Ο Βασίλης Γκόνης είναι ιστορικός, ερευνητής και υποψήφιος διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Προφυλακίστηκε στα τέλη του 2024 λόγω της υποτιθέμενης σύνδεσής του με παράνομη οργάνωση, με μοναδικό “στοιχείο” μία καταβολή ενός ενοικίου για λογαριασμό άλλου ατόμου σε μια τράπεζα. Δεν έχει παρουσιαστεί κανένα στοιχείο για την οποιαδήποτε συσχέτιση του έστω και με το συγκεκριμένο χώρο. Ο πραγματικός λόγος για τον οποίο διώκεται είναι ότι αρνήθηκε να καταδόσει τον άνθρωπο ο οποίος του ζήτησε να πληρώσει το συγκεκριμένο ποσό. Η πολύμηνη προφυλάκιση χωρίς σαφή στοιχεία ενοχής, δείχνει την εκδικητική λειτουργία της δικαστικής εξουσίας απέναντι σε όσους/ες θεωρεί ότι βρίσκονται στο “απέναντι στρατόπεδο”. Η καταδίκη του ωστόσο πριν λίγες μέρες προκαλεί οργή και αγανάκτηση για τη λειτουργία και λογική της δικαστικής εξουσίας, η οποία βασίζεται, για άλλη μία φορά, σε ασαφή και αποσπασματικά στοιχεία και όχι πειστήρια.
Ο Γκόνης καταδικάστηκε με δεκαετή κάθειρξη (χωρίς αναστολή!) παρότι η έως τώρα δίωξη και κατηγορία για συμμετοχή στην οργάνωση βασίζονταν κυρίως σε ενδείξεις και συνειρμούς, χωρίς να συγκεντρώνονται επαρκή τεκμήρια που να θεμελιώνουν μια κατηγορία τέτοιας βαρύτητας. Η υπόθεση ωστόσο παίρνει και άλλες διαστάσεις, καθώς μέρος της έρευνας και των “τεκμηρίων” ενοχής που δόθηκαν στη δημοσιότητα αφορούν ζητήματα πνευματικής ελευθερίας. Η κατάσχεση ακαδημαϊκών τεκμηρίων, η εξέτασή τους και η αναζήτηση μέσα από αυτά για πιθανή ενοχή και συμμετοχή του σε παράνομες οργανώσεις υπονομεύουν ευθέως την ελευθερία σκέψης και έρευνας, δημιουργώντας συνθήκες που θυμίζουν άλλες εποχές και περιόδους περιορισμού της ελευθερίας και της δημοκρατίας.
Η καταδίκη αυτή αποτελεί ένα ακόμα σύμπτωμα μιας αυταρχικής διευθέτησης και οχύρωσης του κράτους. Είναι ωστόσο για εμάς άλλο ένα δείγμα της λειτουργίας των κρατικών μηχανισμών, που έχει στοιχεία κράτους εκτάκτου ανάγκης, το οποίο σε περιόδους κρίσης (βλ. πολιτική κρίση) αυταρχικοποιεί ολοένα και περισσότερο τους θεσμικούς μηχανισμούς του, χρησιμοποιώντας εργαλειακά τους νόμους. Έτσι, το επονομαζόμενο κράτος δικαίου καταπατά και υπονομεύει τις πολιτικές ελευθερίες και τις όποιες δημοκρατικές του εγγυήσεις. Οι συνεχείς αυταρχικές αναδιπλώσεις και η επίσπευση της επιβολής ενός σκληρού πλαισίου του νόμου και της τάξης, αποτελούν μία συνολικότερη επιλογή του αστικού συνασπισμού εξουσίας, όπως εκφράζεται μέσα από την κυβέρνηση: εφόσον δεν μπορεί να εδραιώσει την κυριαρχία της μέσα από κοινωνικές συναινέσεις, επιλέγει να διαμορφώσει έναν αυταρχικό μανδύα, και ένα πλαίσιο ιδεολογικής καταφυγής στην καταστολή και την “ασφάλεια”, ώστε να συσπειρώνει τα ακροατηρια της γύρω από το κυνήγι του “εσωτερικού εχθρού” που διασαλεύει την “κοινωνική ειρήνη” και την όποια ευμάρεια βιώνουν συγκεκριμένα ανώτερα κοινωνικά στρώματα και τάξεις.
Σε αυτό το πλαίσιο η καταδίκη του Β. Γκόνη δεν είναι απλώς άδικη, αλλά εντείνει την δικαιολογημένη ολοένα και μεγαλύτερη έλλειψη εμπιστοσύνης και οργή απέναντι στη δικαστική εξουσία. Η άμεση αποφυλάκιση του Γκόνη και η αποκατάσταση της κοινωνικής και ερευνητικής του υπόστασης αφορά την υπεράσπιση της ίδιας της ελευθερίας και της δικαιοσύνης. Και μας αφορά όλους.
