Η Μεταπολίτευση αποτέλεσε μια τομή στην πολιτική ιστορία της χώρας. Δεν είναι τυχαίο ότι έως σήμερα σύσσωμο το αστικό πολιτικό προσωπικό σπεύδει να την καταδικάσει και να τη συκοφαντήσει. Όμως δεν τα έχει καταφέρει και πολύ καλά. Γιατί η Μεταπολίτευση είναι βαθιά εγγεγραμμένη στη συλλογική μνήμη ως μια περίοδος ριζοσπαστικοποίησης, εργατικών και κοινωνικών αγώνων και υλικών κατακτήσεων.
Μετά την πτώση της χούντας ο λαϊκός παράγοντας μπήκε με δυναμικούς όρους στην ταξική αρένα πιάνοντας το νήμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Η αστική αφήγηση συνδέει την έναρξη της Μεταπολίτευσης με την επιστροφή Καραμανλή, όμως η πραγματική αφετηρία της ήταν άλλη. Ήταν η μαζική είσοδος των μαζών στο κοινωνικό προσκήνιο. Οι τεράστιες πορείες, οι μαζικές απεργίες, ο εργοστασιακός συνδικαλισμός, οι εκδηλώσεις αλληλεγγύης, η ριζοσπαστική πολιτικοποίηση, είναι λίγα μόνο από τα κομμάτια που συνθέτουν την εικόνα μια άγριας εισόδου της εργατικής τάξης και της νεολαίας στη δημόσια πολιτική ζωή. Αυτή την εικόνα δεν μπορούσε να τη συγκρατήσει κανένας «εθνάρχης» όσο ισχυρός κι αν ήταν εκλογικά.
Σε αυτό το πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο καλούνταν να τοποθετηθούν και να δράσουν οι πολιτικές δυνάμεις της εποχής. Από τη μία, υπήρχε η «επίσημη» Αριστερά εκπροσωπούμενη κατά κύριο λόγο από το ΚΚΕ και το ΚΚΕ Εσωτερικού, που παρά τα μεγέθη της, είχε αντιφάσεις που προέρχονταν κυρίως από τη διεθνή στροφή των κομμουνιστικών κομμάτων σε πιο κοινοβουλευτικές διαδρομές την ίδια ώρα που πολλά μέλη των κομμάτων αυτών και των νεολαιών τους είχαν διαδραματίσει σοβαρό ρόλο στην αντίσταση στη χούντα. Η γραμμή εκείνης της εποχής κουβαλούσε ακόμη το φορτίο της νομιμοποίησης και τη συμβιβαστική γραμμή της ομαλής μετάβασης προς μια σιδηρόφρακτη αστική δημοκρατία που είχε υιοθετήσει την περίοδο της χούντας. Την ίδια στιγμή ο Ανδρέας Παπανδρέου δημαγωγούσε πάνω στην έλλειψη ριζοσπαστικής πολιτικής εκπροσώπησης επιχειρώντας να κερδίσει τον κόσμο που αναφέρεται στην Αριστερά.
Παράλληλα όμως με την αστική πολιτική αντιπαράθεση και την κοινοβουλευτική διαπάλη, αναπτυσσόταν και ένα άλλο μαζικό ριζοσπαστικό ρεύμα που είχε τις ρίζες του στο μεγάλο καζάνι του Μάη του ’68 και της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, το οποίο επηρρέασε και τη νεολαία του ΚΚΕ-εσ, τον Ρήγα Φεραίο, οξύνοντας τις εσωτερικές αντιφάσεις.
Χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες στελέχωσαν και συμμετείχαν στις οργανώσεις της λεγόμενης Επαναστατικής Αριστεράς. Συμμετείχαν σε διαδηλώσεις, συγκρούονταν με τις δυνάμεις καταστολής, στήριξαν απεργίες, καταλάμβαναν σχολές, εξέδιδαν έντυπα και ασκούσαν αφόρητη πίεση στις ηγεσίες της κοινοβουλευτικής Αριστεράς. Αυτό το ρεύμα της Αριστεράς στην Ελλάδα αποτελεί έναν πολύ σημαντικό σταθμό για την εξέλιξη του κινήματος μέχρι σήμερα. Αυτός είναι και ο λόγος που οι οργανώσεις της στοχοποιούνται από το αστικό πολιτικό σύστημα ως υπαίτιες εκείνης της περιόδου αριστερής ηγεμονίας και ταυτίζονται με τις πιο ριζοσπαστικές εκφράσεις της Μεταπολίτευσης.
Σήμερα, πενήντα χρόνια από τη Μεταπολίτευση, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι η περίοδος της Μεταπολίτευσης, η περίοδος της ανάπτυξης των εργατικών και κοινωνικών αγώνων, του μαζικού ριζοσπαστισμού, μας έχει αφήσει πολύ σημαντικές παρακαταθήκες. Το τρίπτυχο της ενότητας, της μαζικότητας και του ριζοσπαστισμού αποτελεί την ιστορική συνέχεια εκείνης της θυελλώδους περιόδου με τις ανάγκες του σήμερα. Η σημασία της οργανωμένης πολιτικής δράσης, των ριζοσπαστικών πολιτικών αιτημάτων, του συλλογικού αγώνα σε εργατικούς χώρους, σχολές, σχολεία και γειτονιές, κρίνεται στην παρούσα συγκυρία όχι ξεπερασμένη, αλλά επιβεβλημένη. Όσο η κυβέρνηση Μητσοτάκη εντείνει τη νεοφιλελεύθερη επίθεση πατώντας στα πεπραγμένα του Τσίπρα, ο κόσμος των κινημάτων και της Αριστεράς, οφείλει να αξιοποιήσει τα εργαλεία του παρελθόντος για να οργανώσει τις μάχες του μέλλοντος. Και η Μεταπολίτευση σίγουρα αποτελεί ένα ισχυρό πολιτικό οπλοστάσιο σε αυτή την κατεύθυνση.
Ποιός φοβάται την Μεταπολίτευση; Πολιτικά ρεύματα, ριζοσπαστισμός και προοπτικές
Σάββατο 16 Νοεμβρίου, 14:00, Κάτω Πολυτεχνείο
Μιλούν:
- Αντώνης Νταβανέλος, δημοσιογράφος, φοιτητής στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, μέλος της ΟΣΕ
- Θανάσης Σκαμνάκης, δημοσιογράφος, φοιτητής νομικής, κνε-αντι-εφεε
- Τέλης Τύμπας, καθηγητής ιφε/εκπα, μέλος της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος
- Μάνια Σωτηροπούλου, ΥΔ πολιτικής επιστήμης παν. Κρήτης
Διοργάνωση: Αναμέτρηση, ΔΕΑ, Μετάβαση
