Μετά τις συνεχείς ματαιώσεις, η πολυδιαφημισμένη πανεπιστημιακή αστυνομία έκανε τη Δευτέρα 5/9, την πρώτη εμφάνιση στις εισόδους του ΕΚΠΑ και του ΕΜΠ. Η ΟΠΠΙ ήρθε συνοδεύομενη από ακόμη περισσότερη αστυνομία (ΜΑΤ, ΔΕΛΤΑ, ΟΠΚΕ, ασφαλίτες) σε πλήρη ασυμφωνία με τις διακηρύξεις του Υπουργείου για “σχεδόν αόρατη παρουσία τους στις σχολές” .
Αντίθετα, η εικόνα που αντίκρυσαν οι φοιτητές και οι κάτοικοι των περιοχών, ήταν σύμφωνη με τις εμπειρίες καταστολής που έχουν βιώσει δεκάδες πόλεις και ιδρύματα τα τελευταίους μήνες. Από το ΑΠΘ μέχρι το Πολυτεχνείο Χανίων, κανείς δεν ξεχνά τι έφερε μαζί της η παρουσία της αστυνομίας στα πέριξ (ούτε καν εντός των πανεπιστήμιων): σπασμένα κεφάλια, προπηλακισμούς, έλεγχο και περιστολή της ακαδημαικής ελεύθεριας φοιτητών και εργαζομένων στα πανεπιστημία.
Η ακροδεξιά-νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, μπαίνοντας σε προεκλογική περίοδο και περνώντας την πρώτη βαθιά πολιτική κρίση – προερχόμενη από τα πάνω – έκανε ξεκάθαρο ότι αιχμή του δόρατος της προεκλογικής της πολιτικής είναι η καταστολή. Θεωρούν πως είναι η ώρα να καταργήσουν μία και καλή το πανεπιστημιακό άσυλο και τον κοινωνικό του χαράκτηρα – που στάθηκαν πολύτιμα όπλα στα χέρια του αγωνιζόμενου λαού.
Κάνουν λόγο για πάταξη μειοψηφίων, εκείνοι που θεωρούν πως μπορούν να αγνοήσουν την πλειοψήφια όσων ζουν, δουλεύουν, στηρίζουν το δημόσιο πανεπιστήμιο.
Τους εκπαιδευτικούς και κοινωνικούς φορείς (τη Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Κρήτης, τη Σύνοδος Προέδρων Παιδαγωγικών Τμημάτων, Κοσμήτορες ΑΕΙ μέχρι και μέλη του ΔΣ Δικηγορικών Συλλόγων) που έχουν εναντιωθεί στην απόφαση για εγκατάσταση αστυνομίας στα ΑΕΙ και έχουν τοποθετηθεί δημόσια ενάντια σε αυτή την επιθετική κίνηση εκ μέρους της Κυβέρνησης.
Τους φοιτητικούς συλλόγους που με συνέχεις κινητοποίησεις σε όλη την Ελλάδα, το προηγούμενο διάστημα, έκαναν σαφή τη διάθεση τους φωνάζοντας:
Στα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα χωράνε όλες και όλοι, ΕΚΤΟΣ από την Αστυνομία.
Τους εργαζόμενους και το ερευνητικό προσωπικό (σαφής είναι η τοποθέτηση του Σωματείου Εργαζόμενων στην Έρευνα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση) που υποστήριζαν ότι δεν μπορούν πια να κάνουν την δουλειά τους εξαιτίας της αστυνομικής επιθετικότητας και παρουσίας.
Η εμφάνιση αυτή των ΟΠΠΙ, απαντήθηκε με αυθόρμητες και επιτυχημένες κινητοποιήσεις των φοιτητ(ρι)ών: αντιστεκόμενοι/ες και περιφρουρώντας τις πύλες των ιδρυμάτων, οι φοιτήτ(ρι)ες έδειξαν ότι τα ζωντανά “πανεστήμια” δεν κατακτώνται εν μία νυκτί.
Ο άγωνας αυτός είναι αγώνας ενάντια στην καταστολή και την αντιδραστική μεταρρύθμιση που έχει εισαχθεί με τον νέο Νόμο Πλαίσιο για την παιδεία. Έναν νόμο που συνδέει με τρόπο που παραμορφώνει την έρευνα τα πανεπιστήμια με τα ιδιωτικά συμφέροντα κάποιων επιχειρήσεων, που ελαστικοποιεί περαιτέρω τις σχέσεις εργασίας μέσα στο πανεπιστήμιο, που ρευστοποιεί τα γνωστικά αντικείμενα, που διασπά τα προγράμματα σπουδών και εξατομικεύει πλήρως τα πτυχία, που εγκαθιδρύει παντού τον συγκεντρωτικό έλεγχο και τον αυταρχισμό, που επιτίθεται ευθέως στους Φοιτητικούς Συλλόγους και στον συνδικαλισμό εντός των πανεπιστημίων, ενώ βάλει κατά της ακαδημαϊκής ελευθερίας του λόγου.
Με τη στάση τους, οι φοιτητ(ρι)ες στέλνουν ένα ηχυρό μήνυμα στη κοινωνία: “εκεί όπου μεγαλώνει ο φόβος, μεγαλώνει κι εκείνο που σώζει από τον φόβο.”.
Σε αυτό το μήνυμα, είμαστε αποφασισμένοι/ες να απαντήσουμε. Με περιφρουρήσεις των ιδρυμάτων, με κοινούς αγώνες, με κινητοποίησεις. Με ό,τι χρειαστεί.
Είναι ώρα ευθύνης για την Αριστερά. Μαχητικά και ενωτικά να στηρίξει τους αγώνες των φοιτητικών συλλόγων και των εργαζομένων στις σχολές. Είναι ώρα κοινής δράσης και πολιτικού συντονισμού για να ηττηθεί η κυβέρνηση και η πολιτική της.
Απέναντι στην υποτιθέμενη “απειλή” της ακυβερνησίας, να υψωθεί η δράση του λαού και της νεολαίας: κλιμακώνουμε τον αγώνα μας με την πανεκπαιδευτική πορεία της Πέμπτης 8/9 στις 19.00 στα Προπύλαια.
