Δευτέρα 27 Μαρτίου στις 19.00 καλούμε στη κινητοποίηση αλληλεγγύης στον Γαλλικό Λάο στην Γαλλική Πρεσβεία (Βασ. Σοφίας 7).
Τι γίνεται όμως στη Γαλλία; Ακολουθει η πρόσφατη ανακοίνωση του NPA – Nouveau Parti Anticapitaliste, την οποία μεταφράσαμε στα ελληνικά.
Ας κρατήσουμε τους δρόμους και ας ενισχύσουμε τις απεργίες, ας πάμε για τη νίκη!
Μετά από μια εβδομάδα αυθόρμητων συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων κάθε βράδυ, η κινητοποίηση της Πέμπτης 23 Μαρτίου ήταν μια από τις μεγαλύτερες ημέρες του κινήματος κατά της μεταρρύθμισης στις συντάξεις. Μια από τις πιο ηλεκτρικές επίσης: η εισβολή των νέων στις πορείες που τραγουδούσαν για τη γενική απεργία, τα κέντρα κινητοποίησης που ενώνονται και αλληλοενισχύονται… Η οργή ξέσπασε στους δρόμους ενάντια σε μια μισητή μεταρρύθμιση, αλλά και ενάντια σε μια κυβέρνηση στην υπηρεσία των υπερπλουσίων, ενάντια στην πολιτική της που είναι ίδια με όλες τις προηγούμενες, ενάντια στην εξουσία μιας ολόκληρης τάξης εκμεταλλευτών. Μια συλλογική οργή που αιφνιδίασε λίγο τον εαυτό της, σαν όλα να άρχιζαν τώρα, επιτέλους. Ένας συλλογικός θυμός που είναι πλέον μια δύναμη: ναι, μπορούμε να τους νικήσουμε! Ναι, όλα μπορούν να αλλάξουν!
Πανικός στα παλάτια
Αυτό που φουσκώνει τις καρδιές μας εκτροχιάζει τις δικές τους. Ο Μακρόν είχε μιλήσει την προηγούμενη μέρα στην τηλεόραση, επιμένοντας στους “δημοκρατικούς πυλώνες”, την αστυνομία και τον στρατό. Προστρέχει κατευθείαν στις “μπότες” του; Περισσότερο μοιάζει με γρυλίσματα φόβου. Ένας φόβος που περνάει και πάνω από το λαιμό του βασιλιά Καρόλου, του οποίου η επίσκεψη στη Γαλλία ακυρώθηκε λόγω των διαδηλώσεων. Τα συμπόσια κάτω από τον χρυσό των Βερσαλλιών θα πρέπει να περιμένουν! Μετά την αναγκαστική ψήφιση του 49.3, η κυβέρνηση έχει μείνει με τελευταία λύση της αστυνομικής βίας, μια παραδοχή πολιτικής αδυναμίας από μια κυβέρνηση που απομονώνεται όλο και περισσότερο. Προσβολές, αγγίγματα κατά τη διάρκεια ερευνών, ξυλοδαρμοί, ακρωτηριασμοί, συλλήψεις αριστερών ακτιβιστών, ακόμη και δημοσιογράφων… Αυτές οι τεχνικές κρατικής βίας υποτίθεται ότι θα μας αποτρέψουν από το να κινητοποιηθούμε. Αλλά το μόνο που κάνουν είναι να μας κάνουν όλο και πιο πρόθυμους να αντισταθούμε και να εξεγερθούμε. Δεν μας ακούνε; Λοιπόν, αφήστε τους όλους να φύγουν!
Αγωνία σε όλα τα ύψη
Οι μονάρχες και οι πρόεδροι δεν είναι οι μόνοι που αισθάνονται άβολα με την έκρηξη οργής από τους εργάτες και τις εργατικές τάξεις. Όλοι οι ταγμένοι αρχίζουν να πανικοβάλλονται από τη συλλογική μας δύναμη και την πιθανότητα να εκφραστεί έξω από το καθιερωμένο πλαίσιο. Σε μια τηλεοπτική συζήτηση στις 23 Μαρτίου, ο François Ruffin και η Sandrine Rousseau της Nupes κάλεσαν για κοινωνική ειρήνη αντί για εξέγερση, ενώ ο Jordan Bardella του RN επέλεξε το χαρτί της προσεκτικής σιωπής για να μπορέσει να παίξει όλα τα τραπέζια.
Μεταξύ των ηγετών της διασυνδικαλιστικής, ο λόγος συχνά ποικίλλει! Βέβαια, υπό την ώθηση του κινήματος, καλούν σε νέα ημέρα απεργίας την Τρίτη 28 Μαρτίου. Αλλά από την άλλη πλευρά, γι’ αυτούς, αν ο Μακρόν είναι ένοχος για κάτι, αυτό είναι η υποκίνηση της εξέγερσης. Ο Philippe Martinez κατήγγειλε τις “προκλήσεις” του. Ο Laurent Berger ζήτησε “να ηρεμήσει το παιχνίδι πριν φτάσουμε στο δράμα” και “να τεθεί η μεταρρύθμιση σε αναμονή”. Μεταρρύθμιση ή κινητοποίηση; Εμείς θέλουμε την πλήρη απόσυρση!
