Στις 30/11 η κυβέρνηση των ΗΠΑ ανακοίνωσε το κλείσιμο του εναέριου χώρου της Βενεζουέλας. Η κίνηση αυτή εντάσσεται σε μια αυξημένη ιμπεριαλιστική επιθετικότητα όλου του τελευταίου διαστήματος, που ντύνεται με ανυπόστατες θεωρίες περί “διακίνησης ναρκωτικών” (!) από την κυβέρνηση Μαδούρο. Για να στηρίξουν τα ψέματα που διαδίδουν, οι ΗΠΑ βομβαρδίζουν ψαρόβαρκες στην Καραϊβική εδώ και βδομάδες, σκοτώνοντας αδιακρίτως, χωρίς όμως να έχουν καταφέρει να βρουν ούτε μισή απόδειξη για όσα υποστηρίζουν.
Το κλείσιμο του εναέριου χώρου αποτελεί κλιμάκωση προς την άμεση ιμπεριαλιστική επέμβαση, στο ευρύτερο πλαίσιο του νέου “δόγματος Τρούμαν” της κυβέρνησης Τραμπ, που επιχειρεί να μετατρέψει ολόκληρη την αμερικανική ήπειρο σε “ζωτικό χώρο” των ΗΠΑ. Αυτή η στρατηγική ξεκινάει από την ευθεία παρέμβαση στις εκλογές της Αργεντινής και της Ονδούρας, και φτάνει ως την απειλή στρατιωτικών επεμβάσεων. Μια πολιτική που την πλήρωσαν με βαρύ τίμημα οι λαοί της Νότιας Αμερικής και τις προηγούμενες δεκαετίες.
Στο περιθώριο των ανταγωνισμών, “διευθετήσεων” και συνεννοήσεων των “μεγάλων δυνάμεων”, ΗΠΑ, Ρωσίας, Κίνας για νέες ζώνες επιρροής, τα λιγοστά αντίβαρα κοινωνικών πειραμάτων ενός άλλου δρόμου, χώρες όπως η Βενεζουέλα ή η Κούβα που αρνούνται να υποταχθούν στις ορέξεις των ΗΠΑ, απειλούνται να σαρωθούν από την ανεμπόδιστη στρατιωτική ισχύ των ΗΠΑ.
Η ιμπεριαλιστική πολιτική τον καιρό του νεοφιλελευθερισμού στηρίζει τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη, δημιούργησε μόνιμη κρίση στην Δυτική Ασία – Αφγανιστάν, Ιράκ, Συρία, Λίβανος-, έχει διαλύσει κρατικές οντότητες στην Αφρική -Λιβύη, Σουδάν- και απειλεί με ρευστοποίηση πολλές άλλες χώρες. Στην Λατινική Αμερική η οικονομική επέμβαση εναλλάσσεται με την ενίσχυση ακροδεξιών δυνάμεων στο εσωτερικό αυτών των κοινωνιών και τώρα με την αρχόμενη στρατιωτική επέμβαση στην Βενεζουέλα.
Είναι σαφές ότι ο δυτικός καπιταλισμός επιχειρεί να ξεπεράσει την κρίση του φτιάχνοντας συμμαχίες με τμήματα των λαϊκών τάξεων στο εσωτερικό των χωρών της δύσης, πάνω στην καταστροφική προοπτική της παραγωγικής ανασυγκρότησης της πολεμικής οικονομίας.
Ο λαός της Βενεζουέλας έχει ήδη εξοπλιστεί και δηλώνει ότι θα αντισταθεί στην επέμβαση των ΗΠΑ, κάνοντάς τον Τραμπ να καταλάβει ότι οποιαδήποτε τέτοια κίνηση δε θα είναι περίπατος. Πέρα από τη διεθνιστική στήριξη της αντίστασης των λαών που υφίστανται την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, αυτό που αναλογεί ως καθήκον στις εργαζόμενες τάξεις και τη νεολαία των χωρών της “συλλογικής Δύσης” και κυρίως όσων εντάσσονται στο ΝΑΤΟ, είναι η αμφισβήτηση του πολέμου, της πολεμικής οικονομίας, και των διευκολύνσεων στις ΗΠΑ.
Την ίδια περίοδο η Ελλάδα βυθίζεται όλο και βαθύτερα στους ΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς: Με την “ενεργειακή” συμφωνία Ελλάδας-Ισραήλ-Κύπρου υπό την κηδεμονία των ΗΠΑ. Ολόκληρες πόλεις, όπως η Αλεξανδρούπολη, αρχίζουν να θυμίζουν ΝΑΤΟϊκά φυλάκια. Η χώρα μας εντάχθηκε στο πρόγραμμα του υπουργείου πολέμου των ΗΠΑ “spp” για τη διασύνδεση με την εθνοφρουρά των ΗΠΑ. Σχεδιάζεται εναλλακτικό λιμάνι στην Ελευσίνα για να παρακάμπτεται η COSCO στον Πειραιά. Χρειάζεται να βάλουμε φρένο σε αυτή τη διαδικασία:
- Να αγωνιστούμε για να σταματήσει η Ελλάδα να αποτελεί κρίκο συνενοχής στα πολεμικά εγκλήματα της “συλλογικής Δύσης”.
- Να σταματήσουμε την κούρσα των πολεμικών εξοπλισμών
- Να αποχωρήσει η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ
