Το μέλλον δεν θα’ ρθει από μονάχο του

Η τελευταία δεκαετία σημαδεύτηκε από μεγαλειώδεις αγώνες της κοινωνίας , άλλα και βαθιές ματαιώσεις και ήττες. Μέσα σε αυτή την περίοδο, από την μία η ριζοσπαστική Αριστερά κατάφερε σε δύσκολες συνθήκες να βάλει πλάτη σε σημαντικές μάχες και αποτέλεσε καθοριστικό παράγοντα κεντρικοπολιτικών γεγονότων, από την άλλη όμως δεν κατάφερε ποτέ να κάνει το βήμα παραπάνω, σχηματίζοντας ένα “ριζοσπαστικό μπλοκ της ρήξης” με μόνιμα χαρακτηριστικά στην κοινωνία. Αντιθέτως, κυρίως μετά την ήττα του 2015 σημαδεύτηκε με διασπάσεις, ελλείψεις, αναχωρητισμό και δυσπιστία.

Με την εμπειρία αυτών των αγώνων αλλά και των συλλογικών μας αδυναμιών, έχουμε αποφασίσει να ακολουθήσουμε μία ακριβώς αντίστροφη πορεία, μία πορεία που μας ενώνει στην πράξη, σε ένα σχέδιο πραγματικής ανασύνθεσης και ουσιαστικής συσπείρωσης όλων των αγωνιζόμενων τμημάτων της κοινωνίας. Προσπαθούμε να οραματιστούμε την επαναστράτευση και την συλλογικότητα με έναν τρόπο που δεν θα διεκδικεί άλλο ένα μονοπώλιο αλήθειας δίπλα σε όλα τα άλλα, άλλα θα επιδιώκει την υπέρβαση: Μία νέα μαχητική και συγκρουσιακή αριστερά, πραγματικά συμπεριληπτική, που θα ενώνει και θα τολμάει να πειραματίζεται προωθητικά, ώστε να μπορεί να είναι χρήσιμη στην κοινωνία.

Δεν θα μπορούσε να μας κινητοποιεί ισχυρότερη δύναμη από αυτή την ανάγκης. Της ανάγκης να φτιάξουμε έναν κόσμο με πραγματική δημοκρατία, δικαιοσύνη και ελευθερία για όλους και όλες.
Δεν μιλάμε στο όνομα άλλων.
Είμαστε οι πληττόμενες/οι της κρίσης.
Είμαστε αυτοί και αυτές που δεν μπορούμε να βρούμε δουλειά.
Είμαστε αυτοί και αυτές που αναγκαζόμαστε να φύγουμε στο εξωτερικό για να δουλέψουμε.
Είμαστε αυτοί και αυτές που δουλεύουμε 2 δουλειές για να πληρώσουμε το νοίκι.
Είμαστε αυτοί και αυτές που αφήνουμε τον μισό μας μισθό στο ενοίκιο.
Είμαστε αυτοί και αυτές που ζητούν να συνηθίσουμε την εργοδοτική αυθαιρεσία.
Είμαστε αυτοί και αυτές που κάθε φορά που διεκδικούμε το αυτονόητο, ερχόμαστε αντιμέτωποι με την βαρβαρότητα της κρατικής βίας και της θεσμικής καταστολής.
Είμαστε αυτοί και αυτές που πιστεύουμε βαθιά πως η κοινωνική χειραφέτηση προϋποθέτει νικηφόρους αγώνες για την έμφυλη ισότητα, το περιβάλλον και τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα για όλους και όλες.
Είμαστε αυτοί και αυτές που αρνούμαστε να συναινέσουμε στην νέα πραγματικότητα της φτώχειας, της επισφάλειας και της ανεργίας.

Όμως δεν μας αρκεί να τα λέμε σωστά. Πρέπει να είμαστε χρήσιμοι και χρήσιμες. Η Αριστερά ή θα αναλάβει συλλογικά να κουβαλήσει το φορτίο των συλλογικών αγώνων και να δοκιμαστεί, ή θα ηττηθεί μαζί με την ατολμία της και τις εμμονές της στην αναζήτηση της ασφάλειας μίας μοναδικής αλήθειας, χωρίς να κληθεί ποτέ να την εφαρμόσει.

Όσοι και όσες βρεθήκαμε τα τελευταία χρόνια σε κοινούς αγώνες για ελευθερίες, στα σωματεία για την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων, στις δομές αλληλεγγύης, στις σχολές, σε κοινωνικούς χώρους, σε πρωτοβουλίες, σε στέκια γειτονιάς, προερχόμενοι και προερχόμενες από διαφορετικά ρεύματα της αριστεράς, κοινωνικά κινήματα και ιστορικές παρακαταθήκες, στις 7-9 Ιανουαρίου θα κάνουμε το κρίσιμο βήμα και να συγκροτηθούμε σε μία κοινή συλλογικότητα.

Η ίδρυσή μας δεν είναι η κατάληξη αυτής της πορείας. Είναι η εκκίνηση μίας διαδικασίας που θα δώσει πείσμα, αυτοπεποίθηση και ορατότητα στους αγώνες και τις επιθυμίες των από κάτω. Φιλοδοξούμε να αποτελέσουμε τον μαζικό χώρο οργάνωσης και δημοκρατικής έκφρασης όλων εκείνων των αγωνιστών/αγωνιστριών που βλέπουν τους εαυτούς τους στους χαμένους της κρίσης, και τους καλούμε να συνδιαμορφώσουν αυτή την προσπάθεια.

Δεν μας αρκεί να εκφράσουμε την κοινωνική διαμαρτυρία, επιθυμούμε να συμβάλλουμε στην κοινωνική δημιουργικότητα: να εντοπίσουμε και να ενισχύσουμε εκείνες τις ιδέες, τις πράξεις, τις ριζοσπαστικές ανάγκες, οι οποίες μπορούν να συγκροτήσουν ένα πραγματικά αντίπαλο δέος στην βαρβαρότητα του καπιταλισμού.

Να φτιάξουμε, ό,τι λείπει. Με τα υλικά και τις δυνατότητες του σήμερα, να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για ένα αύριο στο οποίο θα μπορούμε να αναπνεύσουμε.

Ελάτε και εσείς σε αυτή τη προσπάθεια.