Το υπουργείο παιδείας αγνοεί τις ανάγκες παιδιών κι εκπαιδευτικών για μια ακόμα φορά καθώς επίσης και το τι σημαίνει εκπαίδευση:
° εκπαίδευση χωρίς δια ζώσης παρουσία και αλληλεπίδραση μαθητών μαθητριών και εκπαιδευτικού δεν υφίσταται. Στο μάθημα όχι μόνο η φωνή του/της εκπαιδευτικού και των παιδιών , αλλά και οι κινήσεις το χαμόγελο, η μη λεκτική αλληλεπίδραση, ακόμα και τα πειράματα ή οι εργαστηριακές ασκήσεις, όλα αυτά υπάρχουν μόνο μέσα στην τάξη και με τη δια ζώσης παρουσία δύνανται να συμβούν κι έχουν τεράστια σημασία,
° πλήθος μαθητριών και μαθητών συνεχίζουν να μην έχουν πρόσβαση στα απαραίτητα μέσα (ηλεκτρονικό υπολογιστή, διαδίκτυο) λόγω των αυξημένων οικονομικών δυσκολιών,
°οι εκπαιδευτικοί αναγκάζονται να χρησιμοποιούν δική τους υλικοτεχνική υποδομή, καθώς η πρόσβαση στο σχολείο είναι επικίνδυνη! – Θυμίζουμε πως καμιά/ κανένας εκπαιδευτικός δεν υποχρεούται να παρέχει τηλεκπαίδευση από το σπίτι,
°αρπάζει από τα παιδιά και τους ενήλικες τη χαρά του απροόπτου, την ομορφιά της απόλαυσης του πρωτόγνωρου καιρικού φαινόμενο.
Το υπουργείο θέλει μαθητές και εκπαιδευτικούς υποταγμένους, ούτε μια μέρα χωρίς υποχρεώσεις, χωρίς έλεγχο, χωρίς κατεβασμένο το κεφάλι.
Η παιδική ηλικία χρειάζεται ελευθερία και παιχνίδι, όχι οθόνες και υποταγή.
