Πριν λίγες ημέρες βγήκαν στην δημοσιότητα τρία περιστατικά που συνθέτουν την εικόνα που επικρατεί στο προσφυγικό-μεταναστευτικό σήμερα.
Φωτιά ξέσπασε για 6η φορά μέσα σε 6 μήνες στο camp του Καρά Τεπέ και στο ΚΥΤ της Σάμου. Οι φωτιές αυτές αποτελούν ακόμη ένα σύμπτωμα από τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης στα κέντρα κράτησης προσφύγων.
Ο χωρικός περιορισμός των προσφύγων σε κέντρα κράτησης, η μετατροπή των κέντρων αυτών σε ελεγχόμενης πρόσβασης και η διατήρηση του βιοτικού επιπέδου των προσφύγων στο όριο της ανέχειας αποτελεί πολιτική επιλογή της κυβέρνησης της ΝΔ, μια πολιτική επιλογή που αποτελεί τη συνέχεια των πολιτικών προηγούμενων κυβερνήσεων.
Η απομόνωση των προσφυγισσών, έξω από τον αστικό ιστό και μακριά από τα υπόλοιπα κοινωνικά υποκείμενα έχει ως στόχο την αδρανοποίηση τους, ώστε να είναι πιο εύκολα εκμεταλλεύσιμοι/ες και πειθαρχημένοι/ες μπροστά σε κάθε νέο μέτρο που λαμβάνεται για τη ζωή τους. Την ίδια στιγμή που τα κέντρα κράτησης παίρνουν φωτιά, 94 πρόσφυγες από τη Συρία εξακολουθούν να είναι αποκλεισμένοι/ες σε νησίδα στον Έβρο. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο χορήγησε ασφαλιστικά μέτρα ουσιαστικά για τη διάσωση των προσφύγων από την ελληνική κυβέρνηση και για την διασφάλιση των νομίμων δικαιωμάτων τους.
Οι εικόνες αυτές δεν είναι πρωτόγνωρες. Στα ελληνικά σύνορα εγκλωβίζονται διαρκώς πρόσφυγες και μετανάστριες σε μια προσπάθεια απώθησης τους από το ελληνικό έδαφος. Ακολουθείται δηλαδή μια πολιτική αποτροπής των προσφύγων με κατασταλτικό χαρακτήρα, η οποία πολλές φορές οδηγεί σε θανάτους στα θαλάσσια και χερσαία σύνορα.
Η ένταση της στρατιωτικοποίησης των συνόρων προσπαθεί να ικανοποιήσει μια λογική “ασφάλειας” από έναν – τεχνητά διαμορφωμένο- εξωτερικό εχθρό. Ο εχθρός αυτός όταν μπαίνει στην ενδοχώρα γίνεται “εσωτερικός” και ο περιορισμός στα καμπς εξυπηρετεί επίσης αυτό το δόγμα της ¨ασφάλειας”.
Κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστριών για
✊χαρτιά
✊στέγαση
✊εργασία
✊ελεύθερη μετακίνηση
