σ’ ένα κόσμο που πληρώνω για να ζω
θα κρατήσω τα 2/3 για τον δικό μου εαυτό
Όλοι και όλες στη διαδήλωση στις 22/4 στα Προπύλαια
Να οργανωθεί η μαζική συμμετοχή στην απεργία της 6/5
Είναι σαφές ότι η συνολική πολιτική της παρούσας κυβέρνησης μεριμνά αποκλειστικά για τα ιδιωτικά συμφέροντα. Αφήνει πίσω της καμένη γη για τους αξιοπρεπείς όρους διαβίωσης των πολλών και ταυτόχρονα, με τις επιλογές της για την διαχείριση της πανδημίας, αποδεικνύει πως δεν την αφορούν ούτε οι ίδιες ζωές μας. Στο ίδιο πλαίσιο, το νομοσχέδιο Χατζηδάκη, με την κατάργηση της 8ωρης εργασίας και τις δυσκολίες που βάζει στο δικαίωμα της απεργίας, έρχεται να αξιοποιήσει για άλλη μια φορά την πανδημία για να χτυπήσει εργατικά και λαϊκά δικαιώματα.
Το εργασιακό νομοσχέδιο, προβλέπει 10ωρη ημερήσια εργασία στη βάση των “αναγκών της επιχείρησης”, και κατά το εργοδοτικό δοκούν, με αποτέλεσμα, πέραν της κατάργησης της υπερωριακής αμοιβής, την ίδια την κατάργηση δυνατότητας μας ως εργαζόμενοι και εργαζόμενες να αποφασίζουμε για τον ελεύθερο χρόνο που μας απομένει, αφού δεν γνωρίζουμε καν πότε και εάν θα έχουμε ελεύθερο χρόνο και επί της ουσίας την κατάργηση του 8ωρου. Με τον ίδιο τρόπο, καταργείται πρακτικά η Κυριακάτικη αργία, και ας λέει ο υπουργός Χατζηδάκης ότι θα ανταλλάσσεται με ρεπό: Και σήμερα ισχύει το ρεπό, αλλά υπάρχει και επιπλέον υπερωριακή αμοιβή 75%.
Αυτή η θεμελιώδης καταστρατήγηση ετοιμάζεται να πραγματοποιηθεί, σε μια χώρα που οι μακροχρόνιες μνημονιακές πολιτικές φτωχοποίησαν το μεγαλύτερο κομμάτι του λαού, με μειώσεις μισθών και ταυτόχρονη αύξηση της φορολογίας, των ενοικίων και του συνολικού κόστους ζωής. Σε μια συγκυρία πανδημίας που όπως και κάθε κρίση, την πλήρωσαν οι εργαζόμενοι και όχι το κεφάλαιο και οι εργοδότες, με περαιτέρω μειώσεις μισθών, απολύσεις και την επερχόμενη εκτίναξη της ανεργίας λόγω της παύσης της λειτουργίας επιχειρήσεων. Με το κόστος των τεστ ελέγχου και της περίθαλψης για τον covid, να το επωμίζονται αποκλειστικά οι εργαζόμενοι, αντί να επιβληθούν γιατροί εργασίας παντού, και έλεγχοι για τα μέτρα προστασίας από το ΣΕΠΕ. Με την τηλεργασία που ελαστικοποίησε τα ωράρια, και την εργοδοσία που βρήκε την ευκαιρία να αυξήσει τις απαιτήσεις της. Με τον φόβο της απόλυσης να είναι πάντα παρών, την προοπτική για το μέλλον μας να είναι σταθερά απούσα, και την αξιοπρεπή διαβίωση μόνιμη αγωνία μας.
Με τη δεδομένη κατάσταση στην αγορά εργασίας, που πάρα πολλοί και πολλές δουλεύουν έτσι κι αλλιώς 10ωρα, ίσως θεωρήσουν ότι μία “διευθέτηση” θα τους επιτρέπει να εργάζονται λιγότερες ώρες όταν η δουλειά πέφτει, αλλά λαμβάνοντας υπόψη το σημερινό συσχετισμό, είναι σαφές ότι θα συμβεί το αντίθετο. Το 10ωρο θα γίνει νόμιμο και μόνιμο, και αυτό θα σημάνει ακόμα πιο ελαστικά ωράρια και κατάργηση των υπερωριών που δίνονται σήμερα είτε επίσημα είτε άτυπα σε κάποιους χώρους εργασίας. Δεν είναι μυστικό εξάλλου ότι η λογική που επικρατεί είναι όσο το δυνατόν λιγότερες προσλήψεις με επιπλέον φόρτο εργασίας στο υφιστάμενο προσωπικό.
Ταυτόχρονα περιορίζει δραστικά τη δυνατότητα των συνδικάτων να υπογράφουν συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Η επέκταση του οκταώρου σε υποχρεωτικό δεκάωρο θα καθορίζεται είτε με ατομικές είτε με επιχειρησιακές συμβάσεις, σε συμφωνία με τις “ενώσεις προσώπων” όπου αυτές λειτουργούν στις πολύ μικρές επιχειρήσεις. Επιπλέον επιχειρεί να διαλύσει και τα εναπομείναντα συνδικαλιστικά δικαιώματα και να δυσχεράνει και άλλο το δικαίωμα στην απεργία, μέσα από νέα εμπόδια στη λήψη της απόφασης, πέρα από αυτά που ήδη είχε επιβάλει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Παράλληλα, απαγορεύει το δικαίωμα στην απεργιακή περιφρούρηση, προβλέποντας ακόμα και απολύσεις συνδικαλιστ(ρι)ών για όσους/ες συμμετέχουν στις απεργιακές φρουρές. Επιχειρεί επίσης να καταγράψει συνολικά σε μητρώα όλους τους συνδικαλισμένους, να εισάγει ηλεκτρονικές ψηφοφορίες στα συνδικάτα και να κατοχυρώσει υψηλό “προσωπικό ασφαλείας” στην απεργία, ακόμα και στον ιδιωτικό τομέα και σε τομείς που δεν υπήρχε ποτέ τέτοια ανάγκη.
Η αποτυχία της κυβέρνησης να κατευνάσει την οργή που έχουν προκαλέσει οι συνέπειες της υγειονομικής και οικονομικής διαχείρισης της πανδημίας, σε βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας, έχει ήδη αποκρυσταλλωθεί στις κινητοποιήσεις του τελευταίου διαστήματος με χαρακτηριστικό παράδειγμα τις πολυπληθείς πορείες στις γειτονιές όλης της χώρας.
Έχει σημασία να γίνει η 6η Μάη, ημέρα που θα εορταστεί η Πρωτομαγιά, κόντρα στην εργοδοτική λογική της διοίκησης της ΓΣΕΕ που ήθελε να την μετατρέψει σε παράταση διακοπών, κεντρικός κόμβος αγώνα. Για όλους εκείνους και όλες εκείνες που βγήκαν στους δρόμους το τελευταίο διάστημα, και όχι μόνο εργαζόμενους και εργαζόμενες. Φοιτητ(ρι)ες, φεμινίστριες ενάντια στα περιστατικά βίας, αγωνιστές των δημοκρατικών δικαιωμάτων, συλλογικότητες γειτονιών και δημοτικές παρατάξεις. Οι περιφερειακές δράσεις στις 24/4 στις γειτονιές της Αττικής, είναι ένα παράδειγμα του πώς μπορούν να να συνδεθούν αυτοί οι αγώνες.
Έχει σημασία να λειτουργήσουν ξανά τα σωματεία, σε ανοιχτούς χώρους, για να συντονίσουν την απάντησή τους σε αυτό που έρχεται. Να πάρουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες τον αγώνα στα χέρια τους, γιατί είναι δεδομένο ότι θα χρειαστεί να υπερβούν τις γραφειοκρατικές ηγεσίες των κεντρικών συνδικάτων για να μπορέσουν να αντιδράσουν αποτελεσματικά.
Στην πανδημία η κυβέρνηση και οι καπιταλιστές αποφάσισαν ότι μπορούμε να ζούμε μόνο για να δουλεύουμε και να καταναλώνουμε. Τώρα επιχειρούν να το μονιμοποιήσουν, την ώρα που σε μια σειρά χωρών δοκιμάζεται η μείωση του εργάσιμου χρόνου. Δεν θα ζούμε για να δουλεύουμε, θα τους σταματήσουμε!
Καλούμε:
- Την Πέμπτη 22 Απρίλη, στη διαδήλωση ενάντια στο αντεργατικό αντισυνδικαλιστικό νομοσχέδιο και συνολικά στην αντιλαϊκή πολιτική (Προπύλαια 6μμ).
- Το Σάββατο 24 Απρίλη στις περιφερειακές δράσεις στις γειτονιές της Αττικής.
- Στην απεργία στις 6 Μάη – για την Πρωτομαγιά – και στις απεργιακές κινητοποιήσεις
