Το πρωί της Παρασκευής 22 Μαρτίου, έφυγε απροσδόκητα από τη ζωή ο Φώτης Παπασπυρίδης, στα 45 μόλις του χρόνια. Η είδηση του θανάτου του μας συγκλόνισε και μας γέμισε θλίψη. Όσοι και όσες τον γνωρίσαμε και συμπορευτήκαμε μαζί του για χρόνια στο ΝΑΡ και τη νΚΑ, στην ΕΑΑΚ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στα δημοτικά και συνδικαλιστικά σχήματα, τον αγαπήσαμε για την πολιτική του οξυδέρκεια και αποφασιστικότητα, τη βαθιά συντροφικότητα και κυρίως για την γλυκύτητα και ομορφιά του χαρακτήρα του.
Ενεργός στην πολιτική διαπάλη και την αντικαπιταλιστική αριστερά από μαθητής, ο Φώτης είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στο φοιτητικό κίνημα. Βρέθηκε στην πρώτη γραμμή των κινημάτων της νεολαίας. Στα οδοφράγματα ενάντια στον νόμο Αρσένη και στον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, στις φοιτητικές καταλήψεις, στις κινηματικές εκρήξεις. Είχε καθοριστικό ρόλο στην ανασυγκρότηση της σπουδάζουσας της ν.Κ.Α μετά την δολοφονική επίθεση στον Δημήτρη Κουσουρή από τους φασίστες της Χρυσής Αυγής. Δραστηριοποιήθηκε στο σύλλογο των Μηχανολόγων Μηχανικών και στην ΕΑΑΚ όπου υπήρξε πάντα συντροφικός και ενωτικός, πρωτοστάτησε σε αγώνες των υποψηφίων διδακτόρων του ΕΜΠ, συμμετείχε στις εργατικές μάχες των εργαζόμενων μηχανικών.
Ήταν ιδρυτικό μέλος της δημοτικής κίνησης «Μια Πόλη Ανάποδα» στην αγαπημένη του Νέα Σμύρνη, φίλαθλος του Πανιωνίου, μέλος της Εργατικής Λέσχης Νέας Σμύρνης. Ο Φώτης υπήρξε κεντρικό πολιτικό στέλεχος της νΚΑ και του ΝΑΡ και ήταν πάντα μια πολύτιμη παρουσία στις πολιτικές και κινηματικές συλλογικότητες για τη δράση και τον χαρακτήρα του. Ήταν όμως και ένας άνθρωπος με πηγαίο χιούμορ, με ζωντάνια και καλοσύνη, που το χαμόγελο του έκανε πιο φωτεινό τον κόσμο.
Εκφράζουμε τα βαθιά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του ανθρώπους, στην μικρή του κόρη Νόρα, τη σύντροφό του Δήμητρα, και τον αδερφό του Αλέκο. Στεκόμαστε δίπλα στους συντρόφους και τις συντρόφισσες του στο ΝΑΡ, την Πόλη Ανάποδα και τους τόσους πολλούς και πολλές που αισθάνονται σήμερα να φεύγει πρόωρα ένας κομμουνιστής, ένας αγωνιστής, αλλά κυρίως ένας δικός τους άνθρωπος.
