Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ – ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ, ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ!
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΤΑ ΠΑΡΩΝ!
Φέτος συμπληρώνονται 17 χρόνια από την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό Κορκονέα σε συνεργασία με τον επίσης ειδικό φρουρό Σαραλιώτη.
Πραγματοποιείται μέσα σε ένα εκρηκτικό πολιτικό περιβάλλον, τόσο για την νεολαία που αποτέλεσε τον κορμό αυτής της μεγάλης έκρηξης, όσο και συνολικά για την εργατική τάξη και τον λαό. Μέσα σε αυτήν την πολιτική συνθήκη, τα εύφλεκτα υλικά για την μεγάλη εξέγερση του 2008, όχι απλώς είναι εδώ, αλλά αγγίζουν κάθε πτυχή της καθημερινότητας του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας. Η κυβέρνηση σε συνέχει των προηγούμενων κυβερνήσεων προωθεί έμπρακτα τα πολεμοκάπηλα σχέδια ΗΠΑ,ΝΑΤΟ,ΕΕ στην περιοχή.
Το κεφάλαιο και η κυβέρνηση σπρώχνουν τον εργαζόμενο λαό και την νεολαία στην φτώχεια και την εξαθλίωση, προετοιμάζοντας την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία για να γίνει «κρέας στα κανόνια» των Η.Π.Α. – Ν.Α.Τ.Ο. – Ε. Ε. Προωθείται η μετατροπή της χώρας σε εξορυκτικό οικόπεδο των Αμερικανικών πολυεθνικών ενέργειας που θα αφήσουν πίσω τους καμένη γη. Επιπλέον μετατρέπουν την χώρα τόσο σε στόχο αντίποινων όσο και σε βασικό γρανάζι για τον πλήρη εκτοπισμό και αφανισμό του Παλαιστινιακού λαού και της Αντίστασης του. Η κυβέρνηση βάζει στο στόχαστρο τα εργασιακά δικαιώματα και απογειώνει την εκμετάλλευση με το 13ωρο. Διαλύει δημόσια υγεία και παιδεία, ιδιωτικοποιεί όλα τα δημόσια αγαθά, τελευταία και το νερό. Την ίδια στιγμή, η επίθεση στον μισθό, στο δικαίωμα στην στέγαση, στις συνδικαλιστικές ελευθερίες και τα εργατικά δικαιώματα οξύνεται, ενώ ένα νέο τσουνάμι εργοδοτικών δολοφονιών, αποδεικνύουν το βαθύ σάπισμα του συστήματος.
Αποκορύφωμα είναι η χυδαία στάση συγκάλυψης του κρατικού καπιταλιστικού εγκλήματος των Τεμπών, ενώ ταυτόχρονα η ιστορική απεργία και συγκέντρωση της 28ης Φεβρουαρίου συνεχίζει να τρομάζει την αστική τάξη και την κυβέρνηση, εκφραζόμενη και μέσα από την απεργία πείνας και τον ηρωϊκό αγώνα του Πάνου Ρούτσι. Η νέα γενιά μπαίνει στο στόχαστρο. Το φοιτητικό κίνημα και η νεολαία ποινικοποιούνται, επιχειρείται να μπει γύψος στους αγώνες τους και να τσακιστεί το δικαίωμα στην εκπαίδευση και στην ζωή με δικαιώματα. Η κυβέρνηση προωθεί μία σειρά από αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις, όπως τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, οι διαγραφές φοιτητών, οι ταξικοί αποκλεισμοί και η εντατικοποίηση, η καταστολή των φοιτητικών αγώνων. Στήνουν συμβούλια επιβολής ποινών που στοχεύουν το φοιτητικό κίνημα. Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση έχει κηρύξει τον πόλεμο στο φοιτητικό κίνημα, αλλά και σε κάθε υποψία αμφισβήτησης της τάξης πραγμάτων που εγκαθιδρύεται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Η κυβέρνηση καταφεύγει όλο και πιο συχνά, όλο και πιο προληπτικά σε μέτρα καταστολής και επιστρατεύει το αφήγημα της «εθνικής ενότητας» για να κλιμακώσει την επίθεση στους αγώνες. Νομοθέτησε την απαγόρευση των διαδηλώσεων και των συγκεντρώσεων στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, σκληραίνει το νομοθετικό οπλοστάσιο του κράτους μέσα από τον νέο ποινικό κώδικα και την αναβάθμιση των τρομονόμων, εξοπλίζει τις κατασταλτικές δυνάμεις, στήνει σκευωρίες απέναντι σε αγωνιστές και φυλακίζει καταπατώντας κάθε δημοκρατική ελευθερία και δικαίωμα. Η εκδικητική κράτηση του Νίκου Ρωμανού αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της αντιμετώπισης της «γενιάς του Δεκέμβρη» και της αναβάθμισης της κρατικής τρομοκρατίας. Η αστυνομοκρατία και η βία συγκαλύπτονται από κράτος και ΜΜΕ, ενώ μια σειρά δολοφονιών και βασανισμών (Μάγγος, Σαμπάνης, Φραγκούλης, Μιχαλόπουλος, Μανιουδάκης) αποκαλύπτουν τον κατασταλτικό παροξυσμό. Την ίδια στιγμή, οι υπαίτιοι των κρατικών εγκλημάτων, όπως ο Κορκονέας, προστατεύονται από το σύστημα, επιβεβαιώνοντας τον βαθιά ταξικό χαρακτήρα της δικαιοσύνης.
Ωστόσο, εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο βγαίνουν στους δρόμους βλέποντας τη ζωή τους να καταστρέφεται, απεργούν ως ένδειξη αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό, αλλά και εξεγείρονται. Φαίνεται σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά και στην Ελλάδα πως η περίοδος στην οποία μπαίνουμε θα είναι περίοδος κοινωνικών συγκρούσεων και εξεγέρσεων.
Ο Δεκέμβρης του 08 είναι ζωντανός. Τα στενά στους δρόμους, τις πλατείες, τα αμφιθέατρα των Πανεπιστημίων και οι χώροι δουλειάς, οφείλουν να φωνάξουν «ΕΞΕΓΕΡΣΗ». Για να έχουμε δουλειά, με όλα τα δικαιώματα, μείωση των ωρών εργασίας, συλλογικές συμβάσεις εργασίας με ριζικές αυξήσεις στους μισθούς. Για δωρεάν δημόσια κοινωνικά αγαθά σε παιδεία,υγεία, κατοικία, συγκοινωνίες, νερό. Για διεύρυνση των λαϊκών ελευθεριών και όλων των κοινωνικών δικαιωμάτων. Κανένα πειθαρχικό και καμία σκέψη για ποινές στα μέλη των φοιτητικών συλλόγων. Για να μην γίνουμε κρέας για τα κανόνια των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ. Για την ακύρωση των εξοπλιστικών προγραμμάτων για την «πολεμική οικονομία», το διώξιμο των βάσεων και την έξοδο από το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., για Λευτεριά στην Παλαιστίνη. Οργανωμένα, μαζικά και δυναμικά να βγούμε στον δρόμο την 6η Δεκεμβρίου, να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις ώστε η επόμενη εξέγερση να μετατραπεί σε μία έφοδο στον Ουρανό, για να μπορέσουνε να έρθουν «οι δικές μας μέρες»! Εργαζόμενος λαός και νεολαία δεν θα σκύψουμε το κεφάλι, έχουμε δίκιο και θα νικήσουμε!
Όλοι και Όλες το Σάββατο 6 Δεκεμβρίου στις 18:00 στα Προπύλαια. Κομμουνιστικές Οργανώσεις και Συλλογικότητες του Εργατικού- Λαϊκού κινήματος
