Άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων του Γ. Μιχαηλίδη!

Ο Γιάννης Μιχαηλίδης ξεκίνησε απεργία πείνας στις 23/5/2022, διεκδικώντας τα έστω και περιορισμένα δικαιώματα που προβλέπονται από την αστική δημοκρατία για τους κρατούμενους, για να γίνει δεκτό το νέο αίτημά του για την υφ’ όρον απόλυσή του. Το προηγούμενο είχε απορριφθεί παρ’ όλο που είχε εκτίσει την προβλεπόμενη εκ του νόμου ποινή (τα 3/5 της 20ετούς ποινής που του έχει επιβληθεί και τα 2/5 της ποινής για την απόδραση), καθώς κρίθηκε ότι 8,5 χρόνια εγκλεισμού δεν ήταν αρκετά για τον σωφρονισμό του. Φυσικά για κάποιους Χρυσαυγίτες, λίγοι μήνες ήταν αρκετοί, ενώ οι αστυνομικοί που δολοφόνησαν τον Σαμπάνη δεν κρίθηκαν ως απειλή για το κοινωνικό σύνολο, ώστε να τεθούν έστω σε διαθεσιμότητα, παρά κυκλοφορούν ελεύθεροι οπλοφορώντας.

Στην περίπτωση του Μιχαηλίδη αποτυπώνεται με τον πιο βίαιο τρόπο η πολιτική της καταστολής και της μηδενικής ανοχής που εφαρμόζει το κράτος απέναντι σε αγωνίστριες/ες, ειδικά σε περιόδους κρίσης. Άλλωστε και μέσα στην πανδημία φάνηκε η πολιτική αυτή της κυβέρνησης, με την ευθεία επίθεση στα δημοκρατικά και πολιτικά δικαιώματα, από την ωμή καταστολή στον δρόμο μέχρι τα αντιλαϊκά νομοσχέδια που πέρασε.

Ο Μιχαηλίδης είναι κρατούμενος στις ελληνικές φυλακές εδώ και 11 χρόνια. Είχε συλληφθεί με την κατηγορία ότι αποτελεί μέλος της ΣΠΦ, κατηγορία για την οποία αθωώθηκε εις διπλούν και συνελήφθη αργότερα στο Βελβεντό Κοζάνης. Κατά τη σύλληψή τους, υπέστησαν βαρείς ξυλοδαρμούς από την ελληνική αστυνομία. Τότε του απαγγέλθηκε η κατηγορία για απόπειρα ανθρωποκτονίας αστυνομικού, ενώ ο ίδιος στην πραγματικότητα προσπάθησε να διαφύγει με την χρήση περιπολικού οχήματος. Καταδικάστηκε ξανά σε εντεκαετή κάθειρξη για φυσίγγια που βρέθηκαν σε σπίτι συντρόφου του, ο οποίος δήλωσε ότι ήταν δικά του.

Ενώ βρισκόταν στη φυλακή για πέντε χρόνια, ξεκίνησε να παρακολουθεί μαθήματα στο Γεωπονικό. Παρά ταύτα, όπως έχουμε δει να συμβαίνει πολλάκις, η εισαγγελέας αδικαιολόγητα του “έκοψε” τις εκπαιδευτικές άδειες, αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά πως η αστική δικαιοσύνη εφαρμόζει κατά το δοκούν και σύμφωνα με τα δικά της συμφέροντα και σκοπιμότητες τους ίδιους τους νόμους της. Έπειτα από απειλές για την διακοπή και της τακτικής άδειας, ο Μιχαηλίδης δραπέτευσε και ξανασυνελήφθη.

Τη Δευτέρα 20/06/2022 η αίτηση του για υφ’ όρον απόλυση απορρίφθηκε ξανά, με το αιτιολογικό ότι έχει τελέσει βαρύτατα εγκλήματα και ότι υπάρχει πιθανότητα επανάληψής τους. Από ό,τι φαίνεται, για την αστική δικαιοσύνη κάποια φυσίγγια είναι πιο επικίνδυνα από ένστολους αστυνομικούς που ξυλοκοπούν μέχρι θανάτου άτομο που κείται τραυματισμένο ήδη στο πεζοδρόμιο. Πρόκειται για μια πασιφανή περίπτωση προληπτικής κράτησης, ενώ εδώ και 7 μήνες ο Μιχαηλίδης δικαιούται την υφ’ όρον απόλυσή του.

Εδώ και 50 μέρες σχεδόν ο Μιχαηλίδης κάνει απεργία πείνας. Η κατάσταση της υγείας του αυτήν τη στιγμή βρίσκεται σε κρίσιμο και πιθανώς σε μη αναστρέψιμο σημείο. Ο Γιάννης έχει αποφασίσει, όπως αναφέρει σε κείμενο που δημοσίευσε χθες (κείμενο Μιχαηλίδη ), να φτάσει τον αγώνα του μέχρι τέλους.

Η απεργία πείνας, όπως έχουμε δει και στην περίπτωση του Δημάκη, του Κουφοντίνα, του Ρωμανού, των Grup Yorum και σε πολλές άλλες, αποτελεί το πιο ισχυρό εργαλείο που έχουν οι κρατούμενοι/ες για να αποκτήσουν ορατότητα και φωνή μέσα στο καθεστώς αφάνειας που τους/τις έχουν υποβάλει.

Στην υπόθεση του Μιχαηλίδη όπως και τόσες άλλες, αποκαλύπτεται το πραγματικό πρόσωπο της αστικής δικαιοσύνης. Μιας δικαιοσύνης φτιαγμένη από λίγους και λίγους, για τους προνομιούχους αυτής της κοινωνίας, που διαμορφώνεται με τέτοιον τρόπο ώστε να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Κάθε παραχώρηση δικαιωμάτων γίνεται έπειτα από έντονους και διαρκείς αγώνες των καταπιεζόμενων, που οδηγούν την εξουσία και τους αστικούς κρατικούς μηχανισμούς να μην έχουν άλλη επιλογή από το να παραχωρήσουν τα αιτηθέντα δικαιώματα.

Παράλληλα διαφαίνεται έντονα το ιδιότυπο καθεστώς εξαίρεσης που σχηματίζεται για τους κρατούμενους. Ένα καθεστώς αφάνειας, μέσα στο οποίο οι ζωές των κρατούμενων απαξιώνονται. Το είδαμε μέσα στην πανδημία όπου κανένα μέτρο δε λήφθηκε για την προστασία τους, το βλέπουμε καθημερινά με τις άθλιες συνθήκες του εγκλεισμού, με την ανυπαρξία οποιασδήποτε πρόνοιας για κοινωνική επανένταξη με την αντιμετώπισή τους ως ανεπιθύμητους/ες στην κοινωνία. Και όλα αυτά από ένα επονομαζόμενο “κράτος δικαίου”.

Ο Μιχαηλίδης έχει υποβάλει έφεση στην απόφαση του Συμβουλίου και αναμένεται η απόφαση επί αυτής, με την εισαγγελική πρόταση να είναι ξανά απορριπτική. Το Συμβούλιο ορίστηκε για 25 Ιουλίου (τότε θα βρίσκεται στην 65 μέρα απεργίας πείνας).

Στηρίζουμε τον δίκαιο αγώνα του Γ. Μιχαηλίδη για την υφ’ όρον απόλυση τους. Είναι κομμάτι του αγώνα για τη συνολική, έμπρακτη υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών. Ενάντια στην σκλήρυνση της καταστολής και της αστυνομοκρατίας. Ενάντια στο δόγμα «Νόμος και Τάξη» και σε μια στρατηγική «έντασης», όπου όλο και περισσότερο καταφεύγει η κυβέρνηση και όλο το αστικό καθεστώς. Με αυτά τα όπλα προσπαθούν να προλάβουν και να χτυπήσουν τις αντιστάσεις και τους αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας ενάντια στο κύμα ακρίβειας, φτώχειας και αντεργατικών-αντιλαϊκών μέτρων – ενάντια στους εξοπλισμούς, την απειλή του πολέμου και την εμπλοκή της χώρας μας, την τυχοδιωκτική, επικίνδυνη όξυνση του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού. Δεν θα περάσουν! Με αγώνες στον δρόμο, εργαζόμενοι και νέοι θα τους σταματήσουν. Διεκδικούμε την άμεση αποφυλάκιση του Γ. Μιγχαηλίδη, όπως άλλωστε προβλέπεται από τον νόμο: