Η Αναμέτρηση χαιρετίζει τα εκατομμύρια των ανθρώπων που πλημμύρισαν κάθε σημείο της Ελλάδας και δεκάδες πόλεις του εξωτερικού στην επέτειο των δύο χρόνων από την τραγωδία- έγκλημα των Τεμπών.
Δεν έχουμε ξαναζήσει κάτι παρόμοιο. Τέτοιας μαζικότητας παλλαϊκά συλλαλητήρια συναντιούνται σπάνια στην ιστορία, σε μεγάλες στιγμές κοινωνικών ξεσηκωμών, ενώ η πανελλαδική και παγκόσμια κλίμακα τους συνιστά κάτι το πρωτοφανές. Η 28 Φεβρουαρίου είναι μια μέρα οδύνης, μια μέρα πόνου για τα τόσα θύματα που έφυγαν άδικα στα Τέμπη. Αλλά πλέον είναι και μια μέρα ελπίδας, η μέρα που ανοίγει τον δρόμο για την δικαιοσύνη, την τιμωρία των ενόχων, την ανατροπή.
Η κοινωνία έστρεψε την πλάτη της στην κυβέρνηση και αντιστάθηκε στην εκστρατεία τρομοκράτησης και συκοφάντησης που άδικα προσπαθούσε να συγκρατήσει το ατελείωτο ποτάμι οργής της προηγούμενης περιόδου. Για αυτό ανταποκρίθηκε με πάνδημο τρόπο στο κάλεσμα των οικογενειών των θυμάτων που με αξιοπρέπεια και θάρρος αγωνίζονται εδώ και δύο χρόνια για να αποκαλυφθεί η αλήθεια ενάντια σε ένα ενορχηστρωμένο κρατικό και κυβερνητικό σχέδιο συγκάλυψης. Το εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα, τα σωματεία, οι φοιτητικοί σύλλογοι, οι επαγγελματικοί φορείς, όλες οι μορφές οργάνωσης της κοινωνίας, δεν μπορούσαν να απουσιάζουν, σε μια απεργία με σχεδόν καθολική συμμετοχή.
Όλα είναι σήμερα διαφορετικά. Τα κροκοδείλια δάκρυα, οι απειλές, η αλαζονεία, η δήθεν ακλόνητη κυβερνητική εξουσία, η ανημπόρια του «δεν αλλάζει τίποτα», όλα αυτά είναι στο παρελθόν. Ο δρόμος, η εισβολή του λαού στο προσκήνιο τα σμπαράλιασε. Τώρα έχει ανοίξει μια νέα σελίδα.
Φυσικά τίποτε δεν μπορεί να σταματήσει τώρα. Η κοινωνία απαιτεί. Την αποκάλυψη της αλήθειας, την καταδίκη των ενόχων. Όμως όχι μόνο αυτά. Δεν θα αρκεστεί σε μια επιφανειακή απόδοση ευθυνών, σε συζητήσεις στη Βουλή για τα μάτια του κόσμου. Ήδη τα συστημικά μέσα, που μέχρι χθες κατηγορούσαν τους συγγενείς και παρουσίαζαν την απεργία σαν σκοτεινό σχέδιο εκτροπής, φορώντας το νέο προσωπείο τους επιχειρούν να διαστρεβλώσουν τη διάθεση των αγωνιζόμενων ζητώντας μικροαλλαγές με στόχο να μείνουν τα πράγματα ίδια.
Ας μη μιλάνε εξ ονόματος της μαχόμενης κοινωνίας. Αυτό το τεράστιο πολυσυλλεκτικό πλήθος επέλεξε συνειδητά να έρθει σε σύγκρουση με την κυβέρνηση. Η κυβέρνηση αυτή πλέον έχει ήδη πέσει, στη συνείδηση της ίδιας της κοινωνίας. Επιλέγει επίσης να παλέψει και για το μέλλον, για να μην έχουμε ποτέ ξανά εγκλήματα σαν τα Τέμπη, για να μη ζούμε από τύχη, για να έχουμε εμείς και οι μελλοντικές γενιές οξυγόνο. Για να δικαιωθούν αυτά τα αιτήματα χρειάζεται να ανατραπούν οι πολιτικές που γέννησαν αυτό το έγκλημα. Η διάλυση των δημόσιων υποδομών, η αποψίλωση των υπηρεσιών, οι ιδιωτικοποιήσεις, η μόνιμη λιτότητα. Η δικαίωση των θυμάτων περνάει μέσα από τον αγώνα για δημόσιες, δωρεάν και ασφαλείς μετακινήσεις, για κοινωνικό κράτος και υπεράσπιση των κοινών αγαθών. Περνάει μέσα από την ανατροπή αυτής της Κυβέρνησης που μας αντιμετωπίζει ως αναλώσιμες στο βωμό του κέρδους και της ανάπτυξης.
Σε αυτό τον δρόμο θα συνεχίσουμε. Πρέπει να συνεχίσουμε χωρίς να έχουμε καιρό για χάσιμο.
Με εμπιστοσύνη στον αγωνιζόμενο λαό που ανοίγει δρόμους για το αύριο, να συνεχίσουμε με αποφασιστικότητα και ενότητα.
Στεκόμαστε με θαυμασμό δίπλα στο τεράστιο μαχόμενο πλήθος ανθρώπων που διαδήλωσε εχθές σε όλη την Ελλάδα, ενώ στην Αθήνα στάθηκε με ηρωισμό και αλληλεγγύη απέναντι στο σχέδιο καταστολής και διάλυσης της συγκέντρωσης μέχρι το βράδυ.
Η αριστερά και οι δυνάμεις του μαζικού κινήματος πρέπει να διδαχθούν από τη λαϊκή επιμονή και αποφασιστικότητα αυτών των ημερών. Η λαϊκή διαθεσιμότητα να μεταφραστεί σε διαρκή πάλη μέσα στις πόλεις μας, στους εργασιακούς χώρους, μέσα στα σωματεία και τις συλλογικότητες πάλης. Με μαχητικότητα και ενότητα στη δράση, πρέπει να βρεθεί δρόμος ώστε ο αγώνας να συνεχιστεί.
ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ – ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗΣ
ΔΙΚΑΙΟΣΎΝΗ
ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΑΣΦΑΛΕΙΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ
