Την ίδια περίοδο πέρσι αλλά και πρόπερσι, παρακολουθήσαμε το ίδιο έργο: Μεγάλες πυρκαγιές ξεσπάνε σε διάφορα σημεία της χώρας και η κυβέρνηση εμφανίζεται για μία ακόμη φορά «ανήμπορη». Το 2021 ήταν η Βόρεια Εύβοια, το 2022 η βορειονατολική Αττική, φέτος η δυτική και νοτιοανατολική Αττική και η Ρόδος. Το έργο που βλέπουμε αλλάζει σκηνικό αλλά έχει την ίδια πλοκή. Η πυροσβεστική με τα (διαχρονικά) πενιχρά μέσα και μαζί με τις εθελοντικές ομάδες δασοπυρόσβεσης, τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες στους δήμους και τους κατοίκους δίνουν μεγάλη μάχη ενώ το περίφημο «επιτελικό κράτος» ψάχνει το ρόλο του. Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός είναι κομπάρσοι στις πράξεις αλλά πρωταγωνιστές στις δηλώσεις. «Θα μπορούσαν να είναι και χειρότερα», «κάνουμε ότι μπορούμε», «ο εχθρός είναι ασύμμετρος» και κυρίως «η κλιματική κρίση ευθύνεται για όλα» είναι οι διατυπώσεις που επαναλαμβάνονται και φέτος. Την ίδια στιγμή, οι πράξεις πρόληψης, ενίσχυσης της πυροσβεστικής, ετοιμότητας, μακροχρόνιου σχεδιασμού και πραγματικής στήριξης των πληττόμενων αναζητούνται.
Ας επαναλάβουμε, λοιπόν και εμείς, ζητήματα και σημεία που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα αλλά για μια ακόμη χρονιά φαντάζουν παράλογα για την κυρίαρχη νεοφιλελεύθερη πολιτική:
-
Η κλιματική κρίση είναι γεγονός. Δεν είναι όμως ο αποδιοπομπαίος τράγος, ο «ανώτερος εχθρός» απέναντι στον οποίο είμαστε συνεχώς ανήμποροι. Οι κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια επικαλούνται την κλιματική κρίση απλά για να δικαιολογήσουν τις δικές τους ανεπάρκειες. Κάθε κρίση όπως και η κλιματική είναι κοινωνική και δεν έχει να κάνει με μια φύση που μας εκδικείται αλλά με τις συνέπειες ενός επιθετικού νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού που θεωρεί το περιβάλλον πεδίο κερδοφορίας και μόνο. Η εντατικοποίηση της παραγωγής ενέργειας, η διαχρονική καταπάτηση των περιοχών Natura, οι ιδιωτικοποιήσεις βασικών αγαθών, οι εξορύξεις υδρογονανθράκων, η ενεργειακή φτώχεια στις μεγαλουπόλεις μας το υπενθυμίζουν συνεχώς.
-
Απαιτείται απόλυτη και χωρίς αστερίσκους προστασία των καμένων δασικών εκτάσεων μέχρι να επανέλθει το δάσος και άμεσες παρεμβάσεις για την αντιπλημμυρική προστασία και αποκατάσταση των δασών. Αυτό δεν έγινε στις προηγούμενες πυρκαγιές, αυτό πιθανότατα δεν θα γίνει και τώρα, και τις συνέπειες θα τις βιώνουμε και στο μέλλον.
-
Είναι αναγκαίο ένα μοντέλο δασοπροστασίας με επίκεντρο στην πρόληψη, τη στελέχωση των υπηρεσιών και τη συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας με μεταφορά ευθυνών στις Δασικές Υπηρεσίες.
-
Οι φορείς διαχείρισης των προστατευόμενων περιοχών πρέπει να λειτουργήσουν και να ενισχυθούν.
-
Κατάργηση όλων των περιβαλλοντοκτόνων νόμων. Απόλυτη προστασία των περιοχών NATURA, αυστηρές προδιαγραφές για την περιβαλλοντική αδειοδότηση των έργων.
-
Η ιδιωτικοποίηση της περιβαλλοντικής πολιτικής έχει μόνο καταστροφικές συνέπειες και κανένα όφελος. Το οικονομικό κόστος μειώνεται ελάχιστα για το κράτος ενώ το κοινωνικό και περιβαλλοντικό αυξάνεται δραματικά για την κοινωνία. Η πρόσφατη ιστορία μας δείχνει ότι το κεφάλαιο δεν θέλει και δεν μπορεί να προσφέρει καμία περιβαλλοντική προστασία.
-
Η εμπορευματικοποίηση και εσχάτως χρηματιστικοποίηση των κοινών πόρων πρέπει να σταματήσει χθες! Το νερό, τα δάση, οι θάλασσες ανήκουν σε όλες μας και δεν πρέπει να αποτελούν προνόμιο των λίγων και πλουσίων ή/και πεδία κερδοφορίας.
Η μάχη για την κλιματική δικαιοσύνη είναι η μάχη της γενιάς μας και θα τη δώσουμε με αλληλοβοήθεια και αλληλεγγύη ενάντια σε επενδύσεις, ιδιωτικοποιήσεις, εμπορευματικοποίηση και καταστολή.
