Από τους αγώνες των γυναικών στην Δομινικανή Δημοκρατία μέχρι το σήμερα, η 25η Νοεμβρίου αποτελεί για εμάς μια ημέρα αγώνα ενάντια στην έμφυλη καταπίεση. Οι μάχες που χρειάζεται να δώσουμε για να επιβιώσουμε και να αποτάξουμε από πάνω μας τις καταπιέσεις που μας επιβάλλει το κεφάλαιο και η πατριαρχία, πρέπει να ξεκινήσουν από τους κοινωνικούς μας χώρους, τους χώρους εργασίας μας, τη σχολή μας και τον δρόμο.
Θηλυκότητες και λοατκια+ καθημερινά ζούμε την βία της πατριαρχίας. Από τις Παλαιστίνιες γυναίκες και λοάτκι άτομα που είναι τα πρώτα θύματα του πολέμου και του pinkwashing, μέχρι την Αργεντινή όπου εξελέγη πρόεδρος που ανοιχτά έχει τοποθετηθεί εναντίον των αμβλώσεων, αλλά και την χώρα μας όπου οι επιζώσες έμφυλης βίας, τράφικινγκ και τα θύματα των γυναικοκτονιών, οι επιθέσεις σε λοάτκια+ άτομα αυξάνονται με γρήγορους ρυθμούς, η κατάσταση μοιάζει τουλάχιστον δυστοπική. Δυστυχώς, όμως, είναι η κανονικότητα την οποία έχουν δημιουργήσει για εμάς.
Το φετινό στίγμα της Διεθνούς Ημέρας ενάντια στην Έμφυλη Βία δε θα μπορούσε να είναι άλλο από τον αγώνα ενάντια στα κυκλώματα τραφικινγκ, που αποκαλύφθηκαν με το χειρότερο τρόπο με αφορμή τις υποθέσεις της 12χρονης από τον Κολωνό, της Ηλιούπολης και του Λιγνάδη.
Στεκόμαστε δίπλα στη 12χρονη, που δίνει τον δικό της αγώνα ενάντια στο κύκλωμα trafficking που απειλεί την ζωή εκείνης και της οικογένειάς της, υποθάλπει τους εγκληματίες και ρίχνει όλη την ευθύνη στην ίδια της τη μητέρα και αγωνιζόμαστε για όλα τα θύματα σωματεμπορίας. To μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης εμπίπτει στο κράτος και την αστυνομία όπου αφήνουν το παρακράτος να δρα ανενόχλητο. Δεν μας κάνει καμία εντύπωση ότι η ΕΛΑΣ για άλλη μια φορά βρίσκεται στο πλευρό (ή ακόμα και ανάμεσα) των κακοποιητών. Από το «φιάσκο» της απελευθέρωσης του επίδοξου βιαστή που συνελήφθη στα Εξάρχεια πριν λίγες μέρες έως τις δολοφονίες Ρομ, αλλά και την συμμετοχή στελεχών της πολλές φορές στα κυκλώματα σωματεμπορίας, γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρο ότι μέσα σε αυτό το σύστημα δεν μπορούμε να είμαστε ασφαλείς, ή έστω ζωντανές.
Δεν είναι, όμως, η δράση της ΕΛΑΣ η μεγαλύτερη επίθεση που βιώνουν τα σωματά μας. Ζούμε σε ένα κράτος στο οποίο οι δομές φροντίδας και προστασίας θυμάτων έμφυλης βίας είναι ανύπαρκτες, η δικαιοσύνη αθωώνει μαστροπούς- βιαστές- δολοφόνους και η κυβέρνηση μόνο επιφανειακά ενδιαφέρεται για ζητήματα ισότητας. Όλες οι παραπάνω ενέργειες και πολιτικές εντάσσονται στο μωσαϊκό της κοινωνίας και του αστικού κράτους που έχει δημιουργήσει η πατριαρχία και ο καπιταλισμός.
Για εμάς, 25η Νοέμβρη είναι κάθε μέρα. Από τη στιγμή που ξυπνάμε και προσπαθούμε να επιβιώσουμε σε έναν κόσμο εχθρικό, η μόνη λύση είναι η διαρκής επαγρύπνηση και ο αγώνας. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το φεμινιστικό κίνημα δεν θα αφήσει καμία επίθεση αναπάντητη και θα βγούμε στην αντεπίθεση. Αντεπίθεση για να σταματήσει το κύκλωμα τράφικινγκ που βιάζει και τραυματίζει ευάλωτες θηλυκότητες, αντεπίθεση για τη διεκδίκηση ενός κράτους πρόνοιας και φροντίδας, για μια κοινωνία χωρίς καταπίεση στη δουλειά και το σπίτι, αντεπίθεση για τις ζωές μας.
Όλες, όλα και όλοι το Σάββατο 25/11 στις 12:30 στην πλατεία Κλαυθμώνος.
