αναδημοσίευση από την ΕΦ.ΣΥΝ
Τη Δευτέρα, 19 Απριλίου, οργανώσεις και άτομα διαφορετικών γενεών και προελεύσεων -από τον εξωκοινοβουλευτικό χώρο (ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΛΑΕ), τον ΣΥΡΙΖΑ και το ευρύτερο ανταγωνιστικό κίνημα- ξεκινούν τον διάλογο για τη συγκρότηση ενός νέου πολιτικού φορέα. Τι χρειάζεται άλλη μια Αριστερά ή αριστερή ενωτική προσπάθεια, όμως; Εντός και εκτός του κοινοβουλίου, υπάρχουν τόσες συλλογικότητες και κόμματα. Τα σεβόμαστε και δε θα εξαπολύσουμε ενδοαριστερές κατάρες. Ωστόσο, αναγνωρίζουμε -κριτικά και αυτοκριτικά- πως η Αριστερά μοιράζεται ευθύνες για τη σημερινή αδυναμία. Από την εισβολή των κινημάτων στο προσκήνιο, την πλειοψηφική απαίτηση για ριζική πολιτική αλλαγή, τον θρίαμβο του δημοψηφίσματος, φτάσαμε γρήγορα στη συνθηκολόγηση και μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, τη συλλογική κατήφεια, τη μαζική έξοδο από την πολιτική συμμετοχή και στη σημερινή επιθετική κυβέρνηση.
Ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο μεγάλη η απόσταση ανάμεσα στο πλήθος των αριστερών συλλογικοτήτων και στη συλλογική στράτευση. Για αυτό, χωρίς αποτυχημένες βεβαιότητες ούτε μοιρολατρία, αποφασίζουμε να ξεκινήσουμε ξανά, από κοινού. Γιατί πιστεύουμε ότι μπορεί να υπάρξει μια πολιτική πρόταση μαζική αλλά και ριζοσπαστική, μια προοπτική διαφορετική από την ενσωμάτωση των κυβερνητικών σχεδίων και τη στασιμότητα των επαναστατικών φωνών.
Δεν είναι απλά ότι το επιθυμούμε. Η εποχή το επιτάσσει. Δέκα χρόνια αναρωτιόμαστε «πού σταματάει αυτή η άγρια κατηφόρα». Ένας κόσμος κλονίζεται μια δεκαετία από την κρίση, την οικονομική καταρράκωση και την εκδικητική σταυροφορία ενάντια στις κοινωνικές κατακτήσεις. Πλάι στην έκρηξη των ανισοτήτων, έρχεται η κρίση των κρίσεων, η περιβαλλοντική και κλιματική κρίση. Μέσα σε αυτό το τοπίο, ήρθε και ένας παλιός – για τον δυτικό κόσμο – θανάσιμος εχθρός: η πανδημία του κορονοϊού.
Η πανδημία αποκάλυψε βίαια πως ο βασιλιάς παγκόσμιος νεοφιλελευθερισμός είναι γυμνός. Ανύπαρκτες δομές πρόληψης, διαλυμένα συστήματα δημόσιας υγείας, ιδιωτικοποιημένη έρευνα και επιχειρηματικοποιημένη υγεία, άφησαν απροστάτευτη την κοινωνία. Οι χιλιάδες νεκροί συνδυάζονται με ριζική μείωση εισοδημάτων και νέα εκτόξευση της ανεργίας. Στην Ελλάδα, η διάλυση παραγωγικών τομέων και δημόσιων υπηρεσιών και η υπέρμετρη εξάρτηση από τον τουρισμό φέρνουν τη μόνιμη διπλή απειλή, από τον ιό αλλά και τη φτώχεια.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αξιοποιεί τον κορονοϊό ως πρόσχημα για καταπάτηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων, ενώ παράλληλα επιτίθεται στο 8ωρο, φέρνει ιδιωτικοποιήσεις κ.ά. Πίστεψε, όμως, ότι αρκούν οι αγιογραφίες στα δελτία των 8 για να μην αγανακτήσει η κοινωνία. Γελάστηκε. Δεν είναι αληθής μια εικόνα συνεχούς ήττας. Πλάι στις δυστοπίες, ζωντανεύουν νέες ελπίδες. Στους αγώνες για την προστασία της δημόσιας υγείας, στη μάχη για τις δημοκρατικές ελευθερίες, στις δομές αλληλοβοήθειας, στις φοιτητικές μάχες.
Από την ίδια τη ζωή βγαίνουν οι πλευρές ενός άμεσου σχεδίου υπεράσπισης της κοινωνίας με προστασία της δημόσιας υγείας, εγγυημένο εισόδημα, υπεράσπιση εργαζομένων και ανέργων, ανατροπή του αυταρχικού κατήφορου και προάσπιση των κοινών. Η αμφισβήτηση του -φανερά αποτυχημένου- νεοφιλελεύθερου υποδείγματος περνά από ένα πρόγραμμα που συνδέει τους άμεσους αγώνες με τη διεκδίκηση ενός ριζικά διαφορετικού μέλλοντος στη βάση ενός σύγχρονου κομμουνιστικού, οικολογικού και φεμινιστικού οράματος. Φτιάχνεται ξανά ένα πεδίο νέας συζήτησης και προβληματισμού για το «πώς φτάσαμε ώς εδώ» όσο και για το «τι θα γίνει από εδώ και πέρα». Εμείς λέμε, να μην πάμε με «μια από τα ίδια». Μια νέα συντροφικότητα, μια νέα συλλογικότητα είναι άμεση ανάγκη. Δε θα την περιμένουμε άλλο, θα τη φτιάξουμε εμείς, από σήμερα.
Εκδήλωση: «Το μέλλον δεν θα’ ρθει από μονάχο του. Η πρότασή μας για μια νέα αριστερή συλλογικότητα»
Δευτέρα 19/4. 20.00
Στη σελίδα www.facebook.com/alterthess.gr
Διοργάνωση: Αναμέτρηση- Ομάδα Κομμουνιστών/τριων, Συνάντηση για μια αντικαπιταλιστική διεθνιστική Αριστερά
