Την Τρίτη 10 Μαΐου έλαβε χώρα ένα ακόμη επεισόδιο καταπάτησης του ασύλου και ακραίας καταστολής στο ΑΠΘ. Η αστυνομία, καταπατώντας πλήρως και απρόκλητα το πανεπιστημιακό άσυλο, προσπάθησε να συλλάβει δυο φοιτητές και μέλη αριστερού σχήματος του ΑΠΘ, πράγμα που απέτρεψαν τα γρήγορα αντανακλαστικά των φοιτητ(ρι)ων που συγκεντρώθηκαν και με την παρουσία τους απώθησαν τα ΜΑΤ από το χώρο. Λίγο αργότερα δυο διμοιρίες των ΜΑΤ μπήκαν μέσα στο Πανεπιστήμιο την ώρα που διεξάγονταν κανονικά μαθήματα και άλλες πανεπιστημιακές δραστηριότητες και έριξαν κρότου λάμψης μέσα στη Σχολή Θετικών Επιστημών, δημιουργώντας αποπνικτική ατμόσφαιρα και παραβιάζοντας πλήρως και απρόκλητα την έννοια του πανεπιστημιακού ασύλου. Ακολούθησε συγκέντρωση των Φοιτητικών Συλλόγων, κατά την οποία τα ΜΑΤ επιτέθηκαν βίαια στο συγκεντρωμένο κόσμο, γεγονός που οδήγησε σε σοβαρούς τραυματισμούς φοιτητών και συλλήψεις.
Τη στιγμή που το Υπουργείο Παιδείας έχει ανακοινώσει την έλευση των ΟΠΠΙ στις σχολές στις 17 Μαΐου, ακριβώς μια μέρα πριν τις φοιτητικές εκλογές, και σε ένα συνεχές που διαμορφώθηκε όλη τη φετινή χρονιά με διαρκείς παραβιάσεις του ασύλου στο ΑΠΘ και αλλού, είναι σαφές ότι η έννοια του πανεπιστημιακού ασύλου, των ιδεών και των κοινωνικών αγώνων, βρίσκεται με υλικούς όρους στο στόχαστρο περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Τα τελευταία χρόνια η έννοια του ασύλου έχει στοχοποιηθεί και υπονομευτεί με πολλούς τρόπους από τις κυβερνήσεις και τα αστικά μίντια, μέσω και της κατασκευής του ιδεολογήματος του «ασύλου ανομίας», σε μια προσπάθεια να αρθεί η κοινωνική νομιμοποίηση μιας τεράστιας κατάκτησης του φοιτητικού κινήματος που έχει διασφαλίσει τη λειτουργία των πανεπιστημίων ως ελεύθερων χώρων διαλόγου και οργάνωσης των φοιτητικών και κοινωνικών αγώνων. Επιπλέον, έχει γίνει συστηματική προσπάθεια να συνδεθεί και χωροταξικά το άσυλο με διάφορες εγκληματικές πρακτικές, πραγματικές αλλά πολύ συχνά και φαντασιακές, ώστε να δικαιολογηθεί η διαρκής παρουσία και όλο και συχνότερα η εισβολή και η καταστολή αστυνομικών δυνάμεων σε διάφορες σχολές ανά την Ελλάδα. Το πιο πρόσφατο βήμα σε αυτή τη συνολική προσπάθεια κατάργησης του ασύλου είναι οι εξαγγελίες της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας για πανεπιστημιακή αστυνομία, ενός θεσμού πρωτάκουστα αυταρχικού για τα δεδομένα της λειτουργίας των Πανεπιστημίων σε ολόκληρο τον κόσμο. Η απόπειρα αυτή της κυβέρνησης απέτυχε ήδη μία φορά λόγω της ευρείας συσπείρωσης των Φοιτητικών Συλλόγων και των αγώνων που δόθηκαν την περσινή χρονιά εν μέσω καραντίνας. Και πάλι, μέχρι στιγμής 8 Φοιτητικοί Σύλλογοι στη Θεσσαλονίκη πραγματοποίησαν ήδη Γενικές Συνελεύσεις, σε μια στιγμή άμεσης κλιμάκωσης του αγώνα ενάντια στην αστυνομία, και στέλνοντας το μήνυμα ότι η ακραία καταστολή της κυβέρνησης και η παραβίαση του ασύλου δεν πρόκειται να μείνει αναπάντητη.
Οι προσπάθειες της κυβέρνησης και των δυνάμεων καταστολής να απονομιμοποιήσουν και να άρουν στην πράξη την ύπαρξη του ασύλου, ώστε να μπορέσουν απρόσκοπτα να επιβάλουν τον βαθύτατα αντιδημοκρατικό θεσμό της πανεπιστημιακής αστυνομίας απωθήθηκαν ήδη από τους Συλλόγους, και είναι ανάγκη να συνεχίσουν να πέφτουν στο κενό. Είναι πλέον προφανής σε όσες και όσους θέλουν να το δουν, πως η στόχευση της κυβέρνησης δεν αφορά καθόλου την ασφάλεια των φοιτητ(ρι)ων και εν γένει της πανεπιστημιακής κοινότητας, αλλά τη διάλυση όλων εκείνων των χώρων που οι νέοι άνθρωποι συγκεντρώνονται, κοινωνικοποιούνται και παράγουν αντιστάσεις στον αυταρχισμό που τους βάλλει από παντού. Από τις πλατείες μέχρι το Πανεπιστήμιο, η μοναδική απάντηση αυτής της κυβέρνησης είναι η ωμή καταστολή και οι ξυλοδαρμοί, με τις εικόνες ακραίας βίας να κατακλύζουν συστηματικά πια τη δημόσια σφαίρα και να αναδεικνύουν την πλήρως αυταρχική διαχείριση κάθε κατάστασης που δεν τη βρίσκει σύμφωνη. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη καταστολής και παραβίασης του ασύλου θέλει η κυβέρνηση να διεξαχθούν φέτος και μετά από τρία χρόνια οι φοιτητικές εκλογές, η πιο μαζική συλλογική διαδικασία των Φοιτητικών Συλλόγων σήμερα. Είναι γεγονός, όμως, ότι οι Φοιτητικοί Σύλλογοι και το φοιτητικό κίνημα δεν πρόκειται να κάνουν πίσω από την πλέον σημαντική κατάκτησή τους και δεν πρόκειται να επιτρέψουν την εγκαθίδρυση δυνάμεων που υπάγονται απευθείας στην ΕΛ.ΑΣ. εντός του πανεπιστημιακού ασύλου.
Οι φετινές εκλογές είναι αναγκαίο να διεξαχθούν με ελεύθερους και δημοκρατικούς όρους, χωρίς καμία παρουσία αστυνομικών δυνάμεων στους πανεπιστημιακούς χώρους, και αυτό μπορούν να το διασφαλίσουν μόνο οι αριστερές δυνάμεις μέσα στις σχολές. Οι δυνάμεις εκείνες που όλα αυτά τα χρόνια αρνούνται να συμβιβαστούν με τις προσπάθειες να υπονομευτεί από κάθε δυνατή πλευρά ο δημόσιος, δωρεάν και ελεύθερος χαρακτήρας του Πανεπιστημίου, οι δυνάμεις που αγωνίζονται για την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος και των διαδικασιών του, οι δυνάμεις που τόσα χρόνια εγγυώνται τη διεξαγωγή των εκλογών με δημοκρατικούς όρους ενάντια στους σχεδιασμούς όλων εκείνων που θέλουν οι φοιτητικές εκλογές να αποτελέσουν παρελθόν ή να μετατραπούν σε μια άμαζη διαδικασία ανάθεσης και σκέτης ανάδειξης αντιπροσώπων. Στη δεδομένη συγκυρία κανείς και καμία δεν μπορεί να μείνει αμέτοχος/η, αλλά εκ των πραγμάτων καλείται να διαλέξει πλευρά: με την πανεπιστημιακή αστυνομία ή με το άσυλο των ιδεών και των κοινωνικών αγώνων, με τις δυνάμεις που τολμάνε να υπερασπίζονται το νόμο Κεραμέως – Χρυσοχοϊδη, τον ακραίο αυταρχισμό και την καταστολή, ή με τις δυνάμεις που δίνουν αγώνες για ένα ελεύθερο, δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο χωρίς αποκλεισμούς και αστυνομία. Στις φοιτητικές εκλογές πρέπει να δοθεί μήνυμα ανυπακοής και αντίστασης στα σχέδια της κυβέρνησης, με τη νεολαία να περνάει στην αντεπίθεση, να προτάσσει το δικό της όραμα για το Πανεπιστήμιο και από την επαύριο να βρίσκεται σε καλύτερες θέσεις μάχης για να αντιπαρατεθεί σε όσα έρχονται. Ακόμη σημαντικότερο είναι να δοθεί κινηματικό ραντεβού στους μεγάλους κοινωνικούς αγώνες που επιβάλλεται να δοθούν την επόμενη μέρα, και οι Φοιτητικοί Σύλλογοι να μπουν άμεσα σε αγωνιστική τροχιά για να συγκροτήσουν την απάντησή τους στη νέα συνθήκη επιτήρησης και ακραίας πειθάρχησης που τους επιβάλλεται, αλλά δεν τους χωράει, και γι’ αυτό είναι βέβαιο ότι, όπως τόσες φορές, θα ανατραπεί.
