Η Πρωτομαγιά δεν είναι αργία, είναι απεργία. Και είναι απεργία γιατί είναι η μέρα που συμβολίζει διαχρονικά τους αγώνες των εργατριών-ών και των εργαζομένων για καλύτερες συνθήκες δουλειάς ενάντια στην εκμετάλλευση. 137 χρόνια πριν, η εξέγερση των εργατών στο Σικάγο για την κατοχύρωση του 8ωρου γεμίζει ελπίδα και αποφασιστικότητα όλους τους εργατικούς αγώνες. Στη φετινή όμως 1η Μαίου κράτος και κεφάλαιο έχουν αποφασίσει να γυρίσουν πίσω τα ρολόγια πριν από την εργατική εξέγερση του Σικάγο. Με το ν. Χατζηδάκη απελευθερώθηκε το 8ωρο και προβλέφθηκε ότι οι εργαζόμενοι θα πληρώνονται με ρεπό τις υπερωρίες τους. Αντίστοιχα, θεσμοθετήθηκε το φακέλωμα συνδικαλιστριών-ών με την υποχρεωτική καταγραφή των μελών διοίκησης των σωματείων στο ΓΕΜΗΣΟΕ, ενώ η απεργία, το μεγαλύτερο και ισχυρότερο όπλο στα χέρια των εργαζομένων περιεστάλη με την πρόβλεψη ότι απόφαση για απεργία θα πρέπει να λαμβάνεται πλέον ηλεκτρονικά. Ο νόμος Χατζηδάκη και η στρατηγικού χαρακτήρα για το κεφάλαιο περιστολή των εργασιακών δικαιωμάτων δημιουργούν μια αγορά εργασίας – ζούγκλα για τις εργαζόμενες και θεσμοθετούν τις ελαστικές μορφές εργασίας και την εργασιακή ανασφάλεια, προωθώντας στις πλάτες των εργαζόμενων την κερδοφορία των επιχειρήσεων και του κεφαλαίου και την εμπέδωση ιδεολογικά ενός αρνητικού συσχετισμού δύναμης για τον κόσμο της εργασίας. Η κατάσταση για τα εργαζόμενα σήμερα γίνεται ακόμη πιο ασφυκτική λόγω της ακρίβειας. Ο κατώτατος μισθός παρά την αναιμική αύξηση που έλαβε συνεχίζει να είναι παντελώς ανεπαρκής για να “βγάλει το μήνα” μία εργαζόμενη σήμερα. Για αυτό για μας είναι κομβικό για το εργατικό κίνημα σήμερα να διεκδικήσει αυξήσεις στους μισθούς πάνω από τον πληθωρισμό, μείωση του χρόνου δουλειάς σε 5ήμερο 6ωρο, συνολική κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη και να παλέψει για την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων παντού για να υπάρξει πίστη ξανά στη συλλογική διεκδίκηση και νίκη.
Την 1η Μαίου 2023 συμπληρώνονται μόλις δύο μήνες από το έγκλημα στα Τέμπη. Μέσα από αυτό το έγκλημα έγινε σαφές ότι η πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, αλλά και συνολικότερα οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές σκοτώνουν. Η διάσπαση του ΟΣΕ, η ιδιωτικοποίηση τμημάτων του με την πώληση στο ιδιωτικό κεφάλαιο, η υποστελέχωση και η έλλεψη συντήρησης του δικτύου και η μη θέση σε εφαρμογή των ηλεκτρονικών συστημάτων τηλεδιοίκησης, μαζί με την προκλητική αδιαφορία για τις προειδοποιήσεις των σωματείων οδήγησαν στο πολύνεκρο δυστύχημα που ανέδειξε με το χειρότερο τρόπο ότι όταν τα δημόσια αγαθά γίνονται εμπόρευμα, τα κέρδη μπαίνουν πάνω από τις ζωές μας. Πρέπει εδώ και τώρα να διεκδικήσουμε ενιαίο δημόσιο ΟΣΕ με κρατικοποίηση χωρίς αποζημίωση για τους ιδιώτες, με χρηματοδότηση για τη συντήρηση του δικτύου. Την ίδια στιγμή, από την περίοδο της πανδημίας και μετά, με αποκορύφωμα το έγκλημα στα Τέμπη, η κουβέντα για την ασφάλεια των εργαζομένων είναι πιο ενεργή παρά ποτέ. Πρέπει εδώ και τώρα να παρθούν μέτρα ασφαλείας στους χώρους δουλειάς, να δημιουργηθούν παντού επιτροπές υγιεινής κι ασφάλειας με συμμετοχή των εργαζομένων.
Σε αυτό ξέρουμε πολύ καλά ότι οι εργαζόμενες έχουμε η μία την άλλη μέσα από τα πρωτοβάθμια σωματέια μας, κέντρα για μας αλληλεγγύης και αγώνα. Η ΓΣΕΕ με τη φιλεργοδοτική της στάση σίγησε ηχηρά απέναντι στην αγωνία και στην οργή του κόσμου για να να μη ξανασυμβεί το έγκλημα των Τεμπών το προηγούμενο διάστημα, προκηρύσσοντας μία μόνο απεργία αφού ήδη είχε προηγηθεί η μαζική και δυναμική απεργία της 8 Μάρτη. Δυναμώνουμε λοιπόν σε αυτή την απεργία τη φωνή μας μέσα από τις συλλογικές δομές οργάνωσης του εργατικού κινήματος με έμφαση στα σωματεία μας, τα κύτταρα αγώνα και των συλλογικών μας αποφάσεων, ενάντια στον εργοδοτικό συνδικαλισμό, για ένα εργατικό κίνημα συμμετοχικό, ριζοσπαστικό που να επιδιώκει να εκπροσωπεί ουσιαστικά τα εργατικά συμφέροντα και να αλλάξει τους συσχετισμούς στο εργατικό κίνημα.
Τη φετινή πρωτομαγιά παλεύουμε για να μετρήσουν οι ζωές μας. Ενάντια στην ακρίβεια που τσακίζει τα εργαζόμενα, ενάντια στη νεοφιλελεύθερη πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, του “πάμε κι όπου βγει” αρκεί να κερδίζει το κεφάλαιο, ενάντια στις ελαστικές σχέσεις εργασίας, την επισφάλεια, την έλλεψη μέτρων ασφαλείας, την ποινικοποίηση των διεκδικήσεων και της απεργίας, την στοχοποίηση του συνδικαλιστικού κινήματος απεργούμε και βγαίνουμε στο δρόμο για να ηττηθεί συνολικά η πολιτική του κεφαλαίου που μας κλέβει τις ζωές.
Όλες-οι-α στην απεργία της Πρωτομαγιάς
11 πμ Προπύλαια Αθήνα
10 πμ συμβολή οδών Φιλίππου με Αγνώστου Στρατιώτη Θεσσαλονίκη
11 πμ Εργατικό Κέντρο Γιάννενα
10 πμ Παλιά ΚΤΕΛ Πρέβεζα
10:30 πμ Εργατικό Κέντρο Ξάνθη
10: 30 πμ Εργατικό Κέντρο Πάτρα
10 πμ Πλατεία Δημοτικής Αγοράς Χανιά
