Από την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και την εξέγερση που ακολούθησε, από τις παράξενες-θαυμάσιες μέρες του Δεκέμβρη του 2008 έχουν περάσει 16 χρόνια. Οι μέρες αυτές έδειξαν ότι στο σήμερα υπάρχει η ανατρεπτική δυνατότητα, ότι οι εξεγερμένοι μπορούν να ενωθούν και να ανακαταλάβουν τον δημόσιο χώρο, τα κτήρια, τους δρόμους, δημιουργώντας δικές τους δομές. Ν’ αμφισβητήσουν την παντοδυναμία της κυβέρνησης και της αστυνομίας που υποχωρούσαν άτακτα μπροστά στην μαζική λαϊκή αντιβία.
Κάθε φορά που πλησιάζει η 6η Δεκέμβρη, επιστρέφει η υπόσχεση πως αν τελειώσουμε με την πειθαρχία, οι ζωές μας θα γίνουν μαγικές.
Δεν ξεχνάμε τον Αλέξη. Γιατί αυτή η σφαίρα δεν έπεσε τυχαία. Η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου συμπύκνωσε την επίθεση του κράτους ενάντια στη νεολαία. Μια νεολαία που έπρεπε να τρομοκρατηθεί, να μπει στο περιθώριο, να προετοιμαστεί για μια ζωή υποταγής στο βωμό της διαρκώς επερχόμενης κρίσης. Το σύστημα που όπλισε το χέρι του Κορκονέα και 5 χρόνια αργότερα το χέρι του Ρουπακιά δείχνει ακόμα τα δόντια του. Από τις 30/10 και την έκρηξη στο διαμέρισμα των Αμπελοκήπων. που οδήγησε στο τραγικό θάνατο του ΚΞ και το σοβαρό τραυματισμό της ΜΜ, έχει ξεκινήσει ένα λυσσαλέο κυνήγι των αρχών με στόχο ανθρώπους που δραστηριοποιούνται στον αναρχικό χώρο.
Η κυβέρνηση αξιοποιεί στο έπακρο αυτό το κυνήγι μαγισσών για να αλλάξει την ατζέντα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνική πλειοψηφία.Επιστρατεύει παλιά της εργαλεία όπως η «μάχη κατά της τρομοκρατίας» για να συσπειρώσει το ακροδεξιό κοινό της. Κατασκευασμένα κατηγορητήρια και «ένοχοι», πάγια τακτική της Αντιτρομοκρατικης, τα έωλα ευρήματα που οδηγούν αθώους στο εδώλιο τμήμα της οποίας και η σύλληψη του Νίκου Ρωμανού με μόνο παράπτωμα την πολιτική του στράτευση, η ταλαιπωρία των οικογενειών, οι παράνομες παρακολουθήσεις των αρχών σε συγγενείς και φίλους των εμπλεκομένων, η ανυπόστατη διόγκωση των κατηγοριών, είναι μια σοβαρή καταστρατήγηση των πολιτικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων που αφορά όλες τις πολιτικές δυνάμεις και συλλογικότητες που μάχονται για τα λαϊκά συμφέροντα.
Δεν ξεχνάμε τον Ζακ Κωστόπουλο που δολοφονήθηκε από τους «νοικοκυραίους» και τους μπάτσους. Δεν ξεχνάμε τον Νίκο Σαμπάνη που εκτελέστηκε για ένα κλεμμένο αυτοκίνητο στο Πέραμα. Δεν ξεχνάμε τον Παύλο Φύσσα και τον Σαχζάτ Λουκμάν που δολοφονήθηκαν από τους φασίστες. Δεν ξεχνάμε τον Βασίλη Μάγγο που ξυλοκοπήθηκε βάναυσα από τις δυνάμεις καταστολής και οδηγήθηκε στο θάνατο. Δεν ξεχνάμε τους χιλιάδες νεκρούς της τάξης μας που πέθαναν «χρεωμένοι» από την κυβέρνηση που διέλυσε το σύστημα Υγείας, τους δεκάδες που δολοφονούνται από το κεφάλαιο στους χώρους δουλειάς, τους χιλιάδες μετανάστες που πνίγονται στα σύνορα της Ευρώπης- φρούριο.
Δεν ξεχνάμε τη προσπάθεια της κυβέρνησης να οχυρωθεί πολιτικά και κοινωνικά απέναντι στους αγώνες μέσα από την αύξηση της καταστολής και τη συγκρότηση ενός ευρύτερου νομικού και κατασταλτικού οπλοστασίου – μέσα από το νόμο περιστολής των διαδηλώσεων ή τη επιλογή δημιουργίας πανεπιστημιακής αστυνομίας.
Την Παρασκευή 6η Δεκεμβρίου να δώσουμε την απάντηση μας στο δρόμο. Να αγωνιστούμε, να ενωθούμε, να προετοιμαστούμε για τις εξεγέρσεις που έρχονται.
Όλοι/ες στη διαδήλωση: 18.00, Προπύλαια!
Γιατί ακόμα δεν είπαμε την τελευταία λέξη: ΚΙ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ
Αλληλεγγύη στον Νίκο Ρωμανό – Λευτεριά στους προφυλακισθείσες και προφυλακισθέντες για την υπόθεση των Αμπελοκήπων.
