50 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου
50 χρόνια μετά το Πολυτεχνείο εμπνέει ακόμα.
Μέσα σε αντίξοες συνθήκες, με την ακρίβεια να χτυπάει σκληρά, την κυβέρνηση να συνεχίζει την αντι-δημοκρατική κατρακύλα και ολόκληρο το νατοϊκό μπλοκ να στηρίζει την εθνοκάθαρση στην Παλαιστίνη, το Πολυτεχνείο επιμένει να εμπνέει τους κοινωνικούς αγώνες. Οι χιλιάδες που θα βγουν στους δρόμους σε όλη την Ελλάδα θα δείξουν ότι η φλόγα της εξέγερσης καίει παντοτινή και όσοι και όσες στρατεύονται στην υπόθεση μίας άλλης ζωής σε μία άλλη κοινωνία, πάντα θα βρίσκουν στο Πολυτεχνείο υλικά χρήσιμα για τις εξεγέρσεις της νέας εποχής. Έτσι εμπνέεται και η Αριστερά που θέλει να μείνει πιστή στο όνομα και τους σκοπούς της και αντιλαμβάνεται το Πολυτεχνείο ως κομμάτι «μιας νέας επαναστατικής επαγγελίας που αρχίζει να σιγοτραγουδά σε διάφορες παραλλαγές», ως έκφραση της ιστορικά ημιτελούς προσπάθειας του επαναστατικού ρεύματος να κατακτήσει την ηγεμονία και να τραβήξει τη λαϊκή κίνηση μέχρι το τέλος.
Όμως το Πολυτεχνείο «εμπνέει» και τους εχθρούς του. Κάθε χρόνο επανέρχονται οι απελπισμένες προσπάθειες να κοντύνουν την εξέγερση και να την φέρουν στα μέτρα τους. Το κυρίαρχο μπλοκ των νεοφιλελεύθερων το θέλει «κίνηση ενάντια στον λαϊκισμό» ή «γιορτή» ή ακόμα και βήμα προς την «ευρωπαϊκή πορεία της χώρας». Παραχαράσσουν την ιστορία για ένα Πολυτεχνείο στα μέτρα τους, μία εξέγερση που υποτίθεται προσέβλεπε στον κουτσουρεμένο εκδημοκρατισμό και την έλευση του Εθνάρχη. Δεν αντέχουν τα συνθήματα στις πύλες του Πολυτεχνείου, τον αντι-ιμπεριαλιστικό και διεθνιστικό χαρακτήρα της εξέγερσης ούτε τη συνάντηση εργαζομένων και φοιτητών που παρήγαγε μία εκρηκτική δυναμική που δεν χωρούσε ούτε στα σχέδια «φιλελευθεροποίησης» της χούντας ούτε στο «Καραμανλής ή τανκς» — αφηγήσεις που ασκούσαν πιέσεις ακόμα και σε τμήματα της Αριστεράς. Η άλλη όψη της κυρίαρχης πολιτικής είναι η επιθετική υποβάθμιση του Πολυτεχνείου, η αμφισβήτηση των νεκρών του. Πρόκειται για ένα ολόκληρο ρεύμα σκέψης που διαχρονικά ξεκινάει μέσα από τα ρετιρέ της δεξιάς πολυκατοικίας και φτάνει στα υπόγεια της ακροδεξιάς, του φασισμού και των νοσταλγών της χούντας που σήμερα καταλαμβάνουν θέσεις στα υπουργεία.
Απέναντι σε όλους αυτούς, εμείς τιμούμε το Πολυτεχνείο ως ιστορικά αδικαίωτο, ένα διαρκές, ανοιχτό και αγεφύρωτο ρήγμα στη συναίνεση με την κυρίαρχη πολιτική. Οι τιμές όμως δεν αρκούν γιατί το Πολυτεχνείο παραμένει ανοιχτή πρόκληση για την Αριστερά, στρατηγικό ερώτημα τόσο για το Πολυτεχνείο ως «Στιγμή»-ρωγμή στον χρόνο αλλά και ως διαρκές ερώτημα για την επαναστατική στρατηγική και τακτική. Με αυτό το πνεύμα, ως Αναμέτρηση καλούμε αγωνιστές, αγωνίστριες αλλά και κόμματα και οργανώσεις να συμβάλλουν στον διάλογο για τα 50 χρόνια στο Πολυτεχνείο που θέλουμε να φιλοξενήσουμε στην ιστοσελίδα μας. Θέλουμε συμβολές που θα κυμαίνονται από μαρτυρίες για τις μέρες της εξέγερσης μέχρι αναλύσεις για τη μεταπολιτευτική συνθήκη, τη σφραγίδα της εξέγερσης στα κοινωνικά κινήματα και την Αριστερά αλλά και τα σύγχρονα ερωτήματα και προκλήσεις.
Όποιος/α ενδιαφέρεται μπορεί να στείλει τη συμβολή του/ης στο mail μας: [email protected], με θέμα “50 χρόνια Πολυτεχνείο”.
