Την Τετάρτη 13/4 αναμένεται να πάρει θέση ο εισαγγελέας προτείνοντας την καταδίκη ή την αθώωση των κατηγορουμένων για τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου/ Zackie Oh. Η πρόταση του εισαγγελέα θα αποτελέσει σημείο καμπής για την πορεία της υπόθεσης, δίνοντας τον τόνο για το κλίμα που θα επικρατήσει στις επόμενες δικασίμους και μέχρι την ολοκλήρωσή της δίκης.
Ήδη από την ημέρα της δολοφονίας, παρακολουθήσαμε το κράτος – και ειδικά την αστυνομία – να σφυρίζει αδιάφορα όταν ένας εκ των δραστών καθάριζε με σκούπα το χώρο της δολοφονίας, όταν καθυστερούσε αδικαιολόγητα η αναζήτηση μαρτύρων, όταν ανέλαβε βουλευτής της συμπολίτευσης (και αργότερα μέλος της κυβέρνησης) την υπεράσπιση μέρους των κατηγορούμενων, όταν χωρίς δίκη απαλλάχθηκαν οι διασώστες του ΕΚΑΒ που ήταν παρόντες πριν ξεψυχήσει ο Ζακ, όταν επιλέχθηκε η “βαριά σωματική βλάβη” ως κατηγορία για τους δολοφόνους.
Ακόμα και αφότου άρχισε η δίκη, το κράτος συνέχισε να δείχνει την έλλειψη επιθυμίας να εντοπιστεί μάρτυρας κλειδί για την υπόθεση. Υπήρξαμε μάρτυρες της χυδαίας προσπάθειας των συνηγόρων υπεράσπισης των κατηγορούμενων να αντιστρέψουν την πραγματικότητα και να κανονικοποιηθεί η δολοφονία χαρακτήρα του Ζακ. Η υπεράσπιση αντί να αναφέρεται σ’ αυτόν ως θύμα, τον χαρακτηρίζει συνεχώς σαν δράστη, σαν να μην υπάρχει ένας δολοφονημένος και μια ομάδα δολοφόνων.
Η δίκη του Ζακ είναι μια στιγμή – σταθμός για ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Αναδεικνύει για μια ακόμη φορά πόσο δύσκολο είναι για όλα τα καταπιεσμένα υποκείμενα να σταθούν απέναντι στην αστική δικαιοσύνη και να απαιτήσουν την καταδίκη όσων είναι από την πλευρά των «ισχυρών» και των ευνοημένων της πατριαρχίας και του αστικού κράτους. Μας θυμίζει ότι η μάχη με το τέρας είναι διαρκής, γιατί αυτό στέκει εκεί έξω, μπορεί να κρύβεται πίσω από τα πρόσωπα των «νοικοκυραίων», θεριεύει και τρέφεται από τον συντηρητισμό, τον σεξισμό, τον εθνικισμό κατασπαράζοντας τη διαφορετικότητα, το συλλογικό, τον δημόσιο χώρο. Για όλους αυτούς τους λόγους, η παρουσία μας στο δικαστήριο είναι κομβική, ειδικά όσο η δίκη βαίνει προς την ολοκλήρωσή της, για να κάνουμε πράξη το σύνθημα «κανένα μόνο» και να υπενθυμίσουμε στη δικαιοσύνη ότι, ακόμη κι αν εκείνη είναι τυφλή, η κοινωνία βλέπει, διεκδικεί και δεν έχει καμία πρόθεση να επιτρέψει στο σκοταδισμό να εδραιωθεί ή να εκχωρήσει θεμελιώδη δικαιώματα που έχουν κατακτηθεί με αγώνες.
Την Τετάρτη 13/4 θα είμαστε στη δίκη αναμένοντας το ελάχιστο. Την ηθική δικαίωση που ζητάει ο Ζακ, ο οποίος για εμάς είναι ακόμα εδώ, στο πρόσωπο κάθε ανθρώπου που περιμένει την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια που δεν προλάβαμε όλοι οι υπόλοιποι να προσφέρουμε. Στις 13/4 μαζευόμαστε και απαιτούμε δικαιοσύνη. Απαιτούμε αλλαγή κατηγορίας από “θανατηφόρα σωματική βλάβη” σε “ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο” και καταδίκη των δολοφόνων. Αποφασίζουμε να βρισκόμαστε μέσα και έξω από το δικαστήριο στις ερχόμενες δικασίμους της υπόθεσης, στις 13 και 18 Απριλίου (αίθουσα 2) και στις 4 και 11 Μαΐου (αίθουσα 3), στο Πρωτοδικείο Αθηνών (Δέγλερη 4).
