Η 25η Νοέμβρη θεσμοθετείται ως Παγκόσμια Ημέρα Κατά της Έμφυλης Βίας από τα Ηνωμένα Έθνη κι έκτοτε χρησιμοποιείται επετειακά και εργαλειακά από τις εκάστοτε αστικές κυβερνήσεις. Τις υπόλοιπες 364 μέρες του χρόνου συνεχίζουν όχι μόνο να μην κάνουν τίποτα για τις ζωές μας, αλλά μέσα από τα νομοθετήματα τους εντείνουν τις έμφυλες σχέσεις εξουσίας και αναπαράγουν πατριαρχικές αντιλήψεις.
Είναι μέλημα της κοινωνίας, των κοινωνικών κινημάτων και του λαού που αγωνίζεται να διεκδικεί ουσιαστική ορατότητα και να θέτει ζητήματα έμφυλης βίας στο τραπέζι, όχι μόνο κάθε 25 Νοέμβρη αλλά κάθε ημέρα του χρόνου!
Στην Ελλάδα, το 2022 σημαδεύτηκε για άλλη μια χρονιά από την ολοένα και αυξανόμενη λίστα γυναικοκτονιών. Αναδύεται λοιπόν μια νέα κανονικότητα, που μόνο «νέα» δεν είναι για κάθε έμφυλο υποκείμενο το οποίο αντιμετωπίζει καθημερινά έμφυλες διακρίσεις σε κάθε πτυχή της ζωής του• στο σπίτι, στη δουλειά, στη σχολή, στο δρόμο και στις διαπροσωπικές του σχέσεις. Μια κανονικότητα που δεν είναι απλά συνονθύλευμα μεμονωμένων περιστατικών, ούτε προκύπτει εν κενώ. Ο νόμος για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια έχει συμβάλει στο να μετράμε και άλλες νεκρές αδελφές μας καθημερινά. Το καθεστώς ατιμωρησίας μέσα από το οποίο φαίνεται να δρα η Ελληνική Αστυνομία συμβάλει καθημερινά στην διαιώνιση φαινομένων έμφυλης βίας, με πιο πρόσφατα το περιστατικό βιασμού 19χρονης από αστυνομικούς στο κολαστήριο-ΑΤ Ομόνοιας και την αποφυλάκιση του μεσίτη Χορταριά που εμπλεκόταν στη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου. Σε μια κοινωνική συνθήκη λοιπόν που οι παραβιαστές μας όχι απλά δεν τιμωρούνται, αλλά χαίρουν των νουθεσιών από αρχισυνδικαλιστή της ΕΛΑΣ (Μπαλάσκας) στα τηλεοπτικά πανελ για το πως να πέσουν στα «μαλακά», στον αντίποδα, πάνω από τα παραβιασμένα ή/και νεκρά σώματά μας, η Ακροδεξιά συγκροτεί λόγο και κάνει άνοιγμα στα πιο συντηρητικά κομμάτια της κοινωνίας για αυστηροποίηση των ποινων και εν γενεί του Ποινικού Κώδικα.
Διεθνώς, η δολοφονία της Ιρανής Mahsa Amini πυροδότησε ένα κύμα εξεγερσιακών κινητοποιήσεων στο Ιράν με διαδηλωτές και διαδηλώτριες να κατεβαίνουν μαχητικά στους δρόμους και να διεκδικούν τα αυτονόητα: την αυτοδιάθεση των Ιρανών γυναικών πάνω στα σώματά τους, την κατάργηση της αστυνομίας ηθών και εν γένει αμφισβήτηση του πολιτικού συστήματος που καταδυναστεύει τα έμφυλα υποκείμενα, με κόστος τη σύλληψη πολλών χιλιάδων διαδηλωτ(ρι)ών και δολοφονιών τους στα χέρια του κράτους. Η δολοφονία της Mahsa και το κίνημα που ξεπήδησε επ’ αφορμή της, σύντομα πήρε διεθνείς διαστάσεις με διαδηλώσεις αλληλεγγύης προς τον αγωνιζόμενο λαό να ξεσπούν σε πολλές χώρες του κόσμου καθώς το σύνθημα “Γυναίκα – Ζωή – Ελευθερία” απηχεί σε όλες τις γωνιές της γης όπου άνθρωπος εκμεταλλεύεται άνθρωπο και τα συμπλέγματα των εξουσιών (πατριαρχία, καπιταλισμός) καθορίζουν τη ζωή κάθε έμφυλου υποκειμένου.
Και αυτήν την 25 Νοέμβρη και κάθε μέρα: αγωνιζόμαστε ενάντια σε κάθε πατριαρχική δομή που εκμεταλλεύεται, καταπιέζει, περιθωριοποιεί και δολοφονεί. Συνεχίζουμε να αναδεικνύουμε όλες τις μορφές έμφυλης βίας με τις οποίες καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωπες: στο σπίτι, στη δουλειά, στο πανεπιστήμιο, στο δρόμο- από αγνώστους, φίλους, οικογενειακά πρόσωπα. Συνεχίζουμε να διεκδικούμε ορατότητα και να δημιουργούμε εκείνες τις συνθήκες που θα δίνουν στα θύματα το θάρρος να μιλήσουν για τα βιώματα και τις εμπειρίες τους, μέχρι να μην μπορεί να πει κανείς πως δεν ήξερε. Ενάντια σε κάθε εξουσιαστική λογική που βλέπει τα σώματα μας ως πεδία μάχης, ενάντια σε όσους μας βλέπουν ως αναλώσιμες, θα βγούμε για άλλη μια φορά στο δρόμο. Δεν θα είμαστε όλες, όμως, θα λείπουν οι δολοφονημένες!
Όλες, όλα, όλοι στην:
- Αθήνα, Πλατεία Ομονοίας στην προσυγκέντρωση στις 18.30 και εκκίνηση πορείας στις 19.30 προς το Σύνταγμα.
- Θεσσαλονίκη, Άγαλμα Βενιζέλου, 19.00
- Γιάννενα, Περιφέρεια, 18.30
- Χανια, Πλατεία Δημ. Αγοράς, 18.00
