Ένας 19χρονος νέος, ο Άλκης Καμπανός δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από οπαδική επίθεση, επειδή υποστήριζε τον Άρη.
Το χρονικό αυτού του προαναγγελθέντος θανάτου είχε γραφτεί το 2017 όταν δολοφονήθηκε ο Νάσος έξω από την Αγίου Δημητρίου, γράφτηκε στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας, το 2020 έξω από το Μέγαρο Μουσικής, στη Μπότσαρη, στη Σταυρούπολη και στον Εύοσμο.
Ο Χουλιγκανισμός όπως και ο εθνικισμός είναι βασικοί παράγοντες που διαιρούν την εργατική τάξη. Γιατί δείχνουν ότι ο εχθρός είναι οι δίπλα και όχι οι από πάνω, φανατίζουν τους φτωχούς ενάντια στην τάξη τους, ποτίζοντας τους νέους με ματσίλα, σεξισμό και ρατσισμό.
Αλλά εδώ δεν αρκεί μια γενική καταγγελία του χουλιγκανισμού ή του επαγγελματικού ποδοσφαίρου.
Στη Θεσσαλονίκη το κακό παράγινε. Και παράγινε γιατί ο χουλιγκανισμός έχει συγκεκριμένες συνδέσεις με την εξουσία της πόλης. Οικονομική, δικαστική, αστυνομική. Παράγινε γιατί αναβαφτίστηκε στα Μακεδονικά συλλαλητήρια και τώρα ζούμε στα απόνερα. Παράγινε κυρίως γιατί συγκεκριμένοι οπαδοί και σύνδεσμοι αυτών, που χρησιμοποιούν τον σύλλογο του ΠΑΟΚ για τα δικά τους συμφέροντα και έχουν μεγάλες πλάτες.
Παρακρατικοί που εκμεταλλεύτηκαν το σωματείο του ΠΑΟΚ, έκαψαν τη Libertatia, επιτέθηκαν σε συγκεντρώσεις, στην κατάληψη «Σχολείο«, έστησαν ενέδρα και δολοφόνησαν τον Τόσκο, επιτέθηκαν σε μαθητές και φοιτητές στη Σταυρούπολη. Φυσικά δεν είναι έτσι όλοι οι οπαδοί του ΠΑΟΚ. Όμως οι παρακρατικοί παλεύουν να κυριαρχήσουν.
Δεν θέλουμε σε καμία περίπτωση να τσουβαλιάσουμε όλους τους οπαδούς αυτής ή της άλλης ομάδας, και να εξισώσουμε ευθύνες τους. Κατανοούμε ότι όσοι νοήμονες, αλληλέγγυοι, δημοκράτες άνθρωποι υπάρχουν στις διάφορες κερκίδες, αποτελούν αυτή τη στιγμή σημαντική διέξοδο για τον εξανθρωπισμό αυτού του χώρου, για την έξωση των φασιστικών συμμοριών, αντιλήψεων ή πρακτικών. Στεκόμαστε δίπλα τους σε αυτές τις προσπάθειες.
Η στάση και οι παραλείψεις της αστυνομίας και της Δικαιοσύνης απέναντι στην πυρπόληση της Libertatia και στην δολοφονία του Τόσκο γεννούν πολλά ερωτηματικά και αφήνουν το φίδι ανεξέλεγκτο. Ερωτηματικά γεννάει και η στάση του μεγαλομετόχου Ιβάν Σαββίδη. Είναι άραγε δυνατόν ένας τόσο ισχυρός παράγοντας να μην μπορεί (αν θέλει) να ελέγξει τι συμβαίνει;
Όλες αυτές οι δολοφονικές επιθέσεις είναι αποτέλεσμα οπαδικών στρατών που στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο η ύπαρξη και συντήρησή τους αποτελεί ακόμα μία έξυπνη επιχειρηματική κίνηση, διότι σε κρίσιμες στιγμές χρησιμοποιούνται για να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των μεγαλομετόχων. Συμβαίνει στη Θεσσαλονίκη, αλλά συμβαίνει και στη Νέα Φιλαδέλφεια και στον Πειραιά και σε άλλες περιοχές της χώρας. Σε ένα μπρα ντε φερ με το κράτος, όπου οι στρατοί χρησιμοποιούνται για ασπίδα σε δικαστήρια πρεζεμπόρων και για πίεση να δοθεί περισσότερο δημόσιο χρήμα στην κατασκευή ιδιωτικών γηπέδων.
Δικός μας αθλητισμός, είναι ο αθλητισμός όλων των ανθρώπων, ανεξάρτητα από ταυτότητα φύλου και εθνικότητα.
Δεν είναι το ποδόσφαιρο των φασιστών, των πρεζεμπορων, των μπραβων, των στημένων αγώνων , των μαφιόζων και των επιχειρηματικων συμφερόντων.
Στο δικό μας όραμα για την κοινωνία δεν μπορεί κάποιος να πληρώνεται εκατομμύρια (κλεμμένης υπεραξίας) για να παίζει μπάλα, δεν μπορεί να υπάρχουν κεφαλαιοκρατικές ΠΑΕ και επαγγελματικοί στρατοί χούλιγκαν.
Ως τότε ωστόσο, υπάρχουν πολύ πιο άμεσα επίδικα. Σήμερα λοιπόν, απαιτούμε τη σύλληψη και την τιμωρία των δολοφόνων και των ηθικών αυτουργών.
