Ο αγώνας του παλαιστινιακού λαού ενάντια στη γενοκτονία και την κατοχή έχει μπει σε νέα φάση. Η εκεχειρία έγινε δεκτή με ανακούφιση από τους Παλαιστίνιους γιατί σταμάτησε τη μαζική αιματοχυσία. Η αποτυχία της “τελικής λύσης” Νετανιάχου που ήθελε να ξεριζώσει τους παλαιστίνιους από τη Γάζα, αλλά και να προσαρτήσει τη Δυτική Όχθη, θάβοντας για πάντα την προοπτική ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους αποτελεί νίκη του παλαιστινιακού λαού. Ενός λαού που υφίσταται εθνοκάθαρση, καταστροφή και αποκλεισμό από το κράτος-τρομοκράτη του Ισραήλ, με την ανοιχτή στήριξη των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενός λαού που αντιστέκεται από τη Γάζα μέχρι τη Δυτική Όχθη διεκδικώντας το αυτονόητο: γη, ελευθερία, ανεξάρτητο κράτος. Σε αυτή τη νίκη ήταν σημαντική και η συμβολή του τεράστιου διεθνούς κινήματος αλληλεγγύης που άσκησε πίεση να σταματήσει η δυτική υποστήριξη στο Ισραήλ και παρήγαγε διεθνή απομόνωση· πίεση δημιουργήθηκε και εσωτερικά από τμήματα της κοινωνίας του Ισραήλ για το σταμάτημα της πολεμικής επιχείρησης ώστε να επιστρέψουν οι όμηροι.
Καμία ειρήνη όμως δεν μπορεί να διαρκέσει, αν δεν είναι δίκαιη. Και, στην πραγματικότητα, το λεγόμενο “ειρηνευτικό σχέδιο” Τραμπ δεν είναι σχέδιο ειρήνης αλλά σχέδιο επιβολής. Δεν προβλέπει την ίδρυση παλαιστινιακού κράτους, αλλά τη δημιουργία ενός προτεκτοράτου υπό ξένη επιτροπεία, με την «σταδιακή» αποχώρηση του Ισραήλ και απαιτεί τον αφοπλισμό των παλαιστινιακών οργανώσεων χωρίς να εγγυάται την αυτοδιάθεση του παλαιστινιακού λαού. Πρόκειται για μια πρόταση που νομιμοποιεί το καθεστώς απαρτχάιντ, καταργεί στην πράξη προηγούμενες αποφάσεις του ΟΗΕ και εξασφαλίζει μεσοπρόθεσμα την κυριαρχία του Ισραήλ στην περιοχή. Ήδη, από τις πρώτες μέρες, το Ισραήλ παραβιάζει την εκεχειρία συνεχίζοντας τις δολοφονίες.
Καμία ειρήνη δεν μπορεί να οικοδομηθεί πάνω στη βία, την κατοχή και την αδικία. Ο μόνος δρόμος για την ειρήνη είναι η δικαιοσύνη και η αυτοδιάθεση του παλαιστινιακού λαού.
Η συνενοχή του ελληνικού κράτους
Η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχει μετατραπεί σε στρατηγικό σύμμαχο του Ισραήλ. Από τις κοινές στρατιωτικές ασκήσεις και τις συνεργασίες με την πολεμική βιομηχανία Elbit, τα εξοπλιστικά προγράμματα και τη βάση στην Καλαμάτα, ως τη διάθεση της Σούδας στην υποστήριξη των βομβαρδισμών άλλων κρατών, η ελληνική κυβέρνηση –όπως και οι προηγούμενες– είναι συνένοχη στα εγκλήματα κατά του παλαιστινιακού λαού. Η συνενοχή βαφτίζεται «εθνικό συμφέρον» με πρόσχημα την «τουρκική απειλή». Στο ίδιο κλίμα, και με βάση τις ΝΑΤΟϊκές δεσμεύσεις και την πολιτική της ΕΕ για την πολεμική βιομηχανία (προγράμματα ReArm και SAFE), ξοδεύονται δισεκατομμύρια για φρεγάτες, drones και πολεμικά αεροπλάνα, ενώ ο λαός πνίγεται στην ακρίβεια και τη φτώχεια. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, που σήμερα μιλά για «ετοιμότητα» απέναντι σε μια πιθανή επίθεση της Ρωσίας και καλεί τα κράτη-μέλη να «εξοπλιστούν», είναι η ίδια που εξοπλίζει το Ισραήλ και καλύπτει τα εγκλήματά του, με ελάχιστες εξαιρέσεις χωρών.
Ο πόλεμος, η καταστολή και η λιτότητα πάνε μαζί: τα ίδια συμφέροντα που κερδοσκοπούν στη Γάζα, καταστρέφουν και τη ζωή των εργαζομένων στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει «ουδέτερη» ή «ανθρωπιστική» στάση μέσα στην ιμπεριαλιστική μηχανή που στηρίζει τη γενοκτονία.
Αλληλεγγύη και αγώνας από τους λαούς
Απέναντι σε αυτήν τη βαρβαρότητα, η αντίσταση του παλαιστινιακού λαού εμπνέει εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Το διεθνές κίνημα αλληλεγγύης, με γιγάντιες διαδηλώσεις, απεργίες και καραβιές ανθρωπιστικής βοήθειας για το σπάσιμο του αποκλεισμού, θυμίζει ότι ο λαός μπορεί να γίνει δύναμη ανατροπής. Από την Ιταλία ως την Ισπανία, τα λιμάνια μπλοκάρουν την αποστολή όπλων προς το Ισραήλ. Από τις σχολές μέχρι τους δρόμους της Αθήνας, νέα γενιά αγωνιστών/στριών βγαίνει μπροστά φωνάζοντας:
«Τέμπη – Πύλος – Παλαιστίνη, δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη!»
Ο κοινός αγώνας των λαών ενάντια στην εκμετάλλευση, τον ρατσισμό και τον πόλεμο είναι ο μόνος δρόμος για να σπάσει η αλυσίδα της καταπίεσης. Αυτός ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί για να επιβάλει την κατάργηση του καθεστώτος απαρτχάιντ και κατοχής και την επιστροφή των προσφύγων, αλλά και γιατί είναι ασπίδα για την Παλαιστίνη απέναντι στην ισραηλινή επιθετικότητα.
Αγωνιζόμαστε και απαιτούμε:
- Να ανοίξουν όλοι οι δίαυλοι ανθρωπιστικής βοήθειας προς τη Γάζα.
- Να απελευθερωθούν όλες/οι οι Παλαιστίνιοι πολιτικοί κρατούμενοι
- Να διακοπεί κάθε στρατιωτική, οικονομική και διπλωματική συνεργασία της Ελλάδας και της ΕΕ με το Ισραήλ.
- Να αναγνωριστεί άμεσα το ανεξάρτητο κράτος της Παλαιστίνης από την Ελλάδα.
- Να επιβληθούν κυρώσεις στο κράτος του Ισραήλ και να ελέγχονται οι εγκληματίες του IDF που εισέρχονται στην Ελλάδα.
Συμμετέχουμε και καλούμε σε:
- Καμπάνιες εντοπισμού, καταγγελίας και αποτροπής ισραηλινών επιχειρήσεων και επενδύσεων στη χώρα.
- Μποϊκοτάζ σε προϊόντα, πολιτιστικές, αθλητικές και επιστημονικές συνεργασίες με το Ισραήλ.
- Πολύμορφες δράσεις αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό, σε κάθε πόλη και γειτονιά.
- Αντιπολεμικό αγώνα ενάντια στις εξοπλιστικές δαπάνες και την εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.
Η λευτεριά της Παλαιστίνης δεν είναι «ξένη υπόθεση».
Είναι υπόθεση των λαών, των εργαζομένων, των νέων, όσων παλεύουν για ζωή με αξιοπρέπεια.
