Το ελληνικό Μetoo μπορεί να αποτελεί τομή για τον δημόσιο διάλογο, αλλά η δικαιοσύνη συνεχίζει να μεροληπτεί. Ο αγώνας του κινήματος αυτού έχει χαρακτηριστικά συνέχειας: πέραν του γεγονότος ότι στοχεύει σε μια κοινωνία που «μαθαίνει» να ακούει και να έρχονται στην επιφάνεια υποθέσεις που δεν αφορούν μόνο την μεγάλη εικόνα αλλά και την καθημερινή ζωή, μάχεται και για την επερχόμενη δικαιοσύνη και λύτρωση των θυμάτων της πατριαρχίας μέχρι το τέλος. Ξεκινώντας από τον χώρο του αθλητισμού, περνώντας στον καλλιτεχνικό χώρο με τις κομβικές δηλώσεις πολλών καλλιτεχνών, φτάνουμε στην υπόθεση του Δημήτρη Λιγνάδη τον Φεβρουάριο του 2021. Ξεπερνώντας πλέον και τον έναν χρόνο από το άνοιγμα της υπόθεσης και ύστερα από δύο αναβολές από την πλευρά του κατηγορούμενου, ξεκίνησαν οι δίκες του Δ. Λιγνάδη που κατηγορείται για βιασμούς ανηλίκων και ενηλίκων κατ΄εξακολούθηση.
Στην τελευταία δικάσιμο ο Ν.Σ., ένα από τα πρώτα θύματα που κατήγγειλε τον σκηνοθέτη, κλήθηκε να καταθέσει στο δικαστήριο σε μια διαδικασία συναισθηματικά επίπονη για το ίδιο το θύμα. Ο συνήγορος του Δ. Λιγνάδη, ο Κούγιας στο διάλειμμα γελούσε επιδεικτικά μπροστά στον Ν.Σ., ενώ δεν έλειψαν οι σεξιστικές και ομοφοβικές λεκτικές επιθέσεις προς το μέρος του καταγγέλλοντα. Ο εν λόγω δικηγόρος έχει εκφράσει πλείστες φορές το μένος του με ομο/τρανσφοβικούς και ρατσιστικούς όρους, υπηρετώντας την κυρίαρχη πρακτική του ηθικού πανικού, προσπαθώντας να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη.
Αυτό το σκηνικό συμπληρώνεται με την έδρα του δικαστηρίου να επιδεικνύει ανοχή σε αυτές τις συμπεριφορές, μη προστατεύοντας τους μάρτυρες, αλλά αντίθετα να τους αφήνει έρμαια χειριστικών συνηγόρων, που τους εκφοβίζουν. Κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, όλο αυτό το διάστημα, επιχείρησαν να συγκαλύψουν την υπόθεση ενός ανθρώπου που βρισκόταν συνεχώς σε μια θέση εξουσίας και σαφώς η ευθύνη είναι και πολιτική: εκτός του γεγονότος ότι τον διόρισαν σε μια κορυφαία θέση και όλα τα έργα χρηματοδοτούνταν μέχρι πρότινος από το κράτος, απροκάλυπτα ακόμη και τώρα το σύστημα συνεχίζει να τον συγκαλύπτει.
Στην υπόθεση Λιγνάδη, τα άτομα που πήραν το θάρρος να μιλήσουν (και ήταν πολλές φορές στο περιθώριο της κοινωνίας των διακρίσεων και των τάξεων), δεν υπερασπίζονται πάρα μόνο την δικαιοσύνη τους, κάτι που στερήθηκαν από το χώρο του δικαστηρίου η Ελένη Τοπαλούδη, η Zackie-oh και πολλά άλλα θύματα της θεσμικής και κοινωνικής πατριαρχίας που δολοφονεί.
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους καταγγέλλοντες και τις καταγγέλλουσες, που ονειρεύονται να μην ξανασυμβεί ποτέ ξανά αυτό σε άλλο υποκείμενο, πόσο μάλλον σε ένα παιδί, στεκόμενες απέναντι στην πατριαρχία και στο κυρίαρχο!
Συγκεντρωνόμαστε όλες, όλοι και όλα αύριο Παρασκευή 3/6 στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο (Δεγλερή 4) στις 9:00 για να στηρίξουμε έμπρακτα τα θύματα σε αυτόν τον αγώνα.
Ομάδα Φύλου & ΛΟΑΤΚΙ της Αναμέτρησης
