Για μία ακόμη φορά, το Facebook κατεβάζει ανάρτηση μας για την απεργία πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα. Μας ειδοποίησε ότι “παραβιάζουμε τους κανόνες της κοινότητάς” και ότι θα διαγράψει τη σελίδα μας αν συνεχίσουμε.
- Όταν τα κανάλια και τα υπόλοιπα – βαθιά εξαρτημένα από την αρωγή του κράτους – ΜΜΕ αποσιωπούν το ζήτημα στη καλύτερη, ή στήνουν τηλε-δίκες στη χειρότερη.
- Όταν μέσα από αυτήν τη υπόθεση αναδεικνύεται ένα πλέγμα εξουσίας που καταπατά τους κανόνες που το ίδιο έχει θέσει.
- Όταν κάθε κινητοποίηση φιμώνεται πριν καν μπορέσει να συγκροτηθεί, με προληπτικά χημικά, ξύλο και “ελέγχους”.
- Όταν οι άνθρωποι που κατεβαίνουν στον δρόμο απλά για να δηλώσουν την αντίθεση τους στις κρατικές αυθαιρεσίες, συλλαμβάνονται ανά δεκάδες και βρίσκονται να αντιμετωπίζουν βαριές, στημένες κατηγορίες, ενώ οι πραγματικοί εγκληματίες κυκλοφορούν ελεύθεροι.
- Όταν η ζωή ενός απεργού πείνας αντιμετωπίζεται ως η ολοκλήρωση μιας βεντέτας και κρέμεται από μία κλωστή:
Τότε ποιοι κανόνες παραβιάζονται; Σίγουρα όχι οι “κανόνες της κοινότητας” του facebook!
Παρακολουθούμε με οργή τα ΜΜΕ να αποσιωπούν την ύπαρξη του μεγάλου κύματος συμπαράστασης στον απεργό πείνας και τα δίκαια αιτήματά του και ταυτόχρονα, την μονόπλευρη υπερπροβολή της κυβερνητικής προπαγάνδας, βαφτίζοντας την υπόθεση ως “άλλη μια μάχη ενάντια στην τρομοκρατία”.
Παρακολουθούμε πλέον και την λογοκρισία από το ίδιο το Facebook, το οποίο αφενός φροντίζει να ρίχνει εκείνες τις δημοσιεύσεις οι οποίες προσπαθούν να εκφράσουν αλληλεγγύη σε έναν απεργό πείνας, να δημοσιοποιήσουν τα αιτήματα του και τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης, αφετέρου απειλεί ότι θα ρίξει ολόκληρη την σελίδα μιας πολιτικής οργάνωσης η οποία δεν συμμορφώθηκε με την κυρίαρχη αφήγηση που τόσο μανιασμένα είναι αποφασισμένη η κυβέρνηση να επιβάλλει.
Αν υπήρχε η παραμικρή εντύπωση ότι μπορούν αυτές οι απειλές να φιμώσουν τις φωνές μας, με χαρά ενημερώνουμε ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί!
Οι απόπειρες φίμωσης, είτε αυτές λαμβάνουν την μορφή της φυσικής καταστολής από την αστυνομία στον δρόμο, είτε αυτές συμβαίνουν στην διαδικτυακή σφαίρα, δεν μας φοβίζουν ούτε λίγο, αντίθετα μας γεμίζουν με πίστη ότι φοβούνται τις φωνές μας.
Και οι φωνές μας θα ενωθούν με όλες τις άλλες που διεκδικούν πραγματική δημοκρατία και ελευθερία και θα συνεχίσουν να φωνάζουν για το δίκιο. Τόσο στο δρόμο όσο και από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, θα συνεχίσουμε να φωνάζουμε:
