Τα τελευταία δώδεκα χρόνια η κοινωνία βρίσκεται κάτω από τη σχεδόν συνεχή πίεση μιας οικονομικής κρίσης που αλλάζει χαρακτηριστικά αλλά φτάνει στα ίδια αποτελέσματα. Μετά από χρόνια υποβάθμισης των εργασιακών συνθηκών και μείωσης των μισθών, η επίσημη ανεργία φτάνει στο 13% (το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό στην Ευρώπη), ενώ η ανεργία των νέων να βρίσκεται στο 30% (μία οδυνηρή πρωτιά). Σε αυτά, δεν περιλαμβάνονται οι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενες /οι με ευέλικτες και επισφαλείς μορφές εργασίας που συνεχώς αυξάνονται.
Παράλληλα, βλέπουμε τον πληθωρισμό να φτάνει για τον Μάρτιο σε ιστορικό ρεκόρ (8,9%), ενώ είδαμε σε βασικά προϊόντα διατροφής να εκτοξεύονται οι τιμές, με σημαντικότερες το ελαιόλαδο και τα λαχανικά με αύξηση 15% και την αύξηση της τιμής του ψωμιού κατά 25%! Το ενεργειακό κόστος κατά περίπτωση έχει φτάσει σε αύξηση ως και 300%, ενώ η τιμή της ενέργεια που αποτελεί βασικό αγαθό προσδιορίζεται πλέον με όρους χρηματιστηρίου.
Την εικόνα έρχεται να συμπληρώσει το υψηλότερο στεγαστικό κόστος στην Ευρώπη που φτάνει στο 46% με αναφορά στο μέσο μισθό, ενώ χιλιάδες νοικοκυριά απειλούνται με πλειστηριασμούς. Μόνο τον Δεκέμβριο 2021, σαράντα πρώτες κατοικίες χάθηκαν στην Αττική.
Η περίοδος ‘10-’15 έδωσε ενδιαφέρουσες απαντήσεις με την άνοδο ενός σημαντικού κινήματος αντίστασης και αλληλεγγύης που ήρθε αντιμέτωπο με το όριο της «αριστερής» διακυβέρνησης. Παρά τις αρνητικές επιπτώσεις τόσο στην καθημερινότητά μας όσο και στην πολιτική ζωή, η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προσέφερε νέα δεδομένα και μας έκανε σοφότερες για τους όρους και τα όρια των θεσμικών πολιτικών.
Η διακυβέρνηση της ΝΔ αξιοποίησε σε πρώτη φάση τις αποτυχίες της προηγούμενης κυβέρνησης . Η εμφάνιση όμως της πανδημίας της επέτρεψε να αλλάξει δραστικά την ατζέντα προς το χειρότερο ενσωματώνοντας πλήρως την κυρίαρχη στρατηγική του κεφαλαίου. Η κυβέρνηση προχώρησε σε περαιτέρω συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους και στήριξη της κερδοφορίας κλινικαρχών και μεγαλοεπιχειρηματιών. Αυτή η πολιτική στην ουσία κλόνισε την αποδοχή του κράτους ως εγγυητή του δημόσιου συμφέροντος στη συνείδηση της πλειοψηφίας της κοινωνίας. Τα κράτη προσπάθησαν να αποκαταστήσουν αυτήν την αποδοχή αναπτύσσοντας την ρητορεία για την εγγύηση της ασφάλειας. Ασφάλειας απέναντι στον ξένο, το διαφορετικό, την φτωχή. Η ασφάλεια λοιπόν είναι το σημείο μηδέν της κρατικής μέριμνας και είναι ακριβώς το πεδίο νομιμοποίησης της κατασταλτικής πολιτικής.
Σήμερα λοιπόν καλούμαστε να σταθούμε στο ύψος των νέων καθηκόντων που προκύπτουν από την κατάσταση που αντιμετωπίζει η κοινωνική πλειοψηφία. Καλούμαστε με τη σοφία που μας έχει προσφέρει η εμπειρία, να ξεπεράσουμε δυσκολίες του παρελθόντος και να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων.
Στο μέτωπο της ακρίβειας συναντιούνται πολλά διαφορετικά πεδία πάλης.
- Οι εργατικοί αγώνες για την αύξηση των μισθών και τη μείωση του χρόνου εργασίας
- Οι αγώνες για την προστασία του δημόσιου χαρακτήρα των κοινωνικών αγαθών
- Οι αγώνες απέναντι σε κάθε μορφής ρατσιστικό αποκλεισμό και φασιστική ρητορεία που αποπειράται να αυξήσει τον κοινωνικό ανταγωνισμό και να ρίξει την ευθύνη για τα δεινά μας στον πιο αδύναμο διπλανό μας.
- Η ανάπτυξη πολυεπίπεδων πρωτοβουλιών στήριξης των πληττόμενων για να κρατηθεί ο αγωνιζόμενος κόσμος όρθιος απέναντι στην επίθεση.
- Ο συντονισμός των αλληλέγγυων δράσεων: α) αγορές χωρίς μεσάζοντες, δομές τροφής, κοινωνικά ιατρεία, αλληλέγγυα μαθήματα β) αγώνες για το δικαίωμα στη στέγη, ενάντια στους πλειστηριασμούς και τις εξώσεις.
Είμαστε πεπεισμένοι πως τα παραπάνω πεδία πρέπει να συναντηθούν σε μία πλατιά και μαζική πρωτοβουλία ενάντια στην ακρίβεια. Απαιτείται η μέγιστη δυνατή συσπείρωση και ο συντονισμός για να μπορέσουμε να φανούμε χρήσιμοι/ες στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, η οποία δοκιμάζεται και θα δοκιμαστεί ακόμη πιο σκληρά το επόμενο διάστημα και λόγω της διαφαινόμενης επισιτιστικής κρίσης που συνδέεται με τον πόλεμο στην Ουκρανία, τις κυρώσεις και τις ευρύτερες συνέπειες του.
Επιθυμούμε να συναντηθούμε και οργανώσουμε από κοινού τις αντιστάσεις και τη συγκρότηση μιας πλατιάς και μόνιμης πρωτοβουλίας.
Πιο συγκεκριμένα θα πρέπει να εστιάσουμε:
- Στην παραγωγή κοινού υλικού με σκοπό τη κοινή τοπική και πανελλαδική παρέμβαση ώστε να κατοχυρώσουμε ένα ριζοσπαστικό, μαχητικό και κοινά επεξεργασμένο λόγο καθώς και πρακτικές που φιλοδοξούν να βοηθήσουν τον κόσμο να σταθεί στα πόδια του και να μετατρέψει αυτό το κύμα οργής, σε κύμα πολιτικής δράσης.
- Στην ανάδειξη θεμάτων αιχμής με πρώτο το θέμα της ενέργειας που αφορά την πλειοψηφία του κόσμου και την παλλαϊκή οργάνωση και συσπείρωση γύρω από συγκεκριμένα αιτήματα όπως η κατάργηση του χρηματιστηρίου ενέργειας-μη πληρωμή χρεώσεων που δεν αντιστοιχούν στο ρεύμα (άρνηση πληρωμής της ληστρικής Ρήτρας Αναπροσαρμογής) και την ανάδειξη του υπέρογκου στεγαστικού κόστους.
- Την ενίσχυση των εργατικών αγώνων για αυξήσεις στους μισθούς που να ανταποκρίνονται στο σημαντικά και διαρκώς αυξανόμενο κόστος διαβίωσης.
Η αριστερά οφείλει να οργανώσει την κοινωνική αντίσταση
Για να προχωρήσουμε όλα τα παραπάνω, καλούμε σε μία πρώτη σύσκεψη την Κυριακή 8/5 (18.00, Τσαμαδού 13, Εξάρχεια) συλλογικοτήτων και οργανώσεων της αριστεράς και του κινήματος, ώστε να συζητήσουμε και να δούμε τη δυνατότητα και τα βήματα του κοινού συντονισμού.
Ως Αναμέτρηση, δεσμευόμαστε να ενισχύσουμε κάθε προσπάθεια σε αυτή την κατεύθυνση και θεωρούμε ότι είναι αναγκαίο η μαχόμενη αριστερά να σταθεί στο ύψος των κοινωνικών αναγκών. Ως πρώτο βήμα, στηρίζουμε και συμμετέχουμε στη Πρωτοβουλία για την Ενεργειακή Δικαιοσύνη, που δημιουργήθηκε από κοινωνικές πρωτοβουλίες και το κάλεσμα της σε κινητοποίηση στα γραφεία της ΔΕΗ (Αριστείδου 10) την Πέμπτη 12 Μάη και ώρα 18.00 με προσυγκέντρωση στην πλατεία Κλαυθμώνος ώρα 17.30 και πορεία προς τη ΔΕΗ.
