Την τελευταία μέρα του Ιουλίου, η κυβέρνηση θα ψηφίσει ένα ακόμα αυταρχικό νομοσχέδιο για τα πανεπιστήμια, το οποίο έρχεται να εντείνει το πλαίσιο πειθάρχησης και ποινικοποίησης της πολιτικής δράσης εντός των πανεπιστημίων. Με το νομοσχέδιο αυτό, επανέρχονται και επικαιροποιούνται πτυχές του νόμου Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη, αυστηροποιείται το πειθαρχικό πλαίσιο για φοιτητές και καθηγητές, τροποποιείται ο ποινικός κώδικας, θεσπίζεται ιδιώνυμο έγκλημα για τους φοιτητές, και αναγκάζονται τα ιδρύματα να επιταχύνουν την εφαρμογή και εγκατάσταση των σχεδίων ασφαλείας.
Τι έρχεται να φέρει το νέο νομοσχέδιο;
- Αυστηροποίηση πειθαρχικού πλαισίου για καθηγητές: Πειθαρχική ποινή αποτελεί πλέον και η έκπτωση από το αξίωμα μονομελούς οργάνου διοίκησης και η μη δυνατότητα υποβολής υποψηφιότητα για αντίστοιχες θέσεις ή για μέλος Συμβουλίου Διοίκησης, ενώ ταυτόχρονα η μη άσκηση πειθαρχικής αρμοδιότητας συνιστά πειθαρχικό παράπτωμα.
- Δυνατότητα εκκίνησης πειθαρχικής δίωξης από το Υπουργείο Παιδείας: Στην περίπτωση που ο Πρόεδρος του τμήματος (ή ο Κοσμήτορας μονοτμηματικής σχολής), ο Πρύτανης, και ο πρώτος σε σειρά αναπλήρωσης Αντιπρύτανης δεν εκκινήσουν πειθαρχική δίωξη, δίνεται η δυνατότητα στην Υπουργό Παιδείας για ορισμένα παραπτώματα να πράξει ανάλογα.
- Αυστηροποίηση πειθαρχικού πλαισίου για φοιτητές: Για ορισμένα παραπτώματα, η αναστολή φοίτησης ορίζεται ως η ελάχιστη ποινή, ενώ σε περίπτωση ποινικής δίωξης και οριστικής καταδίκης, προβλέπεται η οριστική διαγραφή.
- Θέσπιση ειδικού ποινικού πλαισίου για τον χώρο του πανεπιστημίου: ιδιώνυμο πλημμέλημα διατάραξης λειτουργίας ΑΕΙ, αλλά και νέο ιδιώνυμο κακούργημα εάν η ίδια, πλημμεληματική καταρχήν, πράξη έγινε από ομάδα 2 ατόμων και άνω που έχουν οργανωθεί, οπλοφορούν, συνδέεται με πρόκληση σωματικής βλάβης (χωρίς να αποκλείεται η απλή) ή σημαντικής φθοράς ξένης ιδιοκτησίας και έχει ως αποτέλεσμα τη διακοπή ή ματαίωση νόμιμης συλλογικής ακαδημαϊκής ή φοιτητικής δραστηριότητας.
Το νέο νομοσχέδιο καταστρατηγεί αυτονόητες αξίες και δικαιώματα. Καταργεί το τεκμήριο της αθωότητας, με την πρόβλεψη για αναστολή φοίτησης – η οποια αφορά και αναστολή κάθε είδους φοιτητικών παροχών – σε φοιτητές/τριες που έχουν δεχθεί ποινική δίωξη χωρίς όμως καν να έχει εκδικαστεί η υπόθεση. Καταστρατηγεί το αυτοδιοίκητο με το Υπουργείο αφενός να μπορεί να εκκινήσει πειθαρχικές διώξεις σε φοιτητές και φοιτήτριες, αφετέρου να αναγκάζει τόσο καθηγητές και διοικήσεις να εκκινούν πειθαρχικά όσο και τα ιδρύματα να εγκαταστήσουν τα σχέδια ασφαλείας -υπό τις απειλες της υποβάθμισης για τους καθηγητές και της στέρησης της ήδη πενιχρής χρηματοδότησης για τα ιδρύματα. Ακυρώνει το θεμελιώδες δικαίωμα όλων στην πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, με την οριστική διαγραφή ως επακόλουθο οριστικής καταδίκης για ορισμένα παραπτώματα. Συνεχίζει με συνέπεια την πολιτική ποινικού λαϊκισμού που εφαρμόζει μήνες τώρα η κυβέρνηση της ΝΔ, με τη θέσπιση του ιδιώνυμου εγκλήματος. Η κυβέρνηση παλεύει να ικανοποιήσει τα πιο κυνικά και κανιβαλιστικά ένστικτα του ακροδεξιού της κοινού, και αφήνει πίσω όλες τις εγγυήσεις και τα κεκτημένα ενός συστήματος δικαίου που βρίσκεται σε αντιστοιχία με την κοινωνική λειτουργία της δικαιοσύνης. Θα είναι ακόμα ένα νόμος αντισυνταγματικός, αντιδημοκρατικός και απολυταρχικός στη φαρέτρα αυτής της κυβέρνησης.
Η Κυβέρνηση απέναντι στο Πανεπιστήμιο και την Κοινωνία
Η κυβέρνηση για μια ακόμα φορά προσπαθεί να καταστρατηγήσει τον χαρακτήρα του πανεπιστημίου ώς χώρο ελεύθερης έκφρασης, και έτσι να πειθαρχήσει τη σπουδάζουσα νεολαία και να ποινικοποιήσει τη συνδικαλιστική δράση εντός των σχολών. Κάνει τον έλεγχο και την επιτήρηση αναπόσπαστα κομμάτια της ακαδημαϊκής καθημερινότητας, δείχνοντας το δρόμο για το ιδεατό της, νεοφιλελεύθερο πανεπιστήμιο: αποστειρωμένο ως προς το χώρο, ως προς τις ιδέες, ως προς την πολιτική και κοινωνική δράση.
Το αυταρχικό αυτό νομοσχέδιο έρχεται σε μια συγκυρία όπου το δημόσιο πανεπιστήμιο βάλλεται πιο έντονα από ποτέ, με στόχο να σταματήσει το φοιτητικό κίνημα, τους συλλόγους και την πανεπιστημιακή κοινότητα από το να δώσουν θαρρετά τις μάχες που έπονται.
Ο νόμος για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, που ψήφισε πέρσι η κυβέρνηση, χωρίς καμία κοινωνική συναίνεση, και επισφράγισε την νεοφιλελεύθερη πολιτική που βλέπει την παιδεία ως εμπόρευμα και πεδίο κερδοφορίας, και το πανεπιστήμιο ως ένα προνόμιο για όλο και πιο λίγους, θα εφαρμοστεί το επόμενο διάστημα με την ίδρυση των πρώτων ιδιωτικών σχολών.
Αντίστοιχα, η κυβέρνηση εξαγγέλει ότι θα εφαρμόσει το μέτρο των διαγραφών τον ερχόμενο Σεπτέμβρη, θέλοντας να πετάξει χιλιάδες φοιτήτριες έξω από τα δημόσια πανεπιστήμια, να εντατικοποιήσει περαιτέρω τις ζωές των φοιτητριών και να καταστήσει τον ελεύθερο χρόνο πολυτέλεια για τη φοιτητική καθημερινότητα. Οι διαγραφές έρχονται να πλήξουν σε μεγάλο βαθμό τους πιο φτωχούς νέους και νέες που αναγκάζονται να εργαστούν παράλληλα με τις σπουδές τους, αποστρέφοντας τους από την πανεπιστημιακή εκπαίδευση και ωθώντας τους σε ιδιωτικές δομές ή σε εναλλακτικές που αφορούν την εργασία πολύ χαμηλής ειδίκευσης, με ολο και μειούμενα εργασιακά δικαιώματα. Οι “ελαφρυντικές διατάξεις” που φέρνει ο νέος νόμος και δίνει μια μικρή παράταση σε ορισμένους/ες φοιτητές/τριες, δεν έρχονται να βοηθήσουν πραγματικά αφού δεν ικανοποιούν το αίτημά μας του να μην διαγραφεί κανένας και καμία. Αντίθετα αποτελούν πανάκεια ώστε να εφαρμοστεί το μέτρο των διαγραφών με λιγότερες αντιδράσεις.
Έτσι, από τη μία η μεταρρύθμιση στις εισροές και εκροές από το πανεπιστήμιο, με στόχο όλο και περισσότερα παιδιά να ανακατευθύνονται στην ιδιωτική εκπαίδευση την κατάρτιση και εν τέλει- την αγορά εργασίας, και από την άλλη, η ταυτόχρονη επίθεση στο χώρο του δημοσίου πανεπιστημίου και στο χαρακτήρα του, συνθέτουν αυτή τη στιγμή το τοπίο της στρατηγικής της κυβέρνησης για τα πανεπιστήμια μας. Στη θέση της νεολαίας των φοιτητικών χρόνων, της κοινωνικοποίησης και της πολιτικοποίησης, η κυβέρνηση θέλει μια νεολαία σκληρά εργαζόμενη, και με λιγότερες απαιτήσεις για την εργασία και τη ζωή της, πειθαρχημένη, εξοικειωμένη με τον έλεγχο, την επιτήρηση και την αστυνόμευση. Όσο εξελίσσεται αυτό το σχέδιο, η δημιουργία μιας απειλής, μέσα από το αφήγημα της «βίας και της ανομίας» εντός πανεπιστημίων, μιας απειλής της οποίας η κυβέρνηση θα σταθεί αντάξιος πολέμιος, θα την εξουδετερώσει και θα φέρει την ασφάλεια, λειτουργεί επικοινωνιακά και ιδεολογικά.
Στο φόντο των σκανδάλων αλλά και της πολεμικής προετοιμασίας τα ακροδεξιά αφηγήματα ισχυροποιούνται. Οι μετανάστριες ξαναγίνονται ο μεγάλος εχθρός, τα κινήματα στοχοποιούνται, οι φοιτητές λοιδορούνται ως “τεμπέληδες προνομιούχοι”, η επιτελικότητα και ο αυταρχισμός παρουσιάζονται ως λύση και αναγκαιότητα. Η ΝΔ επιμένει στη μάχη για το μέλλον των Πανεπιστημίων παλεύοντας για τον μετασχηματισμό τους και χτυπώντας το φοιτητικό κίνημα, αλλά την ίδια στιγμή βάζoντας κατεύθυνση για όλη τη κοινωνία, τροφοδοτώντας τον κανιβαλισμό, το δόγμα μηδενικής ανοχής, τον ανταγωνισμό, την φετιχοποίηση της επίδοσης, την πειθαρχία. Μια κοινωνία που φοβάται τα παιδιά της, τα τιμωρεί και τα εκδικείται, είναι μια κοινωνία πιο σκληρή, πιο ανάλγητη, και -εν τέλει- λιγότερο ικανή να οργανωθεί και να παλέψει στην βάση της αλληλεγγύης, για ένα καλύτερο αύριο.
Για τις μάχες του επόμενου διαστήματος
Το δημόσιο πανεπιστήμιο μαστίζεται από τη χρόνια υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση. Οι φοιτητικες παροχές δεν φτάνουν ούτε στο ελάχιστο για να καλύψουν τις ανάγκες των φοιτητριών, πόσο μάλλον δε των ταξικά πληττόμενων νέων και το δικαίωμα στην δωρεάν και ποιοτική μέριμνα δεν είναι δεδομένο. Ανίσχυρα πτυχία δεν μας κατοχυρώνουν επαγγελματικά δικαιώματα, με αντίκρισμα στο γνωστικό μας αντικείμενο. Αντί να επενδύσουν σε κονδύλια, σχεδιασμούς και νόμους για αυτά τα -μερικά από τα πολλά- ουσιαστικά προβλήματα των πανεπιστημίων, προτεραιότητα στις δημόσιες δαπάνες, είναι τα τουρνικέ, οι ελεγχόμενες είσοδοι, τα drone και τα δήθεν συστήματα «ασφαλείας».
Η μάχη για το μέλλον του δημόσιου Πανεπιστημίου δεν αρχίζει και δεν τελειώνει με τη ψήφιση του νομοσχεδίου. Το Φοιτητικό Κίνημα τους επόμενους μήνες θα βγει μπροστά για να εγγυηθεί ότι κανένας συνάδελφός μας δεν θα πεταχτεί εκτός των σχολών μας. Η μάχη ενάντια στις διαγραφές είναι η μάχη για όλους τους φοιτητές που τώρα κινδυνεύουν, για όλα εμάς που θα ζήσουμε σε ένα πανεπιστήμιο εντατικοποίησης και αυταρχισμού, για όλες τις επόμενες γενιές που βλέπουν τον δρόμο προς το Πανεπιστήμιο να κλείνει. Η εμπέδωση του αυταρχισμού ξεκινάει από την εφαρμογή των διαγραφών. Απέναντι τους απαντάμε με όλες τις διεκδικήσεις για ένα Πανεπιστήμιο που εγγυάται τη δυνατότητα σπουδών σε όλα τα επίπεδα.
Καλούμε σε άμεση δικτύωση τις εργαζόμενες και τα μέλη ΔΕΠ των ιδρυμάτων μας, ενάντια στο απολυταρχικό νομοσχέδιο και την εφαρμογή του μέσα στα ιδρύματα. Η Πανεπιστημιακή κοινότητα να βάλει όρια στον σκοταδισμό και να υπερασπιστεί τα κεκτημένα της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Την ίδια στιγμή να συγκροτηθούμε απέναντι στις διαγραφές με κάθε μέσο, απέναντι στις διοικήσεις αλλά και οποιονδήποτε δεν λειτουργήσει με γνώμονα την παραμονή των συμφοιτητών και συμφοιτητών μας στις σχολές. Η αγωνιζόμενη πανεπιστημιακή κοινότητα να απευθυνθεί προς την κοινωνία μιλώντας για το Πανεπιστήμιο που χρειάζεται και έχει ανάγκη, αλλά και για την επίθεση στα δικαιώματά μας, τη καταστρατήγηση του κράτους δικαίου, τον κανονικοποιημένο αυταρχισμό που μας αφορά όλους.
Το ίδιο το φοιτητικό κίνημα πρέπει να ανακαλύψει τον καλύτερό του εαυτό. Οι μάχες που έχουμε μπροστά μας δεν μπορούν να δοθούν παρά μόνο από ένα ανοιχτό, δημοκρατικό, συμμετοχικό φοιτητικό κίνημα που θα στρατεύσει και θα εμπνεύσει τον φοιτητικό κόσμο. Να κάνουμε θαρραλέα βήματα μπροστά, πέρα από παθογένειες του παρελθόντος ξεκινώντας από τις ίδιες τις Γενικές Συνελεύσεις και καταλήγοντας στην δημοκρατική συγκρότηση του φοιτητικού κινήματος.
Για εμας, το πανεπιστήμιο δεν είναι απλά ένα κέντρο διαλέξεων και εξετάσεων. Είναι ο κοινωνικός μας χώρος, το μέρος όπου παράλληλα με την ακαδημαϊκή μας δραστηριότητα πολιτικοποιούμαστε και κοινωνικοποιούμαστε. Ο χώρος όπου μπορούμε ελεύθερα να ασκήσουμε πολιτιστικές δράσεις και πολλές ακόμα δραστηριότητες που δεν σχετίζονται απαραίτητα με τις ακαδημαϊκές μας υποχρεώσεις. Είναι ο χώρος που συναντιούνται τα κοινωνικά κινήματα, κέντρο αγώνα για ολόκληρη την κοινωνία. Το πανεπιστήμιο είναι και θα παραμείνει δημόσιος χώρος, ανοιχτός για τον καθένα και την καθεμία, οπότε η επιτήρηση και ο έλεγχος, η αστυνομία, οι κάμερες και τα τουρνικέ δεν έχουν απολύτως καμία θέση. Όσο οι κυρίαρχοι βάζουν μπροστά σκοταδιστικά σχέδια, τόσο εμείς θα βγαίνουμε μπροστά για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων αλλά και για να μιλήσουμε για το Πανεπιστήμιο που οραματιζόμαστε!
Την Πέμπτη, τη μέρα ψήφισης του νομοσχεδίου, θα βρισκόμαστε στο Σύνταγμα για να διαδηλώσουμε ενάντια στο νομοσχέδιο. Να γίνει ξεκάθαρο ότι θα σταθούμε εμπόδιο σε κάθε προσπάθεια εφαρμογής του! Τα Πανεπιστήμια θα παραμείνουν χώροι αγώνα. Αγώνα κόντρα στον αυταρχισμό εντός και εκτός τους, αγώνα υπέρ των συναδέλφων μας, αγώνα ενάντια στην Κυβέρνηση των δολοφόνων, για τα Τέμπη που ακόμα ζητούν δικαίωση, αγώνα αλληλεγγύης στη Παλαιστίνη και στους κατατρεγμένους αυτού του κόσμου. Τα σχέδια τους δεν θα περάσουν.
Όλες, όλοι, όλα την Πέμπτη 31/07 στις 10:00 στο Σύνταγμα, δίνουμε την δική μας απάντηση!
