ, Κούβα), την τεράστια νίκη απέναντι στον γερμανικό –ιμπεριαλισμό ναζισμό με ηγέτη της το Κ.Κ.Σ.Ε., μέσα από την πολιτική αρχή πως ο μαρξισμός-λενινισμός δεν είναι δόγμα, μα καθοδήγηση για δράση.
Πέρα από την αυτοτελή διαδικασία ανασυγκρότησης του κομμουνιστικού κινήματος και του Κόμματός του, πρέπει να μπορούμε να υπηρετήσουμε τον εργαζόμενο λαό και την νεολαία, να γίνουμε δηλαδή «κοινωνικά χρήσιμοι».
Για να το επιτύχουμε αυτό, οφείλουμε να αναλύσουμε σε τι πλανήτη και σε τι χώρα βρισκόμαστε:
1) Κατά την γνώμη μας βρισκόμαστε πριν από ένα Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο με την ύπαρξη ενός μοναδικούιμπεριαλιστικού άξονα (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ) που θέλει να ανασυστήσει τον παγκόσμιο καπιταλισμό –ιμπεριαλισμό που βρίσκεται σε δομική κρίση υπό την δική του μπότα και
2) Σε μία χώρα με μία αστική τάξη πλήρως εξαρτημένη σε οικονομικό, πολιτικό, διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο από τον Ευρω – Νατοϊκό Ιμπεριαλισμό, με συρρικνωμένες λαϊκές – δημοκρατικές ελευθερίες, σε μία απέραντη νατοϊκή ζώνη και με ένα απέραντο Αστυνομικό Κράτος, που όλα τα Αστικά Πολιτικά Κόμματα και το φασιστικό παρακράτος χορεύουν σε αυτό τον ρυθμό.
Υπό αυτή την έννοια, για εμάς σε κεντρικό καθήκον, χέρι – χέρι με την κομμουνιστική ανασυγκρότηση, αναδεικνύεται η αναγκαιότητα δημιουργίας ενός Κοινωνικού – Πολιτικού Λαϊκού Μετώπου για την Ανεξαρτησία και την Λαοκρατία το οποίο:
1) Με ένα σύγχρονο πολιτικό πρόγραμμα να μπορέσει να δώσει πολιτική διέξοδο και προοπτική , ώστε να καλύψει το υπαρκτό πολιτικό κενό, υποτάσσοντας όλες τις μορφές πάλης στην κατεύθυνση να τσακιστεί η ιμπεριαλιστική εξάρτηση από το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., με στόχο να αναδειχθούν όλα τα κοινωνικά στρώματα (φτωχά λαϊκά στρώματα, φτωχομεσαία αγροτιά κλπ) υπό την ηγεσία της εργατικής τάξης σε κυρίαρχο παράγοντα της πολιτικής και οικονομικής ζωής του τόπου μας.
2) Μακριά από τον σεχταρισμό και την από τα πάνω πολιτική συμφωνία παραγόντων, να τεθεί στην υπηρεσία της χειμαζόμενης κοινωνικής και ταξικής πλειοψηφίας, υπερασπιζόμενο τα συμφέροντα της, δημιουργώντας λαϊκές επιτροπές αντίστασης σε κάθε γειτονιά, ανοίγοντας τα αιτήματά του στους μαζικούς χώρους.
3) Να αποτελεί υπόδειγμα, σε οργανωτικό επίπεδο, στάσης απέναντι στην κρατική και παρακρατική τρομοκρατία, στερεώνοντας την κοινή δράση σε όλα τα πεδία της ταξικής πάλης. Κλείνουμε εδώ, ευχόμενοι για ακόμη μια φορά, να βγείτε ενισχυμένοι και ενισχυμένες από την 2ητακτική συνδιάσκεψή σας!
Λαϊκή Ενότητα – Ανυπότακτη Αριστερά
Συντρόφισσες, σύντροφοι
Σας ευχαριστούμε για την πρόσκληση που μας απευθύνατε.
Βρισκόμαστε σε μία συγκυρία που παράγει νέα, μεγαλύτερα καθήκοντα για τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς.
Στο διεθνές πλαίσιο, δημιουργούνται όροι αμφισβήτησης της παγκόσμιας κυριαρχίας των ΗΠΑ ως του βασικού ιμπεριαλιστικού κράτους που οργανώνει την διείσδυση του νεοφιλελευθερισμού σε πλανητική κλίμακα και ταυτόχρονα επιτίθεται σε κράτη και καθεστώτα που δεν θέλουν να ενσωματωθούν σε αυτό το διεθνές υπόδειγμα. Η όξυνση της επιθετικότητας της ιμπεριαλιστικής πολιτικής, που αποτυπώνεται τόσο στις κινήσεις Τραμπ, όσο και στην κατεύθυνση της ΕΕ για εκτόξευση των εξοπλιστικών δαπανών και άμεση εμπλοκή στον πόλεμο στην Ουκρανία, δημιουργούν τεράστιους κινδύνους για τους λαούς. Ταυτόχρονα, η ακροδεξιά μπαίνει στο κέντρο του πολιτικού σκηνικού ως ανερχόμενη δύναμη και αποτελεί την εναλλακτική του συστήματος, το οποίο εκτιμά την πιθανή ανάγκη για πιο αυταρχικές λύσεις. Έτσι, ενισχύεται ακόμα περισσότερο η ανάγκη για μαζικούς, ενωτικούς, αντιϊμπεριαλιστικούς αγώνες, αλλά και για την πάλη ενάντια στην ακροδεξιά και τα νεοφασιστικά και νεοναζιστικά μορφώματα.
Στην Ελλάδα, βρισκόμαστε εν μέσω μίας μεγάλης ανόδου των κοινωνικών αγώνων, για πρώτη φορά μετά το 2015. Οι ιστορικές συγκεντρώσεις που πυροδοτήθηκαν από το κρατικό έγκλημα των Τεμπών και τη συγκάλυψή του, εκφράζουν την ευρύτερη λαϊκή δυσαρέσκεια απέναντι στη συνεχή συμπίεση των λαϊκών στρωμάτων, στην εκτόξευση των ανισοτήτων, αλλά και στο αυταρχικό υπόδειγμα διακυβέρνησης της ΝΔ. Ανεξάρτητα από την εξέλιξή τους, έχουν ήδη δημιουργήσει μεγάλη φθορά στην κυβέρνηση, που είναι δύσκολο να αντιστραφεί, όμως η κυβέρνηση διευκολύνεται από το γεγονός ότι δεν υπάρχει σήμερα υπολογίσιμη αντιπολίτευση, ούτε συγκροτημένες μορφές εναλλακτικού κυβερνητικού πόλου. Εάν οι κινητοποιήσεις δεν συνεχιστούν με συστηματικότητα, ριζοσπαστικοποίηση, συγκρουσιακό τόνο, το ενδεχόμενο ανοιχτής πολιτικής κρίσης σε σύντομο χρόνο δεν είναι το πιθανότερο. Όπως δείχνει η αντιμετώπιση των κινητοποιήσεων, αλλά και ο ανασχηματισμός, η ΝΔ επιλέγει σε πρώτο χρόνο την ένταση της πόλωσης, αλλά και τη φυγή προς τα εμπρός, με πιο δεξιά στροφή και όξυνση του αυταρχισμού.
Σήμερα επιβεβαιώνεται ότι υπάρχει μεγάλη ρευστότητα στις πολιτικές και εκλογικές τοποθετήσεις μεγάλου τμήματος των λαϊκών στρωμάτων. Ωστόσο, οι δυνάμεις της αριστεράς δεν κατορθώνουν να δώσουν τον τόνο στις κινητοποιήσεις, ούτε ενισχύονται πολιτικά ή σε επίπεδο δυνητικής εκλογικής επιρροής. Για τη ριζοσπαστική αριστερά, πέρα από τις αντικειμενικές παραμέτρους, παίζουν σημαντικό ρόλο τα αποτελέσματα των πολλαπλών κατακερματισμών. Χωρίς μια κατεύθυνση πλατιάς πολιτικής ενότητας, στη βάση μεταβατικών αιτημάτων που μπορούν να αποτελέσουν στόχους άμεσης πάλης για το λαϊκό κίνημα, δεν μπορούν να επιτευχθούν πολιτικά αποτελέσματα για τη ριζοσπαστική αριστερά, ενώ οι κοινωνικές της εκπροσωπήσεις περιορίζονται. Παράλληλα, η λαϊκή δυσαρέσκεια, αν δεν βρει πολιτική έκφραση στη ριζοσπαστική αριστερά, είτε θα κατευθύνεται σε εγχειρήματα με θολά πολιτικά και προγραμματικά χαρακτηριστικά, είτε, πολύ χειρότερα, σε διάφορες μορφές της ακροδεξιάς. Η επίκληση στην ανάπτυξη των κινημάτων δεν μπορεί να υποκαταστήσει μία πολιτική πρόταση για την ριζοσπαστική αριστερά, αφού δεν απαντά στο κεντρικό ζήτημα της περιόδου, στην ανάγκη πολιτικής έκφρασης τμημάτων των λαϊκών στρωμάτων. Αντίστοιχα, οι κατευθύνσεις που προκρίνουν, σε διάφορες εκδοχές, με την επίκληση του διαχωρισμού από τον ρεφορμισμό, συσσωματώσεις επιμέρους τμημάτων της ριζοσπαστικής αριστεράς, σε αντιπαράθεση με μια ευρύτερη μετωπική πολιτική, εντείνουν το πρόβλημα του κατακερματισμού και της αυτοαναφορικότητας.
Είναι αναγκαία σήμερα μια κατεύθυνση συνεργασιών, με την συμβολή της Ενωτικής Πρωτοβουλίας ΜέΡΑ25|Ανατρεπτική Οικολογική Αριστερά, με ανοιχτό χαρακτήρα, που θα καταλήξει σε πολιτικό συντονισμό και κοινή παρέμβαση στην πολιτική σκηνή, με στόχο να υπάρξει ισχυρότερη αγωνιστική πολιτική αντιπολίτευση. Η πρόταση αυτή απευθύνεται σε όλες τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς που αντιλαμβάνονται την ανάγκη της μετωπικής πολιτικής, σε ανένταχτο δυναμικό, αλλά και σε ένα δυναμικό που αποδεσμεύεται από το ΣΥΡΙΖΑ ή / και τη Νέα Αριστερά, που είναι διατεθειμένο να επανεξετάσει κριτικά την πολιτική στρατηγική της τελευταίας 15ετίας και κυρίως της περιόδου διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Παράλληλα, πέρα από τον κινηματικό συντονισμό που παραμένει διαρκές επίδικο, πρέπει να παρθούν κοινές πρωτοβουλίες γύρω από κεντρικά κοινωνικά μέτωπα. Στη σημερινή συγκυρία, τέτοιες πρωτοβουλίες μπορεί να βάζουν στο κέντρο το ζήτημα των δημόσιων αγαθών, ξεκινώντας από τον σιδηρόδρομο και τις μεταφορές και προχωρώντας στην ευρύτερη αντίθεση στις ιδιωτικοποιήσεις.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, έχουμε βαδίσει από κοινού σε πολλά μέτωπα τα τελευταία χρόνια. Με την εκτίμηση ότι είναι σημαντική η συνέχεια και η εμβάθυνση αυτής της πορείας, ευχόμαστε καλή επιτυχία στις εργασίες της συνδιάσκεψής σας.
Μέρα25
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Ευχαριστούμε πολύ για την πρόσκληση για τη σημερινή σας εκδήλωση, εκ μέρους του ΜέΡΑ25. Ευχόμαστε καλές εργασίες στην τακτική σας Συνδιάσκεψη.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η συγκυρία κάτω από την οποία συζητάμε είναι κρίσιμη. Όλο αυτό το διάστημα βιώνουμε τη συγκρότηση ενός μαζικού, κοινωνικού κινήματος. Βλέπουμε μια νέα γενιά αυτό τον καιρό να ριζοσπαστικοποιείται και να βγαίνει στους δρόμους όλης της Ελλάδας και του εξωτερικού, απαιτώντας δικαίωση για τα θύματα των Τεμπών, καμία συγκάλυψη στο έγκλημα, αλλά και ανατροπή της Κυβέρνησης και των πολιτικών που επέτρεψαν αυτό το έγκλημα να συμβεί.
Σήμερα, το έγκλημα των Τεμπών και οι κινητοποιήσεις για αυτό, προκαλούν μια σοβαρή κρίση στην Κυβέρνηση, τη μεγαλύτερη που έχει συναντήσει. Και το κάνει αυτό χωρίς ακόμα αυτή η κοινωνική αγανάκτηση να παίρνει πολιτική έκφραση. Οι παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις εμφανώς δεν μοιάζουν στα μάτια της κοινής γνώμης αξιόπιστες να διαχειριστούν μια επόμενη μέρα. Ενώ φαίνεται ότι οι ευνοημένοι αυτών των κινητοποιήσεων είναι ακροδεξιά και μετα-πολιτικά μορφώματα. Η Αριστερά, δυστυχώς, στις διάφορες εκδοχές της, δεν έχει καταφέρει να αποτελέσει τον χώρο έκφρασης αυτής της κοινωνικής κίνησης.
Μάλιστα, είναι αδιαμφισβήτητο ότι αυτές οι κινητοποιήσεις που ζήσαμε και ζούμε είναι οι μαζικότερες της σύγχρονης ιστορίας. Νέες σημαντικές σελίδες αγώνων στην ιστορία των κοινωνικών κινημάτων γράφονται αυτή τη στιγμή. Και είμαστε όλοι και όλες ταυτόχρονα δρώντες και θεατές, πρωταγωνιστές και υποστηρικτές, αναλυτές και αναλυόμενοι.
Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως είναι μια άβολη συνθήκη για τις δυνάμεις της Αριστεράς, και πως αυτό μας δίνει καθήκοντα. Είναι δουλειά μας το επόμενο διάστημα να μπολιάσουμε όλον αυτόν τον κόσμο, με περαιτέρω πολιτικά αιτήματα. Οφείλουμε όμως και να συνομιλήσουμε με αυτόν τον κόσμο, να τον επηρεάσουμε, αλλά και να επηρεαστούμε απ’ αυτόν.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Ταυτόχρονα, η σημερινή κρίσιμη συγκυρία διεθνώς προκαλεί ακόμα περισσότερη αναστάτωση. Η εκλογή του Τραμπ επηρεάζει ριζικά προς το χειρότερο, τις μέχρι πρότινος ισορροπίες όπως είχαν διαμορφωθεί. Ενώ και στην Ευρώπη, σε όλο και περισσότερα κράτη η Ακροδεξιά ενισχύεται και αναλαμβάνει κυβερνητικούς θώκους, ενώ ταυτόχρονα άλλες δυνάμεις υιοθετούν την Ακροδεξιά ατζέντα, καθιστώντας τη συνθήκη ακόμα πιο επικίνδυνη. Με την Αριστερά ξανά να μην μπορεί να αρθρώσει ένα εναλλακτικό πιστευτό σχέδιο.
Στη χώρα μας, οι πολίτες καλούνται να διαχειριστούν την ακρίβεια, τις αυξήσεις στους λογαριασμούς, τις αυξήσεις στα ενοίκια, την περαιτέρω αποδιάρθρωση του συστήματος υγείας και παιδείας, τις απειλές για εξώσεις και πλειστηριασμούς, την εργασιακή ζούγκλα των απλήρωτων υπερωριών, των χαμένων ευκαιριών και της εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Ειδικά η νέα γενιά σήμερα περισσότερο από ποτέ βρίσκεται εγκλωβισμένη στο δίλημμα της ανεργίας, της μετανάστευσης και της επισφάλειας.
Απέναντι σε όλα αυτά, οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς πρέπει να παίξουν κομβικό ρόλο. Ενδυναμώνοντας και συμμετέχοντας στα κοινωνικά κινήματα που ξεσπούν, αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες στους κοινωνικούς χώρους, τις γειτονιές, τα Πανεπιστήμια, την τοπική αυτοδιοίκηση και παντού.
Μέχρι σήμερα, οι δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς οφείλουμε να αναγνωρίζουμε πως δεν τα έχουμε καταφέρει. Έχουμε κάνει πολύ λίγα βήματα.
Η συγκυρία περισσότερο από ποτέ έχει ανάγκη από μια αριστερή, φεμινιστική, οικολογική πολιτική πρόταση. Που θα περιγράφει ένα εναλλακτικό σχέδιο για τους πολλούς, απέναντι στους λίγους. Που θα τροφοδοτεί και θα τροφοδοτείται από τα κοινωνικά κινήματα και τις κοινωνικές διεκδικήσεις. Που θα ασκεί πρώτα και κύρια προγραμματική κινηματική αντιπολίτευση.
Από την πλευρά μας πετύχαμε το προηγούμενο διάστημα μια ενωτική μετωπική συμπόρευση με άλλες δυνάμεις που προέρχονται από διαφορετικά ιδεολογικά ρεύματα και πολιτικές αναφορές, ξεπερνώντας τις πολιτικές μας διαφωνίες, εστιάζοντας στα κοινά και μεγάλα ζητήματα. Η παρακαταθήκη της ενωτικής πρωτοβουλίας ΜέΡΑ25 | Ανατρεπτική Οικολογική Αριστερά, είναι μια σοβαρή προσπάθεια για το πώς μπορούν να συνυπάρξουν δυνάμεις εντός της Αριστεράς. Φυσικά, για να έχει νόημα αυτή η προσπάθεια, οφείλει πάντα να είναι ειλικρινής για τις δυνατότητες και τις αδυναμίες της, να είναι ανοιχτή, και να συνεχίσει να συνδιαμορφώνεται.
Θέλουμε να ελπίζουμε πως αυτά τα μονοπάτια μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε από κοινού. Προσπαθώντας αμοιβαία όλες οι πλευρές να παραδεχτούν τις αδυναμίες και τις ανεπάρκειες τους. Με επιμονή και υπομονή, ώστε να πετύχουμε μια ενωτική, ριζοσπαστική, μαζική πρόταση της σύγχρονης Αριστεράς.
Αυτή η ανάγκη δε γεννιέται για να ικανοποιηθούν προσωπικές επιθυμίες και πολιτικά σχέδια, αλλά για να αντιμετωπίσουμε τις δυνάμεις της ακροδεξιάς, της μισαλλοδοξίας και του φασισμού που παντού στον κόσμο ανακάμπτουν, κερδίζουν έδαφος και βγαίνουν επιθετικά εις βάρος των ανθρώπων.
Είμαστε σίγουροι και σίγουρες, πως η αγωνία μας για μια ζωή με μέλλον και προοπτική, μπορεί να κερδίσει τα αδιέξοδα.
Καλή δύναμη.
Μετάβαση
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Χαιρετίζουμε θερμά την 2η τακτική συνδιάσκεψή σας. Ξέρουμε ότι είναι μία δύσκολη διαδικασία, με ανοιχτά ερωτήματα, κομβικά διλήμματα και αναγκαίες επιλογές. Έτσι είναι κάθε πολιτική διαδικασία στην Αριστεράς στις μέρες μας. Όταν οι σταθερές όλου του κόσμου αλλάζουν, η κλιματική κρίση και ο πόλεμος καραδοκούν και η συντηρητική δεξιά και ακροδεξιά διεθνώς δείχνουν να έχουν την πρωτοβουλία των κινήσεων σε έναν κόσμο που οι παλιοί ηγεμόνες ασθμαίνουν, ενώ οι νέοι δεν έχουν ακόμα αναδυθεί. Και για αυτό, έναν κόσμο οξυμμένων ενδοϊμπεριαλιστικών συγκρούσεων, στις οποίες, όπως ορθά επισημαίνετε, «η ανεξαρτησία των εργατικών συμφερόντων είναι θεμελιώδης προϋπόθεση στον αγώνα για ειρήνη, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τις αντιλαϊκές πολιτικές».
Σε αυτούς τους καιρούς, η πλευρά μας, ο κόσμος της εργασίας, των νέων, των μεταναστών/τριων, των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων δέχεται μία πολύπλευρη επίθεση. Ο καπιταλισμός της εποχής μας επιχειρεί να ξεθεμελιώσει ό,τι έχει μείνει ως κεκτημένο και δικαίωμα του για να καταφέρει να ανορθώσει ξανά την κερδοφορία και την ηγεμονία του. Αυτό είναι το πραγματικό ΤΙΝΑ του κεφαλαίου που μεταφράζεται στις πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού και της διαρκούς λιτότητας.
Μέσα σε αυτό το τοπίο, όμως, η ανάγκη έγινε ιστορία και η ιστορία έγινε κραυγή πριν λίγες μέρες με τις μεγαλύτερες κινητοποιήσεις στη χώρα μας. Μπαίνουμε σε μία νέα ιστορική φάση που μας αναγκάζει να ξεβολευτούμε και να στοχαστούμε ξανά τα εργαλεία, τα αιτήματα, το πρόγραμμα και τις μορφές παρέμβασης και οργάνωσης. Αφήνοντας κατά μέρος την μεγάλη ήττα που βίωσε ο λαός και η Αριστερά στη χώρα μας δέκα χρόνια πριν. Χωρίς όμως να την ξεχνάμε, αφού δεν θα πάμε μακριά αν δεν αναμετριόμαστε διαρκώς με το μπόϊ της για να βρούμε πώς την επόμενη φορά θα πάμε αλλιώς για να νικήσουμε.
Πιστεύουμε βαθιά ότι για αυτό είναι αναγκαία μία νέα Αριστερά. Που αναγκαστικά θα έχει και υλικά του παρελθόντος, αλλά για να μη μείνει οριστικά στο παρελθόν δεν μπορεί παρά να είναι νέα σε περιεχόμενο, πρόγραμμα, μορφές και δομές. Ξέρουμε ότι μας διαπερνά από κοινού αυτή η πεποίθηση και για αυτό νιώθουμε ότι οι οργανώσεις μας είναι ουσιωδώς κοντά σε αυτή την αναζήτηση.
Αναζήτηση που απαιτεί ιεραρχήσεις και επιλογές. Όσο μας αφορά, πιστεύουμε ότι σε αυτή την πορεία χρειάζεται ενότητα όλων των διαθέσιμων δυνάμεων. Για ένα ενιαίο αγωνιστικό κίνημα με την κοινή δράση όλης της μαχόμενης Αριστεράς, για την συσπείρωση της ενωτικής και ανατρεπτικής Αριστεράς με ένα μεταβατικό πρόγραμμα που διεκδικεί κατακτήσεις σε όλα τα άμεσα λαϊκά προβλήματα, γνωρίζοντας ότι για να εφαρμοστεί πλήρως απαιτεί ρήξη με την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και το ίδιο το σύστημα.
Η ενότητα είναι αναγκαία, όχι όμως και ικανή προϋπόθεση από μόνη της. Χρειάζεται και μετασχηματισμός για να μην καταλήξουμε σε μία διαρκή ανακύκλωση ηττημένων υλικών που αρνούνται πεισματικά να αλλάξουν και βαλτώνουν διαρκώς αναμασώντας τακτικές ευκολίες. Υπό αυτή την σκοπιά, η κακοποιημένη έννοια της οικοδόμησης δεν καταλήγει ένας σισύφειος πρακτικισμός αλλά είναι η ουσία της ανασύνθεσης σε όλα τα πεδία. Ανασύνθεση κοινωνικών χώρων, κινημάτων και συλλογικοτήτων, για να ξαναοικοδομηθεί μέσα στο κίνημα «λαός» και μπλοκ της ρήξης. Ανασύνθεση προγραμματικών όρων και πολιτικού υποκειμένου σε ανοικτές πλατιές συνελεύσεις, με συμμέτοχους αγωνιστές και αγωνίστριες με γνώση από κάθε πεδίο, με ουσιαστική πολιτική συζήτηση σε όλο το εμπλεκόμενο δυναμικό. Ανασύνθεση και επανίδρυση ενός νέου κομμουνιστικού ρεύματος, όχι ως αυταξία και ιδεολογική ταυτότητα, αλλά ως αναγκαίο πολιτικό νεύρο για το κοινωνικό και πολιτικό υποκείμενο της ρήξης.
Ξέρουμε ότι τίποτα από αυτά δεν είναι εύκολο, η Αριστερά, όμως, που τίμησε την προοπτική της ποτέ δεν ήταν για τα εύκολα, είναι για τα αναγκαία. Ας προσπαθήσουμε να κάνουμε και αυτή την ανάγκη ιστορία ξανά. Ευχόμαστε ολόψυχα η συνδιάσκεψή σας να συμβάλλει στο να ανοίξει ο δρόμος για αυτό.
ΟΚΔΕ-Σπάρτακος
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Εκ μέρους της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος, σας ευχαριστούμε για την πρόσκληση στην παρουσίαση των θέσεων της Δεύτερης Συνδιάσκεψης της Αναμέτρησης. Παρακολουθούμε με ενδιαφέρον τον προσυνεδριακό σας διάλογο και εκτιμούμε τη δημοκρατική δημόσια έκφραση των προσυνεδριακών σας τάσεων, όπως αντανακλώνται στις διαφορετικές εκδοχές του σχεδίου εισήγησης.
Με ένα τμήμα της οργάνωσής σας μας συνδέουν χρόνια κοινής ένταξης στα σχήματα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Με ένα άλλο τμήμα έχουμε γνωριστεί από παλιά, σε σημαντικούς κοινούς αγώνες, αλλά και μέσα από την πολιτική αντιπαράθεση για το σχέδιο ΣΥΡΙΖΑ.
Σήμερα, με την Αναμέτρηση μας συνδέει η συνεργασία σε πολύ σημαντικά κινήματα, περιλαμβανομένων των αντιφασιστικών, αντιρατσιστικών, φεμινιστικών και ΛΟΑΤΚΙΑ+ μαχών. Σε όλες αυτές της περιπτώσεις, οι σύντροφοι και συντρόφισσες της Αναμέτρησης επιδεικνύουν ειλικρινές πνεύμα συνεργασίας και σεβασμού προς τα άλλα ρεύματα του κινήματος, σε μια ενιαιομετωπική λογική που είναι τμήμα και της δικής μας παράδοσης.
Το ίδιο πνεύμα ειλικρίνειας είναι που μας επιτρέπει να συζητάμε ανοιχτά τις διαφωνίες μας. Στο περιβάλλον της χρονίζουσας πολλαπλής κρίσης του καπιταλισμού, το αστικό πολιτικό σύστημα έχει κλονιστεί σε όλα τα κράτη της Δύσης. Το γεγονός αυτό εγκυμονεί τον κίνδυνο της ακροδεξιάς, είναι όμως πρώτα από όλα μια ιστορική ευκαιρία για τις αντικαπιταλιστικές δυνάμεις. Η κρίση εκπροσώπησης εκφράζει, έστω στρεβλά, μια βαθιά δυσφορία για την αστική δημοκρατία, ως υποκριτικό σύστημα όλο και πιο στυγνής ταξικής κυριαρχίας. Η μετά την λήξη του ψυχρού πολέμου υπόσχεση της ειρήνης σβήνει μέσα στην αβεβαιότητα των ενδοιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών των εξοπλισμών και των πολέμων.
Ως ύστατοι απολογητές της γερασμένης αυτής δημοκρατίας, η σοσιαλδημοκρατία και ο ρεφορμισμός φυτοζωούν και αδυνατούν να εμπνεύσουν τις εργατικές τάξεις και τους/τις καταπιεσμένους/ες, ακόμα κι αν ενίοτε αποσπούν την ψήφο τους με τον εκβιασμό του μικρότερου κακού. Δεν διαθέτουν πλέον την οργανική σχέση που κάποτε είχαν με τις μάζες. Σε αυτό το περιβάλλον, η αντικαπιταλιστική αριστερά χρειάζεται να οικοδομήσει την πολιτική της ανεξαρτησία από όσους εμφανίζονται στην κοινωνική συνείδηση ως τμήμα του συστήματος. Χρειάζεται αυτονομία από το κράτος, τους θεσμούς του και τους διαχειριστές του.
Η απαραίτητη ενιαιομετωπική δράση στο δρόμο δεν πρέπει να συγχέεται με την πολιτική συμπόρευση ή/και συγχώνευση. Το πρώτο μας καθήκον είναι να πρωταγωνιστούμε στους πραγματικούς αγώνες, γιατί οι μάζες μαθαίνουν μέσα από την εμπειρία της κινητοποίησης. Αλλά απαραίτητο τμήμα αυτής της εμπειρίας είναι και η συνάντησή τους με έναν επαναστατικό πόλο εντός του κινήματος, ο οποίος δεν θα είναι υποχρεωμένος να συμβιβάζει στρατηγικές διαφορές στο όνομα πολιτικών συμμαχιών με ρεφορμιστικά ρεύματα. Για το λόγο αυτό, επιμένουμε στο σχέδιο της ανεξάρτητης συγκρότησης της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής αριστεράς. Και εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με όλες τις ανεπάρκειες και τα λάθη που πάντα επισημαίναμε δημόσια, αποτελεί την πιο σημαντική εμπειρία στην κατεύθυνση αυτή.
Με συντροφικούς χαιρετισμούς και την ευχή για επιτυχία στις εργασίες της συνδιάσκεψής σας.
Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Χαιρετίζουμε τις διαδικασίες της Συνδιάσκεψής σας που έρχεται σε μια κρίσιμη περίοδο που οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής αντικαπιταλιστικής Αριστεράς έχουν να παίξουν καθοριστικό ρόλο.
Η συγκλονιστική Πανεργατική απεργία στις 28 Φλεβάρη και τα ανεπανάληπτα συλλαλητήριά της είναι ένα συντριπτικό χτύπημα στην κυβέρνηση των δολοφόνων. Έγινε θρύψαλα το παραμύθι ότι η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας διατηρεί τον έλεγχο, έστω και με μειωμένα ποσοστά, επειδή τάχα «δεν έχει αντίπαλο».
Έχει αντίπαλο τον κόσμο που πλημμύρισε τους δρόμους και έβαλε λουκέτο σε όλους τους εργατικούς χώρους με τη δύναμη της εργατικής τάξης. Άνοιξε διάπλατα το ταξικό ρήγμα που μας χωρίζει από το στρατόπεδο των κερδοσκόπων που σκοτώνουν κόσμο με τα εγκλήματά τους στα Τέμπη, στην Πύλο, στη Γάζα, στις γυναικοκτονίες.
Γι’ αυτό, τώρα είναι η ώρα για να κλιμακώσουμε τον αγώνα ώστε να τους αποτελειώσουμε. Άμεσα, δίνοντας συνέχεια στις κινητοποιήσεις. Τέτοιο βήμα ήταν η απεργιακή 8 Μάρτη για την απελευθέρωση των γυναικών. Και ακολουθεί η διεθνής μέρα δράσης στις 22 Μάρτη, με το συλλαλητήριο στις 3μμ στο Σύνταγμα και σε μια σειρά πόλεις, για να κάνουμε πράξη το σύνθημα «Τέμπη – Πύλος, κοινός αγώνας», ενάντια στην «ανασχηματισμένη» κυβέρνηση των δολοφόνων και συνολικά ενάντια στον ρατσισμό και την Ακροδεξιά που σηκώνει κεφάλι. Παράλληλα, απλώνουμε την απεργιακή δράση σε κάθε χώρο και κλάδο, στα Νοσοκομεία που απεργούν πανελλαδικά στις 19 Μάρτη, στους Δήμους που παίρνουν την σκυτάλη δύο μέρες μετά και πανεργατικά σε νέα απεργία στις 9 Απρίλη.
Δεν περιμένουμε δικαίωση του αγώνα από κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Κλιμακώνουμε τη δράση, κλιμακώνουμε και το πρόγραμμα των διεκδικήσεων μας, με ορίζοντα να απαλλαγούμε από τον καπιταλισμό που βάζει τα κέρδη πάνω από τις ζωές.
• Τέρμα στις φονικές ιδιωτικοποιήσεις. Κρατικοποίηση των τρένων χωρίς αποζημίωση για την HellenicTrain και κάτω από τον έλεγχο των εργατών. Οι σιδηροδρομικοί που προειδοποιούσαν για την ασφάλεια των δρομολόγιων μπορούν και πρέπει να κάνουν κουμάντο και όχι οι κερδοσκόποι. Το ίδιο ισχύει για τους ήρωες της Υγείας και για τους εκπαιδευτικούς. Δημόσια και δωρεάν Υγεία και Παιδεία και όχι «χορηγούς» και «Ωνάσεια».
• Τέρμα στις σεξιστικές διακρίσεις και επιθέσεις. Η απελευθέρωση των γυναικών, των ΛΟΑΤΚΙ, των Τρανς είναι υπόθεση όλης της εργατικής τάξης. Οι υπουργοί του Μητσοτάκη που βρίζουν τις Μητέρες των Τεμπών είναι οι ίδιοι που θέλουν τις γυναίκες φορτωμένες με τα βάρη της οικογένειας για την αναπαραγωγή του εργατικού δυναμικού που εκμεταλλεύονται. Όλες/ολοι/όλα μαζί θα τους ανατρέψουμε.
• Τέρμα στις ρατσιστικές πολιτικές που θέλουν να στρέψουν την οργή μας ενάντια σε πρόσφυγες και μετανάστες. Τις δουλειές και τα μεροκάματά μας τα ρημάζουν τα Μνημόνια, οι τραπεζίτες και οι καπιταλιστές μαζί με την κυβέρνηση που τους υπηρετεί και όχι οι πρόσφυγες και μετανάστες. Σύνορα ανοιχτά για την προσφυγιά, όχι στην ΕΕ-φρούριο.
• Τέρμα στους εξοπλισμούς και την πολεμική εμπλοκή δίπλα στο ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Οι γυναίκες της Παλαιστίνης με την αλύγιστη αντίστασή τους είναι πρωτοπορία και για τις χαροκαμένες των Τεμπών και για τις προσφύγισσες της Πύλου. Διαδηλώσαμε μαζί στις 8 Μάρτη και συνεχίζουμε στις 22 Μάρτη, στη διεθνή μέρα δράσης ενάντια στον ρατσισμό και τον πόλεμο.
Τώρα είναι η ώρα για να δυναμώσουμε την Αριστερά της Ανατροπής, την Αριστερά της εργατικής επανάστασης και του Σοσιαλισμού. Για να κάνουμε την ανατροπή της κυβέρνησης των δολοφόνων αφετηρία για την ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.
Ευχόμαστε η Συνδιάσκεψή σας να αποτελέσει μια σημαντική συμβολή προς αυτή την κατεύθυνση.
