6η Δεκέμβρη 2022
ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
14 χρόνια μετά την 6η Δεκέμβρη του 2008, να συντρίψουμε το αστυνομικό κράτος…
Η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και η κοινωνική έκρηξη που ακολούθησε διέλυσε με απόλυτο τρόπο τις προσχηματικές αφηγήσεις περί συναίνεσης και ομαλότητας στη νεοφιλεύθερη αστική δημοκρατία. Ενώ πλαστή ευφορία της «ισχυρής Ελλάδας» και των Ολυμπιακών Αγώνων είχε ήδη ξεφτίσει και η επερχόμενη κατάρρευση άρχιζε να εμφανίζεται, η σφαίρα του Κορκονέα πέτυχε μια ολόκληρη γενιά. Κι αυτή απάντησε, ενάντια στην κρατική βία, τον αυταρχισμό, το διαλυμένο μέλλον.
Είμαστε αυτή η γενιά και παλεύουμε ακόμα για να έρθουν «οι δικές μας μέρες». Από τότε μέχρι σήμερα, ζούμε σε μια μόνιμη κρίση. Σε μια παρατεταμένη οικονομική και κοινωνική κατάρρευση. Σχεδόν 15 χρόνια που το κράτος επιτίθεται στη νεολαία, αναπτύσσει πολλαπλούς μηχανισμούς καταστολής και μεταρρυθμίζει σε αυταρχική κατεύθυνση την νομοθεσία. Όλα αυτά τα χρόνια η κατασταλτική επίθεση συνεχίστηκε, ως κρίκος συνδεδεμένος με την επίθεση στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, ακόμα και όταν κυβερνούσαν αυτοί/ες που υποσχέθηκαν να την ανατρέψουν. Ώσπου σήμερα κορυφώνεται, με την αντιδημοκρατική κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχει αναγάγει την καταστολή σε θεμελιώδες μέσο και ταυτόχρονα σκοπό της πολιτικής της.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη θεώρησε την υγειονομική κρίση ευκαιρία για περισσότερη και μονιμότερη συστημική πειθάρχηση και καταστολή κοινωνικών και άλλων δικαιωμάτων, εφάρμοσε με απόλυτη αφοσίωση από την πρώτη στιγμή ένα σχέδιο καταστολής των συλλογικών αντιστάσεων και της κοινωνικής διαμαρτυρίας. Από την καθιέρωση της χρήσης της αύρας στις διαδηλώσεις κατά την περίοδο της πανδημίας, την ψήφιση του νόμου για τον περιορισμό των διαδηλώσεων – που όπως έχει αποδειχθεί στην πράξη εμποδίζει κάθε μορφή ειρηνικής διαμαρτυρίας- την προσπάθεια εισαγωγής της πανεπιστημιακής αστυνομίας που βρήκε εμπόδιο στο φοιτητικό κίνημα, την ολοένα και αυξανόμενη αστυνομική παρουσία στο κέντρο της Αθήνας, μέχρι την βαρβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζει τους πρόσφυγες στα σύνορα ή και στον Ελαιώνα, η ΝΔ κυβερνά με την αστυνομία. Περνάει νομοσχέδια, αναμορφώνει τις πόλεις και περιφράσσει τις πλατείες, κάνει πλειστηριασμούς, διαλύει τις δημόσιες υπηρεσίες με τα ΜΑΤ.
Βρισκόμαστε μπροστά σε μια συντονισμένη επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα με στόχο την οικοδόμηση ενός νέου αυταρχικού κράτους. Σε αυτό οι πολίτες οφείλουν να πειθαρχήσουν, αλλά και να μάθουν να ζουν διαφορετικά χωρίς να διεκδικούν τίποτα. Πρέπει να φοβηθούν ώστε να αποδεχτούν την φτώχεια τους και την ραγδαία χειροτέρευση της ζωής τους μέσα σε λίγους μόνο μήνες. Πρέπει να υπακούσουν και να μην αντιδράσουν στην διάλυση του δημόσιου συστήματος υγείας και την μετατροπή της υγείας σε εμπόρευμα που θα μπορούν να αγοράζουν μόνο οι πλούσιοι.
Όμως την τελευταία λέξη δεν την έχουν οι κυβερνήσεις. Δεν την έχουν ακροδεξιοί υπουργοί ή κοράκια από τα fund. Δεν την έχουν φονιάδες ειδικοί φρουροί και οικονομικοί δολοφόνοι τραπεζήτες. Την έχει η αγωνιζόμενη νεολαία, ο μαχόμενος λαός. Το λέγαμε το 2008. Το λέμε και σήμερα.
Για όλα τα παιδιά της γενιάς μας που χάσαμε όλα αυτά τα χρόνια από τη βία του κράτους, της αστυνομίας, των φασιστών και της πατριαρχίας. Τον Αλέξη, τον Παύλο Φύσσα, τον Βασίλη Μάγγο, τον Ζακ/Zackie, τον Νίκο Σαμπάνη, τις δολοφονημένες αδερφές μας. Δεν σας ξεχνάμε, δεν τους συγχωρούμε. Συνεχίζουμε….
Καλέσματα
Αθήνα: 18.30, Προπύλαια
Θεσσαλονίκη: 18.00, Καμάρα
