Στις 26 Σεπτεμβρίου μαθαίνουμε ότι μετανάστης από το Πακιστάν, ο Μοχάμεντ Καμράν δολοφονήθηκε, μετά από βίαιο ξυλοδαρμό του στο ΑΤ του Αγίου Παντελεήμονα. Ο 37χρόνος αναζητούνταν για μία εβδομάδα και όπως έγινε γνωστό μεταφερόνταν από τμήμα σε τμήμα. Το Σάββατο κατέληξε στο τμήμα του Αγ. Παντελεήμονα, έχοντας υποστή φανερή κακοποίηση όπως αναδεικνύεται από τις φωτογραφίες. Δεν έφερε κανένα υποκείμενο νόσημα, όπως αναφέρουν οι δικηγόροι του και τα αίτια του θανατού του δεν μπορούν παρά να αναζητηθούν στη περίοδο που έμεινε στα χέρια των αρχών.
Το ΑΤ Αγίου Παντελεήμονα είναι γνωστό σε όλες/ους τους μετανάστ(ρι)ες ως τόπος προς αποφυγή. Είναι γνωστό επίσης σε όλες/ους εμάς που αγωνιστήκαμε ενάντια στον φασισμό: γνωστό για τη σχέση του με την ΧΑ, γνωστό για τον διοικητή του που άφηνε να κρύβονται οι χρυσαυγιτές μέσα σε αυτό, γνωστό για σωρεία περιστατικών ρατσιστικής βίας.
Την 1η Οκτώβρη μαθαίνουμε ότι 29χρονος μετανάστης από το Μπαγκλαντές, ο Μία Χαριζούλ, βρέθηκε απαγχονισμένος στο ΑΤ της Ομόνοιας. Στο ίδιο ΑΤ που δολοφονήθηκε ο Εμπουκά, που βιάστηκε η 19χρονη. Στην ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ, δεν αναφέρεται σχεδόν τίποτα για τον θάνατο του. Σημειώνεται όμως ο λόγος για τον οποίο είχε συλληφθεί, καθώς και ο αριθμός των συγκρατούμενών του.
Παράλληλα, στα κέντρα κράτησης μεταναστών ξεσπούν απεργίες πείνας για τις συνθήκες κράτησης, για την παραβίαση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και των θεμελιωδών δικαιωμάτων. Στον βαθμό που μία μετανάστρια καταφέρνει να επιζήσει από το επικίνδυνο ταξίδι ανάμεσα σε σύνορα, έρχεται σε μία χώρα που η υποδοχή είναι κέντρα κράτησης, είτε στα αστυνομικά τμήματα, στο αλλοδαπών, στην Αμυγαδαλέζα, στα καμπς και η εξαθλίωση καθημερινότητα, ενώ ο θάνατος δεν είναι ποτέ μακριά.
Στο 2024 στην Ελλάδα, η συστημική βία αποτυπώνεται πάνω στα σώματα της εργατικής τάξης, στις πιο καταπιεσμένες κοινότητες, όπως οι μετανάστριες, με τα όργανα της καταστολής να απολαμβάνουν ένα καθεστώς ασυλίας. Η αντικατάσταση του Διοικητική του ΑΤ Ομόνοιας, στην πραγματικότητα τίποτα δεν έρχεται να επιλύσει, παρά να προβάλλει το γεγονός ως κάτι μεμονωμένο, που οφείλεται σε μία κακή Διοίκηση και όχι στο δομικό ρόλο της αστυνομίας, ως όργανο καταστολής, τη συστημική βία που δολοφονεί.
Παράλληλα, όλο το θεσμικό πλαίσιο είναι διαμορφωμένο με τέτοιον τρόπο, που να καταλήγει ασφυκτικό. Η νομιμοποίηση των μεταναστών πλέον αποτελεί ένα έργο με τεράστιες δυσκολίες, ενώ εάν επιτευχθεί είναι πρόσκαιρη και ακολουθείται από ένα αέναο κυνήγι εγγράφων (αν καταφέρεις να νομιμοποιηθείς), κάτι που επισφραγίστηκε με το νέο Κώδικα Μετανάστευσης, ενώ η έλλειψη πρόσβασης σε κοινωνικές δομές, η εργασιακή εκμετάλλευση αποτελούν πολιτικές στοχεύσεις.
Η ανοχή στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και την κρατική βία δε μπορούν να μένουν αναπάντητες.
Απαντάμε. Κάθε χρόνο η τάξη μας μετράει νεκρούς/ες. Κάθε χρόνο ζητάμε ΔΙΚΕΟΣΗΝΗ για τα θύματα της καπιταλιστικης, πατριαρχικης, ρατσιστικής βίας. Σε μια συνθήκη που η ακροδεξιά τείνει να ενισχύεται στον ελληνικό κοινωνικό σχηματισμό, με την φασιστική απειλή να απλώνεται σε ευρωπαϊκό επίπεδο και την όλο και περισσότερο συντηρικοποίηση της κοινωνίας, το αντιρατσιστικό, αντιφασιστικό, εργατικό κίνημα οφείλει να αντεπιτεθεί.
Έχουμε την οργή και το δίκιο με το μέρος μας.
Καλούμε σήμερα στις 12 Οκτώβρη στις 14:30 στη συγκέντρωση στην Πλατεία Βικτώριας.
