Στηρίζουμε σήμερα τη συναυλία διεθνιστικής αλληλεγγύης με τους Grup Yorum στο Γεωπονικό πανεπιστήμιο.
Τα τελευταία χρόνια στην Τουρκία, ο διώξεις αγωνιστών/τριων, οι φυλάκισή τους και η εξόντωσή τους έχει οξυνθεί. Κρατούμενοι/ες μέσα στις φυλακές διαμαρτύρονται χρησιμοποιώντας το πιο σκληρό όπλο, το ίδιο τους το σώμα, προχωρώντας σε απεργίες πείνας για να αναδείξουν την αυταρχικότητα του τουρκικού καθεστώτος. Οι αγωνίστριες και οι αγωνιστές αυτές/οι, θύματα της κρατικής βίας και των κρατικών δολοφονιών αποτελούν σύμβολο αγώνα για κάθε καταπιεζόμενο, για κάθε άνθρωπο που μάχεται ενάντια στη βαρβαρότητα.
Στις παραπάνω διώξεις φυσικά το ελληνικό κράτος δεν έχει μείνει αμέτοχο, όπως δεν έχει μείνει άλλωστε ποτέ. Το έχουμε δει να συμβαίνει με διώξεις Κούρδων αγωνιστών, το είδαμε να συμβαίνει με τη σύλληψη των 11 Τούρκων αγωνιστών, οι οποίοι/ες βρέθηκαν στη φυλακή, λόγω ενός ελλιπούς και ατεκμηρίωτου κατηγορητηρίου. Το πώς βρέθηκαν κατηγορούμενοι/ες με ελάχιστα και πολύ αμφισβητίσιμα αποδεικτικά στοιχεία, προσπάθησαν να αναδείξουν μέσω των δικηγόρων τους, μέσω του δικού τους αγώνα από τις φυλακές, μέσω ενός κινήματος αλληλεγγύης, με στόχο να αναδειχθούν τα πολιτικά αίτια της φυλάκισης τους. Τρία χρόνια μετά, στο Εφετείο, οι Τούρκοι αγωνιστές/τριες δικαιώθηκαν. Η πτώση ενός επί της αρχής αστήριχτου κατηγορητηρίου σήμανε την αθωότητά τους. Ωστόσο, αυτό δεν είναι αποδεκτό από την ελληνική αστική δικαιοσύνη. Το αποτέλεσμα είναι να ζητείται από την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου η επανεξέταση της υπόθεσής τους και η φυλάκιση αυτών.
Απέναντι στην κρατική βία, απέναντι στη φτώχεια, τον φασισμό και την βαρβαρότητα εμείς υψώνουμε σημαίες διεθνιστικής αλληλεγγύης.
Και σήμερα, εκτός από σημαίες, ενώνουμε τις φωνές μας στη διεθνιστική συναυλία αλληλεγγύης στο Γεωπονικό και φωνάζουμε δυνατά ότι η αλληλεγγύη είναι το όπλο των λαών.
