Βρισκόμαστε δύο βδομάδες μετά το έγκλημα στα Τέμπη. Η απεργία της προηγούμενης εβδομάδας στις 8 Μαρτίου ήταν μια από τις πιο μαζικές που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια. Δεκάδες χιλιάδες λαού και νεολαίας, απεργοί, φοιτήτριες, μαθητριες-ές ενώνοντας τη φωνή τους με αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας όπως οι καλλιτέχνες διαδήλωσαν ενάντια σε αυτό το κυβερνητικό έγκλημα που κόστισε τη ζωή σε δεκάδες ανθρώπους και απέναντι σε μια πολιτική η οποία παίζει τις ζωές μας στα ζάρια.
“Πάμε κι όπου βγει”
Η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και οι υλοποιητές της είναι ο μεγάλος υπεύθυνος για αυτή τη τραγωδία. Μια πολιτική που ξεκίνησε με την υποτίμηση των δημοσίων αγαθών εν γένει και ειδικότερα των δημόσιων μεταφορών και συγκοινωνιών μέσω της έλλειψης χρηματοδότησης σε αυτά, συνέχισε με το ξεπούλημα των δημοσίων συγκοινωνιών σε ιδιώτες. Η διάκριση και ο διαχωρισμός του σκέλους των υποδομών από αυτό των τρένων οδήγησε στην απαλλαγή των ιδιωτών από το κόστος συντήρησης των υποδομών που έμεινε στο δημόσιο, και στην έλλειψη μέτρων συντήρησης των υποδομών από πλευράς κράτους. Η υποστελέχωση προσωπικού και η παντελής έλλειψη φροντίδας για την εγκατάσταση αυτόματων συστημάτων ασφαλείας, τα οποία ενώ είχαν αγοραστεί ουδέποτε τέθηκαν σε εφαρμογή, οδήγησε στο αποτέλεσμα να κρίνονται όλα μόνο από τον ανθρώπινο παράγοντα. Γι αυτό κάνουμε λόγω για έγκλημα κι όχι για δυστύχημα. Η κατάσταση αυτή ήταν γνωστή στους κυβερνώντες, οι οποίοι παρά τους κινδύνους επέλεξαν την πολιτική ιδιωτικοποιήσεων, μένοντας πιστοί στις μνημονιακές δεσμεύσεις.
Μεταφορές-Υγεία-Ρεύμα-Νερό- Πολιτισμός
Βλέπουμε όμως ένα μοτίβο στο σκέλος των ιδιωτικοποιήσεων. Η ΔΕΗ πλέον είναι ιδιωτική, το τελευταίο νομοθέτημα για την υγεία ευνοεί ιδιώτες, βάζοντας το λαό να πληρώνει για την περίθαλψή του, υποβαθμίζοντας κι άλλο το δημόσιο σύστημα υγείας, ενώ σειρά έχει η υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας. Όπου και να κοιτάξουμε, αυτό που γνωρίσαμε ως κοινωνικό κράτος διαλύεται, μέσα από κυβερνητικές πολιτικές επιλογές που οδηγούν το λαό να πληρώνει και τους ιδιώτες να κερδίζουν. Τώρα πλέον συζητείται η ιδιωτικοποίηση του νερού μέσα από την πώληση της ΕΥΔΑΠ στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Να μην τους αφήσουμε! Δε θα ιδιωτικοποιήσουν ακόμη και το νερό! Η πάλη για δημόσια αγαθά πρέπει να ενδυναμωθεί μέσα από τους αγώνες που ξεδιπλώνονται. Η πάλη αυτή είναι πάλη ενάντια σε μια νεοφιλελεύθερη πολιτική που, προτάσσοντας την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα, στερεί σε κάθε μία από εμάς ένα μέλλον με αξιοπρέπεια, μέσα από την υποβάθμιση των δημοσίων αγαθών και τη μετατροπή τους σε εμπόρευμα.
Κρατικοποιήσεις τώρα! Κοινός αγώνας των εργαζομένων!
Σε αυτό το φόντο η οργή μας που γέμισε την πλατεία συντάγματος και τους δρόμους όλης της Ελλάδας να γίνει διεκδίκηση! Μέσα από τα πρωτοβάθμια σωματεία και τις δομές του εργατικού κινήματος, οι εργαζόμενοι να βγούμε μπροστά! Να διεκδικήσουμε δημόσιες, ασφαλείς, φθηνές συγκοινωνίες με κρατικοποίηση των σιδηρόδρομων χωρίς αποζημίωση. Να αγωνιστούμε ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού. Να ενώσουμε τους κοινούς αγώνες για δημόσια αγαθά. Να οργανώσουμε τον αγώνα μέσα από πλατύ και ουσιαστικό συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων. Να ενώσουμε τη φωνή μας με τους καλλιτέχνες που μάχονται εδώ και δύο μήνες για την αναγνώριση των επαγγελματικών και εργασιακών τους δικαιωμάτων ενάντια στην εξίσωση των πτυχίων τους με απολυτήρια λυκείου. Να ενώσουμε τις φωνές μας με τις φοιτήτριες και τις μαθήτριες. Να γίνουμε ποτάμι ανατροπής που θα βάλει μπροστά τις ζωές μας κι όχι τα κέρδη τους.
